psikoloji içeren bir hikaye

Kaçta başlıcam reyiz bi haber ver???

Reservuar

Reyiz özel mesaj baksana kaç kere yazdım bakmıyorsun

iyi geceler arkadaşlar,

yaklaşık 3 ay oldu hikayeye başlayalı, ilk başlarda yazınca insan rahatlıyor içindekiler yazılarla beraber uçup gidiyordu ama son zamanlarda inanılmaz bir yük getirmeye başladı.

şundan emin olmanızı isterim olabildiğince detaylı anlatmaya o duyguları size yansıtmaya çalıştım bazı konuları detaylı anlatmadım bazı şeyleri hiç açıklamadım yazamadım ama bu konular hakkında affınıza sığınıyorum.

Bunları yazamadım yazamam, bunlar özel kalmalı..



finalimize başlayalım artık,

http://www.youtube.com/watch?v=bU3AcjujqcA

Günler geçmeye devam etti,

O dönemde,
Meşhur sosyal paylaşım sitesinin ülkemizde de popüler olduğu dönemlerdeydik sitenin ismini cismini gazetelerden, internetten her zaman görüyorum ama o taraftarda pek ilgim yok.

insanların ilk okul arkadaşlarını, çocukluk arkadaşlarını bulduğu hikayeleri kol geziyor etrafta yine ilgilenmedim. Oldum olası bu siteye sinir oldum, az çok bu işlerden tecrübe edinmiş biri olarak bu işlerin neden bu kadar reklam edildiği neden her yerde dillendirildiği konusunda fikir sahibiyim.

hoş geldin reyiz bu akşam veda ediyosun ağlıcam gibi bi his var içimde sana ve bu hıkayeye alıştım cünkü

Yaz ayının sıcak günlerinin birinde öğle yemeğine çıkamadan önce ofise Hakan uğradı, ne var ne yok muhabbetlerinden sonra bu siteden bahsetti,

Eski arkadaşını orada bulmuş, memlekete döndüğünde ziyaret edecekmiş durumlarını anlattı. Bu muhabbetler eşliğinde yemeğe gittik, ofise yeniden döndüğümde “insanın başına ne gelirse meraktan gelir” sözüne istinaden aklıma Ece geldi.

Malum artık görüşmüyoruz birbirimizi aramıyoruz, ne olursa olsun Ece’yi her zaman merak ediyorum bunu pek dillendirmiyorum ama gerçekten içten içe nasıl olduğunu merak ediyorum.

reserve

Siteye girdim, üye olma olayına pek yanaşmadığımdan Hakan’ı arayıp kullanıcı adı şifre durumunu sordum gerekli bilgileri arayınca arama çubuğuna Ece’nin adı ve soyadını yazdım.

Aynı isim ve soyad da başka kişiler çıktı liste biraz uzundu listeye göz gezdirdim ama Ece’yi bulamadım.

Neyse zaten şuan onu arıyor olmam bile kendimi suçlu hissetmeme neden oldu ama merak etmiştim bir kere, o merak o fikir zihne bir kere yerleşti mi bırakmıyor yakanızı.
Aklıma sözlüsünün adı ve soyadını aratmak geldi, arattım ve ilk seferde buldum.

Bu işin canımı yakacağına adım gibi biliyordum,

Profil bilgileri ve resimler, resimlerde açık olan bazı kareler...

1 hafta öncesine ait yüklenmiş resimler vardı

Kalbinizi heyecanla attıracak, merakınızı dindirecek ama canınızı acıtacağını bildiğiniz durumlar vardır,

Bunu hissedersiniz bunu yapınca canınız yanacak bilirsiniz, ama o heyecana o fikre yenik düşersiniz,

Sonra bu gerçekleşir ve canınız yanar.

Canınızın yandığı ile kalırsınız, keşke merak etmeseydim dersiniz ama iş işten çoktan geçmiştir,

Geçi iş işten geçmemiş olsa da o merak hep içinizde kalır ve canlı tutar kendini ta ki gerçekleşip canınızı yakana kadar.

Bu acı uzun bir süre sizinle gelir, bilgisayarı her gördüğünüzde o sitenin adını her duyduğunuzda ya da o anı size hatırlatacak her durumda o acı tasması ile peşinizden gelmeye devam eder, sizde o tasmaya bağlı ipi sıkıca tutarsınız isteseniz de bırakamazsınız zaten.

Ne gördün diye soracaksanız söyleyelim,

Nişan gününe ait fotoğraflar.

1 hafta öncesine aitti fotoğraflar, Ece’nin nişan fotoğrafları,

Ne oldu neden bu kadar koydu sana bunun olacağını zaten biliyordun elinde sonun da gerçekleşecekti nasılsa. Neden bu kadar üzüldün diye sitem ede bilirsiniz haklısınız da,
Asıl canımı yakan neydi biliyor musunuz?

O fotoğrafların içinde gözüme çarpan sadece ikimizin bildiği sol kolunda takılı olan o beyaz saat..

Benim yıllar önce Ece’yi Ankara’ya göndermeden beraber geçirdiğimiz o son günümüzde Büyükada da ona verdiğim o saat.

Nişan gününde bize ait olan bir iz taşıyordu.

Bir insan bunu neden yapar?

Derin bir yas içinde olduğu için mi, en mutlu gününü zehir etmek için mi?

Yoksa bizi hiç unutmayacağı için mi? Belki de kendini böyle avutuyordu nişanlandığı o kişinin ben olmam gerektiğini söylüyordu sessiz bir çığlıktı bu.
Dışarıdan onun için en güzel günlerinden biri olan o günde…

Resimlerinde yüzüne taktığı o sahte gülümseme, gözlerinde ki keder.

Bunu sadece ben anlarım bunu sadece ben görürüm,

Bir insanın hayatını mahvettim, hayatı boyunca mutsuzluğuna neden oldum,

Bu ahı almışken, bu hatayı yapmışken ben nasıl mutlu olabilirdim?

Son konuşmamız geldi aklıma son sözleri,

---

-“seni tekrar gördüğüme çok sevindim, mutlusun seni çok seven bir nişanlın var.”

“-biliyor musun ece, hayatımda hiç kimse senin beni sevdiğin gibi sevemez.”

-“sanırım bir daha hiç görüşemeyeceğiz ne olur kendine iyi bak artık üzme artık kendini olan oldu olacaklar içinde kimsenin elinden bir şey gelmiyor ne olur üzülme.”
Olacaklar için üzülme demişti bana,

Bunu o zaman evlenmek zorunda olduğu için söylediğini düşünmüştüm ve haklıymışım,

Bu olacak nişanlanacağım, evleneceğim aynı durum benim içinde geçerliydi bende evlenecektim,

Üzülme diyordu olacaklar için de üzülme ikimizin de elinden bir şey gelmiyor ne olur üzülme…

reserved

Bunu kast etmişti o zaman bunu anlamıştım, ve o gün geldi işte,

ikimizin de elinden gelen bir şey yok üzülmemeliyim…

Merakımı giderdim ama canımı yaktım,

O resimleri kapatırken gözlerim ıslandı, sessiz-sessiz ağladım,

Olacaklar için üzülme demişti Ece üzülmeyeceğim,

Kendimi hemen toparladım Ece’nin bu isteğini yerine getirmeliyim.

Bir hafta sonra memlekete gittim, yapılan işlerin tamamladığını söylediler, gidip kontrol etmem gerekiyor. Bir işin başında olmadığınızda istediğiniz sonuçları bir türlü alamıyorsunuz.

Bazı ekgiblikler vardı, bazı işlerde istediğim gibi olmamıştı ama bahçe konusu hayal ettiğim gibi olmuştu. Gerekli ikazları yapıp işin nasıl sonuçlanmasını istediğimi arkadaşıma anlatıp 1 hafta daha sürecek çalışma sonucunu onun denetlemesini istedim.

iş bittikten sonra arkadaşım istediğim gibi yapıldığını teyit ettiğinde iş için biriken ücreti ödeyecektim.

duygulandım pic :(

ben beklıyodum finalde ece evlenecektı bunu beklıyodum ve bu senı çok üzecek böyle bir son olacak amk kesin ağlarım

Yazın ikinci tatilimizi bir türlü ayarlayamadık,

Gizem’in işleri bir türlü kesinleşmedi yazın sadece 1 haftalık izin kullana bileceği kesinleşince bir haftalık yurtiçinde ufak bir tatil yaptık.
Bu yazın bir koşuşturmamız daha oldu Hakan’ın düğünü.

Hakan'ın işleri yoluna girdi, gerçekten çok yetenekli bir avukattı bu yeteneği buna çalışkanlığı ve zekası eklenince gerisini getirdi.

Planladığı gibi yazın düğününü yaptık.

Çok güzel bir düğün oldu, Hakan’ı evlendirdik,

Hakan’ın fazla akrabası olmadığı için daha doğrusu onu kendi ailemizden gördüğümüz için bizimkiler Hakan’ı yalnız bırakmadı. Dayım Hakan’a düğün telaşı ve düğün günü deyim yerindeyse babalık yaptı, arkadaşlarımız akrabalarımız herkesi davet ettik düğüne kimsesiz bırakmadık.

Amca bey eşi ve kuzenler bile geldi ki bu da Gizem’in sürprizi oldu.

bn ağlamam ama duygulancm