psikoloji içeren bir hikaye

panpa kafama takılıyor hakan la mevzunuz nedir ne istiyorsun adamdan? yazacakmısın bunu da?

selam arkadaşlar,

öncelikle ilginiz için teşekkür ederim. ne zaman devam edeceğimiz konusunda, hafta içi yazmak için gerçekten çok istekliyim ama burada belirleyici olan iş durumu yine hafta sonu için kesin hafta içi olursa sürpriz diyelim. kimseyi beklentiye sokmak istemem..

sorularınız için kısmen cevap verecek olursam,

---

yapma bunu eceye gittim deme :(

bu arada sariyor hikaye yeri geldiginde uzuldum yeri geldiginde guldum.

bi de soyle bi tahminim var su unutma olayi acaba yasadigin kazanin bir etkisi mi?
(contistanin valisi ?, 16.03.2014 08:05)
a
+

ece mi gizem mi? bu soru bu olay hikayenin bundan sonra ki akışını belirleyecek olan durum. bunu hep beraber göreceğiz.

unutma olayında ki tahminin doğru, zaten her şeyin nedeni bu kaza, bunun da nedeni bu oldu maalesef.

---

oha amk panpa var ya gizem i bırakıp gidersen iki elim yakanda olur lan yapılmaz bu kıza. ama ece de hep icimde kaldı onada haksızlık ettin keşke onunla devam etseydın dıye he içimden geçiriyordum harbi çok kötü oldum şimdi merakla bkliyorum ne zmana yazcan??
(beyaz atli pekekent ?, 16.03.2014 19:32)

+

ece konusu bir vicdan azabıdır. gizem de bir vicdan azabı olacak mı bunu yazarken göreceğiz.

kısmetse hafta sonu devam edeceğiz.

---

kenks anladım senn nıyetn bızım amımza koymak sımdı varya su kızı bırakırsan sana cok büyük kufur ederım bu o kıza yapılmaz ama snnda guvenmıyorum bırakırsın sen yanı su unutma olayı ne ayak bıde hala oluyormu?

ne zaman devam edecen bıde ıyıce dızı moduna gırdık mk senı beklıyoz

+ bunca zamandır yazdıklarım ile güvensiz bir adam profili çizmiş olmak üzdü beni (:

belki hikayenin devamında güvenini kazanırız.
kısmetse hafta sonu devam ediyoruz.
---

panpa kafama takılıyor hakan la mevzunuz nedir ne istiyorsun adamdan? yazacakmısın bunu da?
(beyaz atli pekekent ?, 17.03.2014 09:15)

+

bunu yakında açıklayacağım. akışı belirleyen bir konudur.

eyvallah panpa

sgol kenks cevaplar ıcın yazmanı beklemeye basladık artık

bu akşam yazacak reyiz söz verdi?

yazmasa gıberm onu

rezerfuar

ulan iyice diziye döndük valla akşam olsada yazsa okusak diye beklıyoz cok kritik yerde kaldık mk.

Telefonun karşısında Ece yıllar sonra onun sesini duymak yıllar sonra onunla yeniden görüşebilme ihtimali bir anda kafam da olan her şeyi alıp zütürdü.

Hani beynime çok güvenirim hani bulduğum pratik yollar ile her sorunu çöze bileceğime inanırım,

Şuan bunu çözemiyorum,

Ne yapacağımı bilmiyorum,

Ne söyleyeceğimi bilmiyorum,

işte yine çaresizim yine ellerim ve kollarım kırıldı.

Bu birkaç saniyelik duraksama da beynimin içi sadece bu düşünceler ile doldu gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum,

halal panpa elmde cekırdek beklıyodm amk nasılsın ıyımısn?

inanın bunu düşünerek, karar vererek nasıl söyledim bilmiyorum ama bir anda ağzımdan çıktı,

-“Şuan da şehir dışındayım gece döneceğim yarın konuşsak senin için uygun olur mu?”

Bunu tamamen refleks olarak söyledim.

Birkaç saniye sessizlik oldu,

-“Tamam.”

Yine ne diyeceğimi bilemedim biraz daha sessizlik oldu,

Ama Ece devam etti,

-“Nasılsın bu arada iyi misin?”

-“iyiyim sen nasılsın?”

-“Bende iyiyim”

Yine sessizlik oldu 5 saniye kadar bekledik,

-“Ece ben seni yarın arayacağım.”

-“Tamam telefonunu bekleyeceğim.”

Başka bir şey söyleyemeden kapadım telefonu,

Allah’ım yine bir ateşin içindeyim, yine çaresizim, yine sana sığınıyorum…

Acil olarak düşünmem gerekiyor, ama düşünemiyorum.

Bazı şeyleri hatırlamıyorum ama hatırlayamadıklarımın hiçbirinin içinde Ece yok,

Onun adını onun sesini duyduğum andan itibaren yaşadığımız her şey yeniden beynimin derinliklerinde, yeniden en ufak detayları beynime dolaşıyor.

Konuşacağız ama ne konuşacağız? Bir şey mi oldu yine?

Belki de yıllardır içinde biriktirdiği her şeyi yüzüme söyleyecek,

Hakaret edecek senin yüzünden diyecek,

Belki de evleneceğini söyleyecek ironi olur diye davetiye verecek,

Bu ihtimal de geldi aklıma neden olmasın dedim içimden belki de şahidim olur musun diyecek?

sahi Olur muyum?

…

sagol kenks ıyıyım sen yaz daha ıyı olcam serı ama

O gün iptal edemeyeceğim bir toplantıma hayatımda ilk defa içim kan ağlaya-ağlaya gittim,

Yaptığım işe o ana ilk defa o gün lanet ettim saniyeleri saydım,

Konsantre olamadım, ilgilenmedim.

Toplantıdan çıkar çıkmaz kendimi sahile attım,

O banka doğru yürüdüm ama orya oturacak yıllar sonra orada olacak cesaretim var mıydı kendimde?

Banka doğru yaklaştım attığım her adımda kalbim biraz daha hızlı atmaya başladı,

Heyecanlandım,

Bankın yanına gelince sanki burada Ece ile yaşadığımız o son an önümde oynanan bir film gibi geldi.

Ece’yi gördüm o son sözünü söylediği anı,

Yüzünde ki acıyı, gözlerinde ki kederi, kalbinde ki aşkı, bana duyduğu ihtiyacı beklediği merhameti…

Beni gördüm büyük suçlar işlemiş gibi kafam önümde,

Ece’nin yüzüne bakacak bir gram cesareti olmayan ben,

Kafasını kaldırıp bundan sonra ki hayatında mutlu olmanı temenni ederim diyen ben,

Kafası kalktığında, kendi yüzümü gördüğümde kendimi tanıyamadığım ben,

O gün evde aynanın karşısında kendime bakarken gördüğüm yüzü yine gördüm,

Gözaltları morarmış,

Gözleri uykusuzluktan kan çanağına dönmüş, gözlerinde sadece nefret olan,

Düşünmekten, nefessizlikten nefretinden yüzü kızarmış alevler içinde yanan ben.

Ece ayağa kalkıyor “sen nefretle besleniyorsun” diyor yüzüme acıyarak tiksinerek bakıp gidiyor ben de arkasından sadece bakıyorum.

Kafama kazıdığım hedeflerim duyduğum inanılmaz nefretimle.

Banka yaklaştığımda bu düşünceler boyunca nefesimi tuttuğumu hissettim bir an da nefes almaya başladım. içimde ki o heyecan ciğerlerime dolan oksijenle yeniden harlandı.

Banka yaklaşınca hala oturup oturmamakta tereddüt ettim, elimi bankın köşesine doğru uzatınca gözüm parmağımda ki yüzüğe takıldı.

O an Gizem’i hatırladım,

Parmağımda ki yüzüğü ona verdiğim sözü,

Ona beslediğim bütün duygularımı.

Gizem bunları hak etmiyor, buraya gelmem bile ona yaptığım bir ihanetti.

Şuan yanımda olmasa bile beni yine kendime getiren Gizem oldu onunla olan bağımı gösteren bu yüzük beni yine kendime getirdi.

Hemen uzaklaştım o banktan.

ileride ki çay bahçesine gidip oturdum yarın için ne düşüneceğimi ne yapacağımı ve ne söyleyeceğimi kafam da kurdum. Ece’nin bana söyleye bileceği her sözü her ihtimali her olayı bu konuda verebileceğim her cevabı düşünmeye karar verdim ama bundan da vazgeçtim.

Ece’nin gözlerinin içine bakarken onun o saf ve temiz duygularını bana karşı eğer hala devam ediyorsa duyduğu o aşkı gözlerinin içine bakmaya cesaret edebilirsem ve tüm bunları görürsem şuan da vermiş olduğum hiçbir kararın hükmünün kalmayacağını çok iyi biliyorum.

Her şeyi tamamen akışına bırakacağım, bu sefer olanları planlayarak düşünerek hesaplayarak yaşamayacağım, gözlerinin içine baka bilirsem kendimi vicdanımın ellerine bırakacağım senelerdir boynumda, yüreğimde taşıdığım bu yükü bu borcu belki de orada ödeyeceğim.

Ertesi gün,

Akşamdan Ece’yi aramış sahilde ki o çay bahçesinde buluşa bileceğimi söylemiştim.

Ben her zaman dakik bir insanım gideceğim yere 5-10 dk önceden gider geç kalmaktansa beklemeyi tercih eden bir adamım.

Söylediğim saatten 5 dk geç kaldıktan sonra çay bahçesindeyim.

Uzaktan Ece’yi gördüm oturmuş çayını içiyordu. Onun sağ tarafında kalacak bankın sahil yoluna doğru değil, tam denize karşı oturuyordu aslında kafam da onu o bankın tarafına dalgın gözlerle bakarken görmek vardı ama bu şekilde görmek biraz hayal kırıklığına uğrattı beni.

Çay bahçesinin hemen sağında kalan açık alana park ettim ve Ece’ye doğru yürümeye başladım.
Arabadan inerken biraz ilerlerken içimde ki heyecan yok gibiydi ama yaklaştığım her adımda içimde garip bir heyecanın arttığını hissederek Ece’ye yaklaştım.

Beni gördü ona doğru yaklaşınca ayağa kalktı, elini uzattı el sıkıştık ve oturduk.

Bir an kendimi iş görüşmesindeymiş gibi hissettim bir an da ve çok resmi oldu, sahi ne bekliyordum ki başka?

Ece fiziksel olarak çok değişmemiş, ama artık yaşın da getirdiği olgunluğu üzerinde görmek zor olmadı, gözlerinde gözlerinin içinde ne var hala eskisi gibimi diye bakmak istesem de ilk anda kendimde o cesareti bulamadım.

Ben bu düşünceler içindeyken konuşmayı unuttum halimi hatırımı soran ilk konuşan Ece oldu,

-“Nasılsın?”

-“iyi... Yani gayet iyiyim sen nasılsın?”

-“Bende iyiyim, burada bir davam vardı çok özlemişim istanbul’u”

Sahi o artık bir avukat artık kendi ayaklarının üzerinde duran biri güçlü biri,

Galiba eskilerde kalan sadece benim,

Ece benim için hala eskilerde ki yerindeydi ama çok zaman geçti üstümüzden, zaman bizi çok değiştirdi…

-“Çok sevindim, ne zamandan beri çalışıyorsun?”

-“2 sene oldu. Staj bittikten sonra Ankara’da bir üstadımızla birlikte 4 arkadaş hukuk bürosu açtık, sen ne yapıyorsun?”

-“Bende çalışıyorum, üniversiteden mezun olduktan sonra 2,5 sene çalıştım şimdi de 1 seneyi geçiyor kendi iş yerimi açtım bu şekilde devam ediyorum.”

-“işlerin nasıl peki memnun musun?”

-“Yolunda ilk başlarda koşabilmek için biraz yürümek hatta yürümeden önce ayağa kalkmak gerekiyor sanırım artık adımlarım hızlanıyor.”

-“Senin başarılı olman beni şaşırtmadı tebrik ederim.”

-“Teşekkür ederim, sizin işleriniz nasıl? Sen memnun musun mesleğinden?”

-“ilk başlarda zordu, adaletin olmadığı bir ülkede adalet aramak daha doğrusu yasal boşluklar aramak zor geldi hayal kırıklığı yaşattı ama zamanla alışıyor insan her şeye olduğu gibi alışıyor.”

-“Adaletin olmadığı yasal boşlukların dolu olduğu bir adalet sistemi gayet iyi anlıyorum seni.”

-“Bunu en iyi senin anlayacağını bildiğim için bu cümleyi kurdum”

-“Anladım.”

Biraz sessizlik oluştu, bu arada da garson gelip ikinci siparişlerimiz aldı yine çay içeceğiz.