psikoloji içeren bir hikaye

Bana karşı gerçekten çok ılımlıydı çok yoğun bir dönemimizde 2 ay boyunca hiç görüşmedik, 2 ay boyunca sürekli yurt dışında sürekli toplantılardaydı şirkete neredeyse hiç uğrayamadı bir gün mesaideyken saat 10 gibi şirkette gördüm onu, daha doğrusu şirketten çıkarken bizim departmana uğradı yanıma gelip halimi hatırımı sordu, havadan sudan konuştuk biraz sonra bu görüşemediğimiz 2 ay boyunca neredeyse şirkete uğramadığı dönemde benim yaptığım işler konusunda bana sorular sormaya başladı, “şu işi yapmışsınız, şunu şöyle yapmışsın, şöyle yoğunmuşsunuz” gibisinde anlatmaya başladı. O an ona karşı olan hayranlığım daha da arttı neredeyse 2 aydır şirkete belki de evine gidemeyen adam sadece benim için değil şirkette çalışan yüzlerce insanın ne yaptığını en detayına kadar biliyor takip ediyordu. işte yöneticilik genel müdürlük böyle bir şey olsa gerek boşuna bu kariyere bu noktalara gelmediğini bir kere daha anladım.

Gerçekten büyük bir hayranlık beslemeye başlamıştım, bir insan babasını nasıl sever, nasıl saygı duyarsa bende ona karşı bu saygıyı bu sevgiyi duymaya başladım. Küçük bir çocuğun hayranlık beslediği kahramanı nasıl babası oluyorsa benimde hayranlık beslediğim kişi o oldu. Hayatıma ilk defa böyle biri olmuştu, kendimi her zaman onun kadar zeki onun kadar lider biri gibi hayal etmeye başlamıştım. Bu süreçte işler konusunda da gelişmeler yaşandı, beraber çalıştığımız yöneticilerden biri işten ayrıldı departmanda 3 kişi kaldık yeni içimizde ki iki bayandan biri çok tecrübeliydi bu süreçte o bayan bize liderlik edecek bende diğer bayanla 1 aylık süreçte hem kendiişlerimizi hem de ayrılan yöneticinin işlerini devralacaktık. 1 ay içinde yeni biri gelecekti.

iş dünyasında tahmin edileceği üzere böyle olmuyor 1 ay sonra yeni gelen biri olmadı. Şimdi işleri şöyle düşünün iki yönetici arasında eşit olarak bölünüyor bir yönetici ile ben çalışıyorum diğer yönetici ile diğer bayan çalışıyor. Dört kişi iki grup olarak bu işi yapıyoruz yeni düzende bir yönetici bütün işlerin genel sorumlusu ben ve diğer bayan önceki düzen gibi işleri eşit olarak paylaşıyoruz yapıyoruz yöneticimizde kontrolünden koordinesinden sorumlu oluyor.

Bu benim için inanılmaz bir gelişmeydi 6 ay gibi bir süreçte yıllardır bu işi yapan insanların iş yüküne sahip oldum ve bu tecrübeyi daha hızlı kazanmaya başladım. işleri hızlı yaptığımdan bahsetmiştim bu düzenin böyle olmasında en büyük etken bu oldu. işler çok daha yoğunlaştı bende daha da hızlı olmaya başladım, ama hızlandıkça hata yapmaya da başladım ama bir şekilde işleri yürütüyordum. Yaptığım işleri hiçbir zaman eski düzende yapmamaya özen gösterdim sürekli geliştirme daha hızlı nasıl yapabilirim nasıl makrolaştırırım derdindeydim.

Bu çalışmalarım bu fikirlerim müdürüm tarafından çok beğeniliyordu bu nedenle fikir geliştirmek bunları paylaşmaktan hiç kaçınmadım. Ara dönemde şirkette motivasyon yemeği oldu genel. Böyle eğlenceli, oynamalı bir geceydi yemekten sonra insanlar oynamaya başladı eğlence tavan yapmıştı. Ben oldum olası eğlenceleri oynamalı geceleri sevmem öyle durumlarda ağır abi takılmayı ben oynamam, bilmem demeyi severim Ben böyle oturmuş arkadaşları izleyip eğlenirken genel müdürümüzü gördüm ayağa kalkmış bana bakıyor benimde ona baktığımı görünce işaret etti yanıma gel diye. Kalkıp hemen yanına gittim, biraz terasa çıkalım buranın terası çok güzeldir dedi. Yukarı çıktık,

-“Nasıl gidiyor işler?”

-“Yoğunluk devam ediyor ama üstesinden geliyoruz.”

-“Biliyorum, çok çalışıyorsunuz bu konuda işlerinizi daha kolaylaştıracak her türlü karar ve fikri destekleyeceğimi hiç unutma.”

-“Biliyorum sağolsun müdürümüz de çok yardımcı oluyor sizin de desteğinizi bilmek işleri çok kolaylaştırıyor teşekkür ederim.”

-“Sen çok çalışkan ve zekisin geleceğin çok parlak seni ileride çok güzel yerlerde göreceğimi biliyorum ama sana tavsiyem bu çizgini asla bozma hep böyle ol başarıya olan inatçılığını hiç kaybetme.”

-“Benim en büyük amacım bu hayatta bir şeyleri başarmak bir şeyleri değiştirmek bunun için sürekli savaşacağım sürekli çabalayacağım. Bu sözleri sizden duymak beni gerçekten çok mutlu etti, mutlu olmamın nedeni ileride güzel bir geleceğe büyük başarılara kavuşa bilmek arzusu değil sizin gibi bunları başarmış bir şeyleri değiştirmiş birinden bunları duymak.”

-“Şunu hiç unutma sen bir şeyleri başardın, en büyük değişikliği kendi hayatında yaptın kendi hayatını değiştirdin bunu başardın ileride daha çok şeyler başaracaksın çok şeyler değiştireceksin, daha yurt dışına gideceksin oralarda yüksek lisans yapacaksın oralarda çalışacaksın…”

rezerved

iiy geceler panpa

cok yaz mk bune bu aksam fala yaz

senın amk ayda bırmı yazıcksın

rezerved

Bu konuşma devam etti o gece bana inanılmaz bir vizyon kazandırdı kafamdakilerin birkaç kademe daha üstü bir hayalim oldu.

Şirkette ki 1. yılımı tamamladım, benim için başarılarla geçen bir seneydi departmanda 3 kişiyle yolumuza devam ediyorduk 4.adam olarak başladığım pozisyonda 2. adam seviyesine geldim 1 yıl içinde iki kere terfi almıştım her şey çok güzel gidiyordu artık pratikte hedeflerime ve ideallerime doğru yürümeye başlamıştım…

Yaz ayındayız tatil planları yaptım ama bu sefer planlarım iki kişilik. Akşam işten erken çıktım (mesaiye kalmadım) Gizem’le buluştuk ve planımdan bahsettim Gizem’in de çok hoşuna gitti 2 yıllık birlikteliliğimiz de ilk defa uzun soluklu bir plan gerçekleştireceğiz. Önce annesinden izin almak gerekiyor, ben hafta sonu gelip konuşmayı önerdim ama ben konuşsam daha iyi olur dedi. Annesi pek sıcak bakmamış bu konuya ama her şeyden önce kızına olan güveni nedeni ile bu tatile izin verdi. (amcasına 2 bayan iş arkadaşı ile tatile çıkacağını söylemek zorunda kaldı.)

Yazın başında yapılan tatil planı izinlerimizi bir türlü denk getiremediğimiz için Ağustos’un ortasına kadar uzadı ama sonunda izinleri alabildik. Rezervasyonlarımızı yapıp biletlerimizi aldık, Gizem’in askerlik dönüşü içinde ukte kalan otobüs yolculuğumuzu yapabilecektik.

Cumartesi akşamı otobüsümüze binip Marmaris’e doğru yola koyulduk. Hayatımın en güzel en heyecanlı tatil ve yolculuğu başlamıştı. Ciddi anlamda Gizem’le birlikteyken ilk defa bu kadar heyecanlanmıştım. Otobüste sohbet ettik, birbirimize hikâyeler anlattık, şakalar yaptık, dışarıyı seyrettik gördüğümüz ilginç şeyleri yorumladık, nerede olduğumuzu tahmin etme oyunları oynadık kaybeden ilk mola yerinde yemek ısmarlayacaktı (oyunu kazanan hep ben oldum ). Gece 2 oldu ama bizde hala uyku yok hala çocukça eğlenmenin peşindeyiz sessiz-sessiz konuşuyoruz birbirimizi güldürmeye çalışıyoruz bu heyecan bu mutluluk o kadar güzeldi ki uyuyarak bundan mahrum kalmayı göze alamıyorduk. Saat 3 gibi uykumuz geldi artık yorulmuştuk, Gizem başını kucağıma uzattı saçlarını okşamaya başladım, uyuyana kadar onu izledim. Kendimi 2 yıldır ilk defa Gizem’e bu kadar yakın hissediyordum onu izlerken garip oldum.

1 hafta boyunca beraber olacaktık, Gizem’in sorumluluğu 1 hafta boyunca bende olacak o şuandan itibaren bana emanet ona karşı her zaman koruyucu bir tavrım vardı bunu başta da söylemiştim ama şimdi durum çok farklıydı bu koruyuculuğun bu sahipliğin sorumluluğunu ilk defa bu kadar derin hissediyordum. Bu hislerle birlikte bunun neden böyle olduğunu daha iyi kavramaya başladım, çocukluğumdan beri içimde ekgib kalmış her zaman ekgibliğini, koruyuculuğunu, sahipliğini ekgib hissettiğim babalık olgusunun özlemini aslında bu şekilde çıkarıyordum. En büyük hayali bir bigiblet sahibi olmak olan bir çocuğun yıllar sonra bigiblet fabrikası sahibi olması gibiydi bu.

Acaba rahat ediyor mu acaba uyuyabildi mi acaba saçlarını okşamam onu rahatsız eder mi ya uyanırsa?

Kendimi bir an baba olarak hayal ettiğimde nasıl bir baba olacağımı az çok hayal edebiliyorum…

Gizem’i izlemeye daldım, ben bu kıza gerçekten hayrandım, böyle bir güzellik böyle bir karakter böyle hanımefendilik… Böyle bir insanın yanımda olması, elimi tutması başını dizlerime koyması beni çok şanslı biri kılar, gerçekten de şanslı birimiyim?

Bir an aklıma Ece geldi, onu hatırladım ama hatırlayış bir özlem değildi daha çok meraktı acaba o nasıldı? Bu duygularımın ilk sahibi ama onu koruyamamıştım ona sahip çıkamamıştım onu mutlu edememiştim… Acaba şimdi mutlumudur, sözlüsü ona benim veremediklerimi verebilmiş midir? Onu koruya biliyor mu? Onu mutlu edebiliyor mu? Çok merak ediyorum ama bu zamana kadar bu merakımı bile kendime itiraf edememiştim, sanırım itiraf edecek tam zamanı buldum…