psikoloji içeren bir hikaye

Hakan sabahtan hava alanında ki kişiyi yine aradı yine ulaşamadı. Sinirlendiğini gördüm ama bozuntuya vermiyordu.

Hakan ısrarla uyumamı istedi, yapılacak işlerin olduğunu söyledim ama elinden kurtulmak için uyumaktan başka çare bırakmadı bana 8 gibi uyudum uyandığımda öğleden sonra 2 olmuştu.

Uyandım,

Hakan çok sinirli görünüyor,

Ama bana bir iyi haberi bir de kötü haberi var,

iyi haber

Bileti ayarlamış ama en yakın zaman da Cumartesi gününe bulmuş onu da hatır ve minnetle ayarlamış,
Zaten 2 gün öncesine bilet bulmuş her şeyi ayarlamış neden sinirlendi ki?

Bu soruyu sordum,

Cevap olarak, tanıdık olması nedeni ile daha öncesine bulabileceğini düşünüyormuş,

Yani 1 saat sonrasına bilet bulursa beni hemen gönderecek, cumartesi ona çok uzun geliyor bu nedenle de sinirlenmiş.

Üsteleyeceğim gerçek bir cevap isteyeceğim ama uzatmak istemiyorum.

Zaten benimde planım Cuma günüydü ama bilet işine henüz bakmadığım için hangi gün giderim bilmiyordum, demek ki kendim arasam bulamayacaktım ve pazartesi planladığımız gibi olacaktı diye düşündüm.

Kötü haber ben uyurken telefonumu kaldırıp içeriye koyacakken telefonu düşürmüş,

Telefonum parçalanmış daha beteri de sim kartım nasıl olmuşsa zarar görmüş.

Gerçekten bu haber beni yıktı, hemen aklıma Gizem geldi bana ulaşmak isterse nasıl ulaşacak? hemen haber vermeliyim, Hakan'ın telefondan arayacaktım ama zaman farkı olduğundan Gizem uyuyor olabilirdi.

Mesaj attım, ofise gitmeden önce yeni bir telefon ve idarelik hat aldım, çok kötü bir durum bu telefonu tamire gönderdim aynı numaradan sim kartı çıkarmak biraz sürüyormuş telefon tamiri ve ayıtlı numaraları geri almakta sürecek maalesef.

Yeni hattımdan da Gizem'e mesa attım ne olur ne olmaz diye de mail attım. Uyanacağını düşündüğüm saatte de arayacağım.

Hakan’la çıkıp ofise geçtik, artık gideceğim gün kesinleştiği için işlerime daha rahat bakabiliyorum tabi bir de Hakan’ın markajı da olmadığı için.

Akşam saatlerinde Gizem’le konuştuk mailimi ve mesajları almış durumu da anlattım oda üzüldü bir de başımıza bu iş çıktı diye. ev arayışları devam ediyor ama bir tane çok beğendiği bir ev olduğunu anlattı, haftaya bende gelince beraber karar vermek istiyor.

Gizem’in sesini duymak her şeyi unutturuyor, biletimin cumartesine çektiğimiz için bir daha şükrettim.
Gizem’e büyük bir sürpriz olacaktı bu.

Reserved bro nasil yaziyon la devam et kitap gibi amk kitap cikar sana

reserved bu ne şevk aq

Ofisten çıkacakken Hakan geldi, annemin yemeğe çağırdığını benimle geleceğini söyledi,

Gizem’le konuştum, yorgunluktan stresten zaten eser kalmadı, Hakan’ın bu markajına sinirlenmeyeceğim bile hem çocuk haklı uzun bir süre bu kadar fazla zaman geçirmeyeceğiz.
Beraber eve gittik, evde bir sürprizle daha karşılaştım ananemler bize taşınmışlar bile,

Bana haber vermedikleri için biraz serzenişte bulundum.

Masada Hakan bilet değişikliği konusunu açtı, cumartesi gideceğimi Hakan açıkladı, herkes sevindi ama yine hiç biri şaşırmamış gibi bakıyor. Annemin gözlerine baktım, garip bir sevinç var ama üzüntülü.

Acaba gideceğim için mi üzülüyor?

Gideceğim için üzüldüğünü biliyorum önceden de konuştuk ama o üzüntü bakışları ile şimdi ki bakışları arasında fark var.

Hakan’ın garip davranışları benim gitmem için çabalaması aklıma bir şeyler gelmeye başladı ama herkes yanımda herkesin durumu iyi, Gizem orada iyi kötü düşünmemi gerektirecek hiç bir şey yok.

Belki de ben yanlış düşünüyorum, ben abartıyorum.

Bu düşünceleri fikir filizleri vermeden bundan uzaklaştım.

Ertesi gün, sabahtan ofise geçtim, bugün ofiste ki son günüm olacak işlerimi bitireceğim ve artık azda olsa ekgib kalan yolculuk hazırlıklarımı tamamlayacağım.

Beklediğimin gibi ben ofise girer girmez Hakan’da ardımdan ofise girdi,

Bugün de markajdan kurtulamayacağım…

Öğlene kadar ayrılmadı başımdan sürekli bir şeyler sorup durdu, muziplik yapıp beni güldürmeye eğlendirmeye çalıştı bunu başardı da ilk başlarda bu haline kızsam da sonradan beni güldürme konusunda baya başarılı oldu.

Öğlenden hemen önceydi kapı çaldı,

Sonra odanın kapısı açıldı.

Yüzü tanıdık gelen orta yaşlı bir adam,

Gözleri kızarmış gözaltları morarmış yüzü çok yorgun bir adam.

Bu yıkılmışlık bu farklılık olmasa ilk seferde tanıyacağım onu ama tanıyamıyorum adı neydi kimdi çıkaramıyorum tanıdığımı biliyorum hem de çok iyi biliyorum.

O adam bana doğru yaklaştı hiçbir şey söylemedi gelip önümde durdu,

Hala tanıyamadım adamı, kim olduğunu çıkaracağım ama olmuyor,

Bu adamı tanıyamayacağım kadar değiştirmiş, çöktürmüş ne olabilir?

Bir şey söyleyecek ama buna gücü yok sanki,

Zorda olsa elini ceketinin iç cebine sokup bir zarf çıkardı bana doğru uzattı,

Ama konuşmak onu daha da zorladı, her halinden belliydi bütün gücünü konuşmaya harcıyordu,

Kısık bir ses, çok kısık kelimeler ağzından o kadar ağır ve güç çıktı ki çok zor anladım,

-“Allah sana uzun ömürler versin…”

---
-“sanırım bir daha hiç görüşemeyeceğiz ne olur kendine iyi bak üzülme artık kendini olan oldu olacaklar içinde kimsenin elinden bir şey gelmiyor ne olur üzülme.”

-“lütfen böyle söyleme Ece belki bir gün yine…”

-“sanırım bir daha hiç görüşemeyeceğiz ne olur kendine iyi bak üzülme artık”

“olan oldu olacaklar içinde kimsenin elinden bir şey gelmiyor ne olur üzülme.”

--“olan oldu”--

“olacaklar içinde kimsenin elinden bir şey gelmiyor ne olur üzülme.”

“olacaklar içinde kimsenin elinden bir şey gelmiyor”

“olacaklar için ne olur üzülme”

--“olacaklar için”--

-"ne olur üzülme"-

-"olacaklar"-
---

Bu adam…

Ece’nin babası.

Ece gitmez gidemez ben bir rüyadayım 17 sene önce nasıl bir rüya gördüysem bu da bir rüya,

Bu adam gerçek değil, hiç bir şey yaşanmadı, hiç biri gerçek değil!

Ece Ankara’da mutlu o artık nişanlı, ben 2 gün sonra gideceğim Gizem’le yeni bir hayata başlayacağım çok kısa bir süre sonrada evleniyorum.

Bu bir rüya karşımda kimse yok, bu adamı en son markette görmüştüm uzun yıllar geçti hem bu adamın gözlükleri vardı, bu bir başkası bu kadar değişemez gözleri yüzü bu kadar çökemez hiçbir insan bu mümkün olamaz!

Gözlerimi sımsıkı kapadım, gözlerimi açtığımda ne masada bir mektup ne de karşımda bu adamı göreceğim.

Ece giderken söyledi üzülme dedi Ece üzmez beni, olanlar için üzülme dedi,

Olacaklar için üzülme dedi,

Olacaklar için?

Olacaklar belliydi evlenecekti, bende evleneceğim bunlar olacak, olacaklar dediği bunlardı,bu konu için üzülmeyecektik.

Artık bizim için bir umut yoktu, başkaları ile evlenecektik ben Gizem’i sevecektim, Ece o adamı belki zamanla sevecekti birbirimizi hiç unutmayacaktık ama mutlu olmaya çalışacaktık üzülmeyecektik, mutluluğu deneyecektik.

Olacaklar buydu başka bir şey değil.

Gözlerimi açacağım her şey bitmiş olacak…

Gözlerimi açtım hiç bir şey bitmedi.

Ece gitti, bana bıraktığı masanın üzerinde duran beyaz bir elveda,

Olacaklar için üzülme dedi, şuan yanımda olsa ona çok kızarım nasıl üzülmeyeyim öyle mi?

Beni bu kadar güçlümü gördün? Ben senin arkandan üzülmeyecek kadar güçlü müyüm?

Senin arkandan üzülmeyecek ağlamayacak kadar az mı sevdiğimi düşündün seni?

Olacak olan, senin evliliğin olacaktı ben buna bile üzülecektim kendimi hep suçlayacaktım,

Sen şimdi bırakıp gittin beni ve ben üzülmeyeceğim?

Görmeden inanamazdım, bunun bir rüya olmadığına inanmalıydım.

Onu görecektim kızacaktım madem üzülmeyeceğimi düşünüyordu ne halde olduğumu görmeliydi.

Mektubu alıp kapıya doğru yöneldim, Hakan arkamdan bağırdı bir şeyler söyledi ama duymadım,

Arabaya bindim, Ankara’ya gitmeliydim.

Yol boyunca ne yaşadım pek hatırlamıyorum sürekli ağlıyordum, boş-boş tabelalara bakıyordum bir ara doğru yöne gittiğimden de emin olmadığımı düşündüm.

O mektubu açmadım gözümle görmeden inanmayacaktım.

Ankara’ya gidiyordum ama Ece’yi nasıl bulacaktım,

Belki arkadaşının evindedir diye düşündüm ama sonra boğazım yine düğümlendi,

Yolu görmüyorum nereye gittiğimi bilmiyorum ama her saniye sanki Ece’ye biraz daha yaklaştığımı hissediyorum.

En son hatırladığım buydu sonrası karanlık…

arkadaşlar,

bu gece her şeyi bir çırpıda yazıp bitirmek istiyorum ama daha fazla gücüm kalmadı...

Bu son beni çok yoruyor, daha fazla gücüm kalmadı.

gün içinde devam edeceğim böyle para-parça olacak biliyorum ama bunun yükü çok ağır.

anlatacağım biraz daha şeyler var yarın tamamlanacak.

Okuyorum uyuyup kalirsam diye rizörvv

merhaba arkadaşlar,

söz verdim bu hafta sonu bitecek, bitirelim artık...

http://www.youtube.com/watch?v=bU3AcjujqcA

Bir ara kendime geldim, sanki Hakan’ın sesini duydum sanki dünya ters düz olmuş gibi geldi,

Sonrasını yine hatırlamıyorum…

Uyandığımda bir hastane odasındaydım,

1 saat boyunca hiç bir şeyi hatırlayamadım kendimi bile tanımıyorum,

içim geçmiş yeninde uyandığımda başucumda Hakan’ı gördüm.

Ofisten çıktıktan sonra arabayla peşimden gelmiş,

4 saat boyunca takip etmiş beni durdurmaya çalışmış ama çok hızlı olduğumu söyledi,

Sonrasında yavaşlamışım, galiba o sırada bayılmışım yanda ki boş araziye dönmüş direksiyon yavaşladığım için büyük bir şey olmadı ama nasıl olmuşsa araba takla atmış biraz sonra da Hakan bulmuş beni sonrası hastanedeyim işte.

Bir şeyim yok, yani görünürde bir şeyim yok...

butun gun senı bekledm

Sanki her şey bir rüyaydı yine uyanmayı istediğim bir rüya ama uyanamıyorum hala,

Mektubu Hakan almıştı, okuyamadığım okumaktan çok korktuğum o mektubu.

Boğazımda yine bir yumru oluştu sonra yine ağlamaya başladım,

Konuşmak istiyordum ama konuşamıyorum boğazım öyle bir dolmuş ki sesimi çıkara bileceğimi sanmıyorum.

Doktor gelip kontrol etti bir şeyim yoktu kafamı da vurmamıştım ama Hakan’la uzun-uzun konuştular.

Hakan yanıma gelip açıklama yapma ihtiyacı duydu,

Bir şeyim yokmuş ama ne olur ne olmaz diye bir sürü test istemiş istanbul’da bir hastaneye sevk edecekler. Şimdi uyumam için yatıştırıcı yapacaklar.

Hakan’a yalvardım iğneyi yaptırmalarına beni uyutmalarına izin vermesin bir an önce Ankara'ya gitmeliydim.

Çıkıp doktorla konuştu çok uzun kaldı orada döndüğünde sinirli ve üzgündü ama istediğimi yapacağını söyledi bunun karşılığında da bir söz istedi Ankara’dan döner dönmez ilk iş hastaneye gidip istenilen testleri ve tetkikleri yaptıracağız diye.

2 saat kadar daha kaldık biraz gücümü toparladım ve hastaneden çıktık.

Yolda Hakan bana her şeyi anlattı,

5 gün önce gerçekleştiğini Ece’nin bir daha hiç uyanmamak üzere uyuduğunu birkaç hapın onu benden aldığını, eski mahallede ananemlerin öğrendiğini sonra annemin sonrasında da bu koşuşturmada bana anlatmadıklarını bir an önce Gizem’in yanına gitmem için çabaladıklarını.
Telefonumu kırmaları ve dahası...

Hiçbir zaman duymamam için çabalamışlar. Ben hariç herkes...

Ben duymayayım diye ellerinden gelen her şeyi yapmışlar…

her şeyi anlayacağını düşüne bileceğine inanan ben, bunu göremedim işte bu kadar zavallıydım aslında.
…

Ece’nin yanındayım,

Onun sesine bana bakan gözlerine her zaman benim için atan kalbine ölesiye muhtacım ki

Yanı başımda uzanmış o toprağın altında,

Onun yeri burası değil burada olmamalı, o toprağı kazıp onu oradan çıkarmalıyım ama konuşacak gücüm bile yok,

Ağlamak bu sefer hiçbir işe yaramıyor, akıttığım her göz yaşı biraz daha yakıyor canımı ama ağlamaktan alı koyamıyorum kendimi…

içimden kızmak geldi olabildiğinde kızmak geldi ama ben Ece’ye nasıl kızabilirim,

Mektubu açtım bana bıraktığı vedayı yanında okumak istedim kızacaktım ona bana veda edemezsin diyecektim işte geldim yüzüme karşı söyle bunları gözlerime bakarak veda et bana!

Ben vedalardan hoşlanmam,

ben veda etmem,

etmeyeceğim,

sende edemezsin.

Haykırmak istiyordum bunları, işte yanındayım ve haykıracağım!

Mektupta ne yazıyordu bunu yazmayacağım yazamam,

Bu bana yazıldı sadece benim için kalacak,

içinden çıkan bir beyaz saat ve beyaz bir elveda,

Mektupta sitem yoktu, kızgınlık yoktu, elbet bir gün bir araya gelecektik ama bu dünyada değil…

Bir şarkı vardı ilk defa Nilüfer’den duymuştuk, hayatımıza öyle girmişti belki o zaman çocuktuk ama her ne zaman ve kimden duyarsak duyalım hepimizde iz bırakan bir şarkıydı.

Durumu özetleyen bir şarkı mektubun son cümlelerini oluşturan bu şarkı,

Bundan sonra bana her gece olduğunda Ece’yi hatırlatacak ve dünya üzerinde yaşadığım her geceyi bana haram edecekti.