psikoloji içeren bir hikaye

selam arkadaşlar,

gün içinde fırsat buldukça soruları cevaplayacağım.

ilk olarak sürekli gelen soru evli misin? kiminle evlendin sorusu?

şuan da evli değilim.

şuanda kaç yaşındasın?

28 yaşındayım.

ece ile hala görüşüyor musun?

bunun cevabını buraya yazmak istemem. hikayenin devamında bunun kesin cevabını vereceğim ama önceden öğrenmek istiyorsan mesaj olarak yazarım.

Hakan ile konuştuğumuz olay nedir?

bu da bir sora ki konumuz merak edenlere özel mesaj olarak yaza bilirim, hikayenin içinde okumak isteyenler de bin sonra ki yazıda bunu okuyacak.

akrabalarımdan öğrendiğim konu neydi?

bu bende kalacak bir şey hiç bir zaman yazmayacağım bunu.

mesaj olarakta gelen en çok soru,

hikaye ne zaman bitecek?

çok az kaldı, sanırım 2 ya da 3 hafta sonra başımıza bir şey gelmezse bitiyor olacak ama sizlerden ricam eğer pgibolojik olarak hassas arkadaşlar varsa (var olduğunu söyleyen arkadaşlar oldu) lütfen hikayeye devam etmesin.

hikaye bana mı ait?

bu konu hikayenin finalini oluşturuyor, isterseniz bunu hep beraber görelim ve bunun kararını siz verin.

aga benm ıcn olay ne bıoıyon mu sen bu olaylar la nasıl basa çıktın yav öyle boyle degıl bu olaylar falan adama kafa yedırır ben okurken daralıyom pekı sen yasarken ne yaptın tamam yazıyon ama bıraz dgerlendır amk yazıyon ya meaj atıyom sorma dıyon ıste o an senın amk diyorum ama merak edıyom düşünüyorum sonra devam edıyorum

de bakalım nasıl oluyo
(zbartacus ?, 24.03.2014 21:02)

---

bir söz var "her derdin bir dermanı vardır" derler. buda böyle birşey işte,

bunun dermanı nedir diye soracaksan bunun dermanı, hissetmemek ve duygusuz yaşamak. eğer normal bir hayat olsaydı belki çoğu insan dayanamazdı (bunu sadece bu hikaye ve olaylar için söylemiyorum eminim bunun daha fazla zorunu yaşayan insanların sayısı çok daha fazladır) ama insanoğlu böyle işte olmaz yapamam dediğin herşeye alışıyorsun, acı çekmeye nefret etmeye alışıyorsun bu alışkanlık zamanla seni bunlara bile muhtaç ediyor.

sana özel mesajdan neden yazmadığıma gelince sorduğun bazı sorulara cevap verirsem, hikayenin devamı senin için anlam taşımaz. bunu şuan da tam açıklayamıyorum ama hikaye bittiğinde bunu zaten çok net olarak göreceksin.

Bi ara olur

reserved.

panpa adamın dibisin ya helal olsun

cuma beklıoz panpa cuma bısey yazcam sana

bu akşam yazıyosun demi reyis? problwem yok yani

elımde cekırdek beklıyoz kenskss

vayy kenks spor guzeldır sağlıktır hadı basla artık

haydi bakalım reyiz o kadar beklettin heyecanlı bir gece olacak gibi

Ben hiç ağlayamam arkadaşlar,

Hiç ağlamam,

Bunu her fırsatta yazdığımı biliyorum ama ağlayamam işte…

Kazanın olduğu sene 2 hafta sonra hastaneden çıktık, bir ay sonra da annem taburcu oldu,

O dönemi pek hatırlamıyorum,

Daha doğrusu hatırlamak istemiyorum,

Yaz dönemine kadar geçen süre hayatımda hiç yaşanmamış gibi geliyor.

3 Ay sürdü her günü bu rüyadan uyanacağım diye bekledim ama hiç uyanamadım.

Ve yaz tatili geldiğinde memlekete gittik,

Eşyalarımızı almak bu zorundaydık göçümüzü tamamlamamız gerekiyordu,

O günü hiç unutamıyorum,

O yol hiç bitmedi,

Sanki eve geri dönüyorum,

Sanki o kaza hiç yaşanmadı,

Sanki kabustan uyanıyorum...

Sanki o kaza hiç yaşanmadı,

Sanki kabustan uyanıyorum...

Nihayetinde yol bitti, akrabalarımız bizi karşılamaya geldi, bana çok garip bakıyordular gözlerinde hüzün ve acıma duygusu vardı hiç birinin gözlerine bakmadım daha fazla bakmak istemedim.

Çünkü bu olanlar bir rüyaydı ve ben artık uyanıyordum,

Evime geldiğimde bahçemize girdiğimde uyanacaktım.

Babam, annem ve kardeşim yeniden beraber olacaktık biz olacaktık.

Bana şuanda acıyarak bakan gözler, bizi bir arada gördüğünde yine imrenerek bakacaktı.

Uyanmaya çok az kaldı.

Yol boyunca kimse konuşmadı,

Ama ben kulaklarımı da kapattım,

Hiçbir şey duymadım,

Hiç bir şey görmedim,

bugecede uykuyu haram edecen bıze offf offf

Duymak ve görmek istediğim tek şey,

Dünyalar tatlısı kardeşimin gülümsemesi, babamın bana sarılırken gösterdiği şefkati,

Annemin bizi böyle görürken gözlerinde beliren mutluluğu ve her zaman evimizin içinde olan huzurumuz.

Başka hiç bir şey duymak istemiyorum,

Kimseyi görmek istemiyorum,

Tek istediğim ailemle yeniden bir arada olmak.

Eve az kaldı birazdan geleceğiz ve ben bahçede kardeşimi göreceğim,

Bana doğru koşacak, kollarıma alacağım onu sımsıkı sarılacağım,

Her zaman bahçede oynadığımız oyunlarımızı oynayacağız,

9 yaşında ki o küçük kalbimde yeni-yeni beliren o kardeş sevgisi ile gözümü ondan hiç ayırmayacağım.

Daha yeni-yeni yürümeye başladı, salıncakta pek iyi tutunamıyor, düşmesinden hep çok korktum o yüzden salıncakta yavaş sallayacağım.

…