psikoloji içeren bir hikaye

ileride boş bir banka oturduk Ece biraz sakinleşmişti gözyaşları azaldı,

-“Ece çok mu mutsuzsun. Yani o seni mutlu edemiyor mu?”

Biraz sessiz kaldı sonra derin-derin iki nefes aldı,

-“Benim senden başka kimseyle mutluluk hayallerim olmadı ki. Seni unutmayı çok denedim inan hep denedim. Seninle ilişkimiz bu olaydan sonra girdiği süreçte çok yalnız kaldım çok acı çektim o dönemde de Emre’yi tanıtım ilgi gösterdi bana ama hiç umurumda değildi sonra buraya gelip seninle konuştuk ve ayrıldık o yaz tatilinde Ankara’ya taşındıktan sonra seni unutmayı kafama koymuştum böyle başladı işte Emre iyi bir insan ve beni çok seviyor ama o benim için hep iyi bir insan oldu onu sevmeyi çok denedim aşık olmayı bazen kendini inandırdım ama ne zaman gece olsa ne zaman başımı yastığa koysam…

Olmuyor işte olmuyor…

Geceleri hep rüyalarımdaydın senden sonra en mutlu olduğum zamanlarım hep rüyalar oldu hep belki dedim ama hepsinin sonunda uyanıyor insan... ”

Biraz duraksadı,

-“Peki sen nasılsın yani sen mutlu musun?”

-“Senden sonra bir daha hayatımda kimsenin olmayacağına çok emindim 1,5 sene de kimse olmadı yanımda dipsiz bir kuyuda gibiydim sürekli dibe batıyordum sonra Gizem’i tanıdım pgiboloji okuyordu belki de mesleğindendir diyeceğim ama beni çok iyi anlıyordu onu tanımaya başladıkça da olayın mesleğinde değil de karakterinde olduğunu keşfettim. Yani beni hep anlıyor bazen konuşmamıza bile gerek kalmıyor,

Aşık mıyım?

Aşık olmayı uzun zaman önce unuttum,

Çok mu seviyorum?

Senden sonra bir daha kimseyi sevemeyeceğime çok inanmıştım ve o 1,5 yılda belki de sadece sevme duygumu kaybettim zamanla sevmeyi hayranlık olarak tanımlıyorum eğer ki tanımı buysa ona hep hayran kaldım.”

Yine sustuk,

10 dakika boyunca hiç konuşmadık,

Belki içimizden bir ihtimalimiz daha var mıydı sorusu geçiyordu ama yoktu,

Parmağımızda ki yüzükler vermiş olduğumuz o sözleri hep hatırlatıyordu,

Artık imkansızdık.

-“Ne zaman evleneceksiniz?”

-“Bu yazın sonuna doğru nişanı yapmayı düşünüyorduk Emre’nin işi ile ilgili bazı hazırlıkları var yani belki 1 sene sonra belki 2 belki de 3 bilmiyorum…”
Boğazı düğümlendi acı çektiğini görüyordum ama zor da olsa söyledi

-“Ya siz?”

Bu soru ne zordur bilir misiniz?

Uğruna ölecek kadar sevdiğiniz birine başkası ile ne zaman evlenecekin diye sormak,

insanı alır mezara sokar,

O cümleler boğazından çıkana kadar bütün iç organlarını yakar,

gitmeden önce de kalbinizin üstüne hiç kapanmayacak bir yara bırakır.

-“2 sene içinde diye planladık yüksek lisans için yurtdışına gitmeyi düşünüyoruz yani olursa gitmeden önce evleneceğiz.”
Yine sustuk,

Biraz daha sessiz kaldık.

Ece,

-“Ben artık kalksam iyi olacak.”

-“Ne zaman dönüyorsun?”

-“Yarın…”

-“Nerede kalıyorsun?”

-“………….’da halamlar var bırakmadılar misafir ettiler.”

-“Seni bırakayım.”

-“Teşekkür ederim eniştemin arabası bende.”

Arabalarımızı park ettiğimiz yere doğru yürümeye başladık zaten çay bahçesinden fazla uzaklaşmamıştık.

Yürürken üzüntüden bitap düşmüş gibiydik,

Yorgunduk, hüzünlüydük ve sanki biliyorduk…

Arabaların olduğu alana doğru yaklaşınca,

Ece bana doğru döndü,

-“Seni tekrar gördüğüme çok sevindim, mutlusun seni çok seven bir nişanlın var.”

Gülümsedim,

“-Biliyor musun Ece, hayatımda hiç kimse senin beni sevdiğin gibi sevemez.”

Yine gülümsedim,

Devam ettim,

-“Umarım sende çok mutlu olursun…”

Lafıma devam edemeden susturdu beni,

Gözlerimin içine baktı, beni çaresiz bırakan o bakışlar yine gözlerindeydi,

Gözleri yine dolu-dolu,

-“Sanırım bir daha hiç görüşemeyeceğiz ne olur kendine iyi bak artık üzme kendini olan oldu olacaklar içinde kimsenin elinden bir şey gelmiyor ne olur üzülme.”

-“Lütfen böyle söyleme belki bir gün yine…”

Yine sözümü kesti parmakları dudaklarıma uzattı, sonra elini yavaş-yavaş aşağı indirip kalbimin üzerine koydu.

Yine gözlerinden yaşlar süzüldü,

Benimde gözlerimi yine alevler aldı,

Son bir bakış son bir veda,

Vedalardan nefret ediyorum,

-“Sana veda etmeyeceğim Ece bu bir veda değil ben vedalardan hala nefret ediyorum sana veda edemem…”

Sımsıkı sarıldık birbirimize,

Hiç unutmadığım, unutamayacağım, çok özlediğim saçlarının kokusunu belki de son defa ciğerlerime çektim.

Aracına doğru ilerlerken bana doğru son defa döndü belki de bu son bakışımızdı birbirimize,

Gözlerinde ki o kederle.

Sonra arabasına binip gitti.

Sanki yıllar hiç geçmemiş gibiydi,

Ben yine o sahilde yine Ece’nin arkasından sadece baka kaldım,

Ece yine gitti ben yine arkasından baktım,

Yine yıllar geçti ama acılar hiç değişmedi o acı yüreğime saplandı,

Ece gitti ben yine Ece’siz kaldım.

Biraz kaldım öyle gücümü toplamak için çabaladım ve arkamı döndüm,

Arkamı döndüğümde,

Biraz ileride Gizem’i gördüm.

çok severim bu dizeleri,

bu gece veda ederken bunu paylaşayım. yarın devam edelim.

---

Bir elde kadeh, bir elde Kuran;

Bir helaldir işimiz, bir haram.

Şu yarım yamalak dünyada

Ne tam kafiriz, ne tam müslüman!

iç! Kendinden geç. Denizi içecekmiş gibi bakıyorsun. Gel! iç aşkın şarabını. Gel! Herkese sunulmaz bu.

Sofiler haram dediler bu aşkın şarabına. Yar doldurur, ben içerim. Şarap benim, kime ne?

Ey zahid, şaraba eyle ihtiram. insan ol cihanda, bu dünya fani. Ehline helaldir, na ehle haram. Biz içeriz, bize yoktur vebali.

Ne düşünüyorsun ahbap? Kavanoz dipli dünyaya sırtını dönüp gelmedin mi buraya? Ayık kafan başına bela olmadı mı senin? Bildiklerin yolunu kesmedi mi? Şimdiye kadar öğrendiklerin sana hiçbir şey bilmediğini ve anlamadığını öğretmedi mi?

Sevap almak için içeriz şarap, içmezsek oluruz düçar-ı azap. Senin aklın ermez, bu başka hesap. Meyhanede bulduk biz bu kemali.

---

ulan uyuyamam bırakma böyle, kalptenmı zütürecen sen beni???

ssssssssssssseeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

okurum birazdan eksileyin lan beni

Kenks sen adamn dıbına korsunua dızıgıbı bırtı yine sallıyonmu yolsa?

@73 teyiz

iyi akşamlar arkadaşlar,

bu akşam yazacağımı söylemiştim. dün gece maalesef sabahladım, bugün sabahtan şehir dışına çıktım an itibari ile de zaman buluyorum...

gücüm tükenmiş gibi ama bu beni yazmaktan alı koymayacak sözümü tutacağım.

Evet, Gizem’i gördüm bana doğru yaklaşıyordu.

Ne zamandan beri burada neye ne kadar şahit oldu bilmiyorum ama yanıma geldi…

dürüst olun ne sandınız?

Eski sevgilisi ile buluşurken yeni sevgilisine yakalanan birini mi?

Bu sadece filmlerde olur,

Ama bu bir film değil ki…

Ece’nin beni aradığı günün akşamında Gizem’in yanına gittim,

Parmağımda ona verdiğim sözü taşıyan biri olarak onun arkasından iş mi çevirecektim?

O bunu bana yapar mıydı?

Asla yapmazdı!

Bende yapmadım!

O akşam durumu ona anlattım, Ece’nin istanbul’da olduğunu görüşmek istediğini aradığını anlattım. Kafam karışıktı buluşmayı istiyordum merak ediyordum ama bunun kararını onun vereceğini söyledim.

Gitmemi o istedi,

Kafamın karışık kalmasını istemedi, içimde hep merak olarak kalmasını istemedi.

Ama ne kadar zamandır buradaydı ne kadarına şahit oldu bilmiyorum.

Üzerimde öyle bir yorgunluk var ki yürüyecek gücü bile bulamayacağım sanırım.

Sanki onlarca kişi tarafından dayak yemiş gibi hissediyorum yürüyecek, konuşacak, düşünecek gücüm kalmadı.

Derin-derin nefes almaya başladım, biliyorum ki nefesimin kesildiğini hissedersem düşüp kalacağım burada.

Gizem karşımda durup elimi tuttu, gözlerime baktı ama o kadar boş gözlerle bakıyorum ki ona durumumu hemen anladı.

Galiba arabanın anahtarını sordu, sonra da ceplerime baktı,

Koluma girdi arabaya kadar yürüdük yan koltuğa geçtim.

-“iyi misin?”

-“Çok yorgun hissediyorum…”

Araba hareket etti biraz sonrada uykuya daldım, uyandığımda Gizem’lerin evinin önündeydik beni uyandırdı eve çıktık. Annesi evde yoktu, sordum amcasına gittiğini söyledi.
D
irekt odasına geçtik. Yatağına uzattı beni yanıma oturdu, ellerini tuttum,

“-iyi ki varsın”

Bir şey söylemedi uzanıp alnımdan öptü sonra saçlarımı okşamaya başladı Gizem’in kollarında derin bir uykuya daldım.

Ne kadar uyudum, uyuduğumda saat kaçtı bilmiyorum ama uyandığımda hava kararmış saat 9 olmuştu.

Daha iyi hissediyorum, o yorgunluk hafiflemişte olsa hala üzerimde,

En azından kafamın yeniden çalıştığını hissediyorum düşüne biliyorum.

ilk Ece geldi aklıma,

Bugün olanlar bütün yaşananlar, söylenen sözler bir anda doluştu beynime,

Üzerinde düşünülecek onlarca şey ama hiç birini düşünecek gücüm yok,

Sanki bugün yaşadıklarım bir rüyaydı ve uyanmıştım yeniden hayatımda kaldığım yerden devam edecektim.

içeri geçtim Gizem salonda yoktu mutfağın ışığı yanıyordu mutfağa geçtim,

Mutfakta yemek hazırlıyor,

Beni gördü,

-“Nasılsın daha iyi misin? iyi uyuya bildin mi?”

Yanına yaklaşıp sarıldım,

-“Sen yanımda olduktan sonra hiç kötü hisseder miyim?

Her şey için teşekkür ederim, eğer gelmemiş olsaydın sanırım geri dönecek gücü bulamayacaktım kendimde, beni kendime getirdin.”

-“Bunları sonra konuşuruz bunları düşünerek, konuşarak yorma kendini. Acıkmışsındır şimdi yemek birazdan hazır olacak.”

-“Çok açım... "

Yemekleri hazırladı, masayı kurmaya yardım etmek istedim ama bana bir şey yaptırmadı.

Güzelce yemeklerimizi yedik, pek bir şey konuşmadık,

Pek konuşacak gücümüz de yoktu zaten.

Yemekten sonra eve gitmek için hazırlandım Gizem beni eve yalnız göndermek istemedi sanırım bu kafayla eve gidemeyeceğimi ya da kaza falan yapacağımı düşünüyordu ama ısrar edecek gücüm de yoktu hem bu vesile ile arabayı ona bırakırdım annesini de alırdı. Israr etmedim önce beni bıraktı bırakmadan öncede uyku tutmazsa ya da kötü hissedersem içmem için bir hap verdi.

Eve geçtim yarım saat sonra Gizem’i arayıp eve dönüp dönmediğini sordum henüz amcasındaydı eve geçince haber vermesini istedim sonrada televizyon karşısında uzandım. Gözümde uyku yok ama yorgunluk devam ediyor, her yerim ağırıyor, beynim yine durmuş gibi.

20 dk sonra Gizem aradı eve geçtiklerini söyledi, uykumun olup olmadığını sordu yorgun hissettiğimi ve uykumun gelmediğini söyleyince verdiği hapı içmemi istedi içeceğimi söyleyerek telefonu kapattım.

Uykumun gelmesi için biraz daha bekledim ama gelmedi, aslında çok yorgunum ve çok uykum var ama uyuyamıyorum biraz dalacak gibi oluyorum ama sanki beynimde bulunan bir çan tam bu anı bekliyor tam daldığım anda o çan çalıyor. Bu biraz devam etti, böyle olunca da mideme kramplar girmeye başladı bu sefer uyku tamamen haram oldu.