psikoloji içeren bir hikaye

--spoiler--

--spoiler--

tabi ki ben amk pgiboloğum anlat.

anlat kardeş

anlat panpa takipteyim

okumuyorum, hayrıma up.

Bunun nedenini çok sonradan anlayacaktım ancak önceden mi geliyordu yoksa yaşadığım olaylardan sonra mı bilmiyorum ama beynim çok hassaslaştı önceden bu herkes için böyle oluyor diye düşünüyordum ama hafızam müthiş gelişiyordu gördüğüm, duyduğum, söylediğim hiç bir şeyi unutmuyordum çok detaycı olmaya başladım her şeyi detaylandırıyordum bir kalem benim için içinde ki kömür üzerinde ki tahta onun üstünde ki boya ve yazılar oluyordu ve bu git gide derinleşiyordu. Derslerimde ki başarının temel nedeni buydu, ama ben bunun çokta farkında değildim. Herkes için böyle oluyor sanıyordum, yani derste bir ara duyduğum şeyler sınav kağıtlarında karşıma çıkınca bunları hatırlamak çok kolaydı.

Bir başka garip şeyde beynimin yorulduğunu ya da sevmediğim bir ortamdan uzaklaşmam gerektiğini düşündüğüm anda kendimi uzaklaştırabiliyordum söylenenleri duymuyordum sadece geçmişe mutlu günlerime dönüyordum bazen bir nehir kenarında bir kaya oluyordum, bazen de kayanın üstünde balık tutmaya çalışan biri o resimlerde ki gibi yemyeşil her yer temiz bir su balıklar ve ben.. çok sessiz çok huzurlu sanki gördüğüm rüyadan uyanıyor ve gerçeğe dönüyordum ama aslında gerçekten kaçıp rüyalara sığınıyordum, rahatlayınca geri dönüyordum zihnim temizleniyordu gerçek olduğunu bildiğim yere geri dönüyor bunun bir rüya olmasını ummaya ve bir gün uyanma ümidi ile yaşamaya devam ediyordum.

Yeniden hissedebilir miyim?
…
Ortaokul da 2 senem böyle geçti bir bitkiden hiçbir farkım yoktu zorunlu olmadıkça bir şey yapmıyor zorunlu olmadıkça konuşmuyordum. Hayatımda kayda değer ilk şey 8. sınıfta oldu ve ben ergenliğin getirdiği duygu karmaşası ile aşık oldum. Yıllar sonra hissetmeye başladığım en azından hissetmeye çalıştığım yeni bir duygu oldu “aşk.” Bu dönem benim için gerçekten çok önemli bir dönem hayatımda da büyük bir öneme sahip çünkü nefretimin yanında hissettiğim ilk yeni duygu oldu ve bu da beni değiştirmeye başladı. itiraf etmek gerekirse yeni bir duygunun varlığı beni ilk başta korkuttu ama hayatıma getirdiği değiş de hoşuma gitmeye başladı.

Belki de bundan sonra anlatacağım bir aşk hikayesidir, birlikte göreceğiz…

ilk konuşmamızda beni azarladı mektup için şikayet edeceğinden bahsetti ama ben aşk duygusunun karşısında sesimi çıkaramadım. Olayı tamamen akışına bıraktım (çocukluk işte) sonradan ufak tefek karşılıklar aldım. iki çocuğun arasında ne olabilirse o oldu bir evcilikten ibaret gibiydi, bildiğiniz üzere (benimde ilk deneyimim burada oldu) güzel kızların yanında bulunan bir arkadaşı sizin yolunuza hep engel koyar bende bu engelle burada tanıştım ve evciliğimiz bu kız yüzünden bitiyor.

Ortaokul ile ilgili bende iz bırakan bir önemli olayda 7. Ve 8. Sınıfta ki fen öğretmeni Nedim bey oldu. Bu adamın gözlerinden de nefret okunuyor, ben çocukluğumda doğaya bitkilere, böceklere çok meraklıydım bu ders de benim merakımı uyandıracak bir ders ama Nedim bey ile hiç anlaşamıyoruz.

O bana nefretle bakıyordu ben de ona aramızda hiçbir olumsuz olay olmamışken, sürekli üzerime geliyor ödev kontrolü olsun derste sorulacak sorular olsun ilk adresi ben oluyorum. Bunu tamamen kasıtlı yapıyor biliyorum gözlerinden okuyorum ama bunu yapmaya devam ediyor, bu dersten ve kendinden nefret etmeme neden olan olaya kadar bu devam ediyor.

Yine bir gün fen dersinde üzerime oynadıktan sonra yaşadığım sinir ile kendimi uzaklaştırıyorum zihin olarak oradan kaçıyorum yeniden huzurdayım rahatlıyorum yine bir nehir kenarındayım, hiç gürültü yok sadece hafif bir rüzgar esintisi hissettiğim sadece huzur. Tam o sırada bana yeniden bir soru yöneltiyor, arkadaşımın koluma dokunması ile kendime geliyorum, soruyu tekrarlıyor;

-“bilmiyorum hocam “

- “ neden bilmiyorsun?” diyerek üsteledi.

- “hiç merak etmedim”

- “ sen hiç merak etme seninle görüşeceğiz.” ve ekliyor,

-“anlaşılan senin baban çok zengin hiçbir kaygın yok.”

Kendini keşfet,

…

O dönemlerde lise girişi sınavı olan LGS sınavına giriyoruz, ama benim içimde okumaya dair en ufak bir kıpırtı yok hiçbir amacım yok bir bitki nasıl yaşıyorsa bende öyle yaşıyorum ama bitkiler en azından fotosentez yapıp ekolojiye bir yararı olurken benim yaptığım tek şey beklide nefes alıp ekolojiye yük olmak. Daha önce bahsettiğim gibi dersler konusunda isteksiz tembel olan ben notlar ne sonuçlar konusunda çok başarılı olmasa da çizgisini koruyan ve başaran biriyim, sınavı kazanıyorum ve dönemin güzel Anadolu Liselerinden birini tercih ediyorum.

Dersler başlıyor, benim hala fotosentez yapabilme kabiliyetim yok..

En arka sırada oturan arkadaşlarla ara sıra muhabbet ediyoruz, dersler akıp gidiyor sınavlar başlıyor ben yine hiç umursamadan çalışmadan sınavlara giriyorum ama iyi sonuçlar alıyorum. Sınıf öğretmenimiz olan kimya hocası beni hiç sevmiyor sınıfta ki arkadaşlara yada önde oturan başarılı öğrencilere gösterdiği şefkati bana hiç göstermiyor, belki en arkada oturduğum için, belki fazla konuşmadığım için belki de hayata nefretle baktığım için..
ilk dönem neredeyse bütün bağlantımı kesiyorum derslerle hiç alakam yok çok önemli ve çok yoğun sınav dönemi başlıyor ama ben bırak sınava çalışmayı defterleri, kitapları açmıyorum bile ve ilk dönem karnelerini alıyoruz öğrencilik hayatımda boyunca ilk defa onu görüyorum, Nedim bey’den hatıra kalan bir ders ve karnemde onun izini taşıyor kocaman bir sayı; “ 1 ”

Derslere olan alakasızlığım devam ediyor ama aldığım notlar bazı öğretmenlerin kafasını karıştırıyor daha çok denetlenen üstüne gidilen biri oluyorum ama bu da beni çok daha fazla sıkıyor ve son kalan bağlarım neredeyse kopma noktasına geliyor ta ki bir gün sınıf öğretmeninin bize sorduğu bir soruya kadar!

-“bir gün okulda kendinizi nerede hayal ediyorsunuz? “

Kimi başarılı olmaktan, kimi okul futbol takımının kaptanlığından, kimi müzik gurubu kurmaktan bahsediyor, sıra bana geliyor ama hoca için sadece bir formaliteyim sadece soruyu sormak için soruyor tüm samimiyetimle cevaplıyorum,

“hemen okulun girişinde bulunan okul birincisinin adının yazdığı onur tablosunda ismimin yazılı olacağı günü.”

O an bana öyle bir bakıyor ki, hiç gerçekleşemeyecek bir hayali hayal etmenin nasıl bir zavallılık olduğunu yüzüme vurur gibi. Hiç bir şey söylemiyor sadece gülümsüyor biraz acıyarak biraz da alay eder gibi..

Eğer nefret etmek bir enerji kaynağı olsaydı ülkenin 1 yıllık enerji kaynağını karşılayabilecek potansiyele sahip olurdum.

Lise 1 bu şekilde bitiyor 2. Dönem karnemde zayıf yok ama ortalamam düşük yine yokları oynuyorum.. Gönül işleri olarak da hiçbir hareketlilik olmuyor ama ortaokul dönemini ve Buse’yi özlüyorum..

Bu davranışım ile de geçmişte yaşanmış güzel olan her şey için özlem çektiğim aslında geçmişte yaşamak istediğim o pgiboloji iyice gün yüzüne çıkıyor bunun farkına bende varıyorum ama yaptığım hiçbir şeyden zevk almıyorum..

Lise 2 dönemi bu dönemi okul hayatı ve okul dışı hayatım olarak 2’ye ayıracağım çünkü her 2 evrede de kendimle ilgili çok farklı şeyler keşfetmeye başlıyorum ve kendimi daha iyi tanıyorum, bu keşif ile korkmalı mıyım heyecanlanmalı mıyım bilemiyorum ama 9 yaşında o çok derinlerde harekete geçen şeyin buna neden olduğunu biliyorum..

Okul dönemim ile başlıyorum;

Lise 2 başlıyor ben yine aynı şekilde devam edecek gibiyim, fotosentez konusunda hala bir gelişme yok ama nefes alma sayımı ortalamada düşürme fikrime de sıcak bakmıyor değilim…

Dersler yine başlıyor ben yine umursamıyorum en zor dersimiz olan ……’nın 3 sınavı olacak zaten haftada en az 10 saat bu dersi görüyoruz bu nedenle okul başladıktan 1 ay sonra ilk sınavımızı olacağız. ilk defa bir ders için şöyle ucundan bakayım diyorum biraz defteri karıştırıyorum ve ilk sınavıma giriyorum sonuçlar 3 gün sonra açıklanıyor aldığım puan ” 100” bu iş hoşuma gitmeye başlıyor yoğun sınav dönemi yine başlıyor ben yine göz ucuyla bakmaya bazı dersler için sınav akşamı 30 dk 1 saat ayırmaya başlıyorum sonuçlar peşi peşine açıklanmaya başlayınca 100 puanlar da ardı arkasına gelmeye başlıyor.. Bunun temel nedeni lise 1’de ki sınıf öğretmenimin okulda birinci olmak hususunda bana inanmaması, alaycı şekilde gülmesi ve nefretimi tekrar harekete geçirmesi oluyor.

Sınavlar gümbür gümbür geçiyor, böyle olması da hoşuma gidiyor dersime giren bütün hocaların gözünde yerim farklı oluyor, bana yaklaşa biçimleri, bakışları değişiyor bunu görüyorum, hissediyorum ve ilk dönem bitiyor.. okulda karne alacağımız gün bütün okul dışarıda müdürün konuşma yapmasını bekliyor, daha sonra karneler dışarıda dağıtılacak. Öğrencilik hayatım boyunca hiç yapmadığım bir şeyin ilk şokunu burada yaşıyorum (öğrencilik hayatım boyunca hiçbir zaman not hesaplaması yapmadım, ortalamam nedir ne gerekir hangi duruma göre neyi gerektirir hesapları) ve birinci açıklanıyor, müdür adımı soy adımı söylüyor.. bütün okul alkışlıyor, öğretmenler alkışlıyor, eski sınıf hocam bile alkışlıyor gözlerinin içine bakıyorum gülümsüyor ama bu sefer gurur duyduğu ve biraz da mahcup olduğu için (öğretmenlik gerçekten kutsal bir meslektir vesselam) müdürün yanına gidiyorum tebrik ediyor karnemi ve onur belgemi veriyor ve okulun girişinde onur tablosunun en üstüne adım yazılıyor!

bunu başarmak önemliydi ama asıl önemli olan kendimle ilgili iki şeyi keşfetmiş olmamdı bunlar;

"istediğim, inandığım her şeyi başarabileceğimi görüyorum (ne olursa)"

"ilk başlarda bahsettiğim hafızam ve beyin gücümden inanılmaz verimler alıyorum gördüğüm hiç bir şeyi unutmuyor, en ufak detayına kadar istediğim her şeyi hatırlaya biliyorum. Olaylara farklı yaklaşa biliyorum bu da beni her konuda 3-0 önde başlatıyor."

2. dönem başlıyor aynı istikrar devam ediyor dersleri sevmeye de başlıyorum ek olarak derslere çok etkin katılmaya başlıyorum ve bu etkinlik derste anlatılan formüllerin çizilen yardımcı tabloların farklı boyutlara taşınmasına yol açıyor, aslında şu yolla ile de bu problemin çözüle bileceği yapılan şu işlemin gereksiz olduğu konusunda dersler arasında hocalar ile konuşuyoruz yeri geliyor tartışıyoruz kalkıp bazı konuları anlatmak istiyorum kimi hocaların hoşuna gidiyor kimi hocalar bu huyuma uyuz oluyor ama neredeyse bütün dersler ben ve hocalar arasında geçmeye başlıyor. Bu etkinlik hoşuma gidiyor yapılan hiçbir işin daha önce hangi yolla yapıldığına bakmaksızın hep farklı bir boyut ile yaklaşıyorum aslında böylede olabilir aslında bu daha böyle daha pratik olacak. Bu yönü ile çok farklı bir boyut kazanıyorum ama sırf bu farklılık ve olayları çok çabuk çöze bilme merakımda ufak hataları beraberinde getiriyor sonuçta ne olursak olalım bizim gittiğimiz yoldan daha önce gidenler olduğu için yeri geldiğinde tecrübenin bilgiyi ezdiği konularda çaresiz kalıyorum..

Lise hayatım bu şekilde devam ediyor 2 yılımı da birincilik ile bitiriyorum, en büyük kazanımım da kendimi keşfetmiş olmam oluyor.

Gönül işleri konusunda da ilk senede biraz yaban kalıyorum ama daha sonra ister istemez bu konularda da boy gösteriyorum, hoşlandığım birkaç kişi oluyor o kişileri kazanabilmek fikri acayip derecede hoşuma gidiyor, bu yönü ile çabalıyorum ve bu iş olur duruma geldiğinde bütünü ile o kişiye karşı soğuyorum, bu durumda bu olaylara bile hedef niteliği ile baktığımı gösterip elde ettiğim hedeften sonra amacımın kalmaması ve olaydan soğumam biçiminde yorumluyorum.. sınıfta ki kız arkadaşlarımın bazıları benden hoşlanıyor ama kendime edindiğim sınıftaki kız arkadaşlarınla duygusal bağ kurma prensibi gereğinde gelen teklifleri red ediyorum.

Söylediğim gibi ilişki konusunda bazı denemelerim oluyor ama benim herkesi bir hedef olarak görmeme bağlı olarak hiç biri uzun sürmüyordu. Bununda en temel nedenlerinden biride zamanında Buse için taşıdığım hisleri ondan sonra kimseye karşı taşıyamamam ve maalesef hayatta tattığım güzel anıların hep geçmişte kaldığını düşünmem ve benim mutluluğu sadece geçmişte yaşmamdı. Hayatımın en önemli bölümünün ilk kısmı olan lise hayatımın böyle tamamlandı.

Pgibolojik olarak içimde taşıdığım nefret benimle birlikte her gecen gün büyüyordu ve en önemli etkisi de artık iyice ortaya çıkarmıştı kendini nefretime bağlanmıştım.
Hayatımın tek amacı olan kendimce “hayattan alacağım intikam” bazı değişiklikler gösteriyordu, kendimi çok farklı yollarda çok farklı durumlarda buluyordum, ve kendimde keşfettiğim yeni özellikler ile bazı korkularım gün yüzüne çıkıyordu, bazen normalleşme adın yaptığım her hareket beni farklılaşma batağının derinliklerine çekiyordu, tüm bunlar hayatımın en önemli döneminin ikinci kısmın da gerçekleşiyordu…

Maddi durumumuzdan çok kısa bahsedeceğim, Allah’a şükürler olsun hiçbir zaman muhtaç duruma düşmedik gelirlerimiz babamdan kalma maaşımız vardı, yokluk çekmedik orta halli bir durumdaydık ama yokluğunda ne olduğunu bildik. Dayım bana babalık yaptı her zaman yanımda oldu okumam da ki ısrarı başarmak için başka hiçbir seçeneğimin olmadığını bana o anlattı okul ile ilgili her başarımı ona atfettim ve onun en büyük hayali olup da çocuğundan göremediği üniversite diplomasını ona hiçbir zaman unutamayacağı bir anı ile gerçekleştirdim, hepsini anlatacağım…

O dönemlerde evinde bilgisayarı olan insanların sayısı çok az çok büyük bir lüks bizimde bilgisayarlarla oyunlarla tanışmamız internet kafeler sayesinde oluyor, arkadaşlarla ara sıra gidip harçlıklarımızdan biriktirdiğimiz paraları kafelere veriyoruz daha o zamandan bilgisayarlara karşı müthiş bir merakım ve sevgim başlıyor sadece oyun oynamak anlamında söylemiyorum her konusu ile ilgimi çekiyor.. Lise yıllarında bilgisayar dersleri almamız bu derslere gösterdiğim büyük ilgi ve merak beni daha fazla içine çekiyor..