psikoloji içeren bir hikaye

Bu süreç boyunca Gizem her zaman yanımda oldu, rüyamı düşüncelerimi onunla da paylaştım her zaman olduğu gibi verdiğim her karara saygı duyacağını söyledi. Hiç akıl vermeye kalkmadı, yadırgamadı, eleştirmedi, ben olsaydım demedi sadece yanımda oldu.

Yakın bir zaman içinde Gizem’in doğum günü geldi, onunla tanıştığımız mekânda o gün orada olan bütün arkadaşlarla sürpriz doğum günü yaptım. Çok güzel ve çok beğendiği bir kazak aldım ona aynı kazağın erkek modelini de aldım, kışın beraber giyecektik, o kazak üzerimizdeyken hep birbirimizi yanımızda hissedeceğiz.

Bu sürpriz gerçekten Gizem’i çok mutlu etti sayısız kere teşekkür etti, bunu erkek arkadaşının bir görevi olarak görmüyor mahcup oluyor. Eve dönerken bir an olsun elimi bırakmadı her fırsatta sımsıkı sarıldı.

Sitenin önüne geldik vedalaşma zamanı gelmişti ama bu sefer ki vedalaşmamız sıradan olmayacak gibiydi, yine sımsıkı sarıldık ama bir türlü bırakmıyoruz birbirimizi sonra nefesini hissettim sonra dudaklarını… Yaklaşık 10 aydır birbirimizi tanıyoruz 6 aydır birlikteyiz ilk defa bu kadar yakın olduk. O an mutluydum, mutluyduk, Gizem’i mutlu görmek bunu kendimin başardığımı hissetmek beni de mutlu ediyordu ama bu an bana eskileri hatırlattı. istemeden de olsa Ece’yi hatırladım onu ilk öptüğüm zamanı, bana ait olduğunu düşündüğüm günleri… ilkler unutulmuyor hep farklı geliyor şimdide farklı geliyor ama bu anı ve mutluluğumuzu bozmasına izin vermeyeceğim.

reserved 7nci sayfa

Finaller başladı ve bitti. Böyle bir çırpıda yazıldığı gibi çabuk bitmedi, 2 haftalık sancılı bir dönem geçirdik ama kazasız belasız atlattık. Gizem’lerin okulu bizden 1 hafta sonra finallere başladı 3 haftalık bir süreçte doğru düzgün görüşemedik. 1 aylık tatilimizde bunun acısını çıkardık.

2. dönem başladı, bundan sonrası mezuniyete kadar rutin geçti, Gizem ile aramızda hiçbir problem olmadı okul, arkadaşlar her şey rutin ve yolunda devam etti. Geldik 4 yıllık öğrencilik hayatımızın son finallerine, bu finallerde tüm öğrencilik hayatım boyunca iz bırakan bir olay yaşadım, önemli bir dersimizin hocası son dakika golü attı son sınıflara. Alakamız olmayan konuları da finallere dâhil etti ve bunun açıklamasını finallerin ortasında yaptı. Öğrencilik hayatımda öss sınavını bile böyle bir stresle beklememiştim her şey bitti mezun oluyorum bütünleme yüzü görmeden okul bitireceğim düşüncelerimi yerle bir etti. Sınava 2 gün kala sinirden uyuyamaz oldum. Sınav günü geldi abartmadan söylüyorum son 2 gecem uykusuz geçti. Sınava girdik tüm 4. Sınıflar içinde bu sınavı sadece 2 kişi geçebildik. Çok problem olmuştu bütünlemelere o gıcık konular çıkarılacak açıklaması ile öfke biraz dindi. Arkadaşlarla bu olayı protesto etmek için mezuniyet törenine katılmama fikri belirmişti ama sonradan araya giren hocalarla bu konu aşıldı. Detaylandırmadan anlattım böyle ama o zaman gerçekten büyük olaylara neden olacak bir olaydı bu o son haftayı bütün 4. Sınıflar lanetleyerek geçirmiştik herkesin morali bozulmuştu…

Finaller bitti, bir hafta sonra bütünlemeler başladı bütünlemeler tamamlandıktan 1 hafta sonra da mezuniyet törenimiz olacaktı.

Öğrencilik hayatımda hiç not hesabı yapmadım, bu dersim şu şunu alırsam bu olur, ortalamam şuna gelecek hiç girmedim bu hesaplara. Mezuniyet töreninden birkaç gün önce telefonum çaldı arayan bölüm başkanlığı sekreteri yarın için beni okula çağırdı. Ertesi günü okula gittim bölüm başkanının odasına girdim ayağa kalkıp “üniversite birinciliğimden dolayı” elimi sıkıp ve tebrik etti. Şaşırmıştım, bu durum benim için sürpriz değildi aslında dereceye giriyor olmam sürpriz olamadı ama birincilik gibi bir hedefim olmadığından şaşırdım. Okul sonrası için konuştuk, akademik kariyer için ısrarlı oldu ama planlarımı ve çalışmam gerektiğini ilerleyen zamanlarda akademik kariyer düşüneceğimi söyledim. iş konusunu düşünmememi kapıların açık olacağını iş imkânı için aracı olacağını söyledi. Tören konuşması da yapacağımdan bahsetti, konuşmadan kasıt uzattığı kâğıdı okumam olacaktı. Yaklaşık 1 saat kadar konuştuk törende görüşmek üzere yanından ayrıldım.

dursun la okurum bı ara

Bu durumu kimseye anlatmadım herkes için sürpriz olsun istedim o gün bütün ailem orda olacak en başta da en büyük hayali üniversite diplomasını almış bir evladını görmek isteyen dayımın orada olacak olması.

Mezuniyet günündeyiz, ailem, sevdiklerim ve dayım yanımda. Onları bekleyen sürprizden haberleri yok ama bana da sürpriz olan bir olay var; Gizem’de geldi. Aslında ben onu davet etmiştim ama ailem yanımda olacağından gelmek istemedi ama gelmek istememesinin asıl nedeni onun da sürpriz yapmak istemesiymiş. Salonun bahçesinde mezuniyet cübbelerimiz ve kepimizle önce bol-bol ailelerimizle resimler çektirdik sonra arkadaşlarla sonu gelmeyecek kadar resimler… Resim çekmeye, poz vermeye o kadar çok daldık ki tören 30 dk geç başladı.

içeride ki yerlerimizi aldık, bir an arkadaşlarımın adımın söylediğini duydum ve oraya doğru yöneldim biraz ileride bölüm başkanı, sekreteri ve müdürünü gördüm beni görünce hemen yanlarına çağırdılar onlarda beni arıyorlarmış, arkadaşlara sormuşlar. Yanlarına gittim yeniden tebrik ettiler ve konuşma yapmak için hazır olmamı adımı birazdan anons edileceğini söylediler.

Yaklaşık yarım saat süren konuşmalar oldu bunları dinledik sonra birincilerin açıklanacağı zaman geldi “üniversite birincisi” olarak adım anons edildi, konuşmamı yapmak için kürsüye davet edildim. Hayatımda ilk defa böyle bir kalabalıkta odak noktası oluyorum, kalabalık, alkışlar, resim çekenler, kamera çekimi sanki Oscar ödülü almaya gidiyorum gibiyim

Bizler gibi rektörümüzde cübbelerini giymiş, tüm heybeti ile karşımda plaketi uzatıp tebrik etti, plaketi alıp elini sıktım ve çok afili bir resim çektirdik Konuşmayı (elimde ki konuşma metnini okumak) yapmak üzere kürsüye geçtim.

“Sayın Rektörüm, Sayın Dekanlar, Değerli öğretim üyeleri, Değerli konuklar…” metni okudum ama kafam da metin gibi bir son yok, birkaç yorum yapmak kendimden bir şeyler katma hakkım bence vardı.

reserved

“Bir öğrencinin başarısının en önemli etkeni ailesidir. Bir evde huzur varsa ve kendi içinizde biraz istek varsa başarı geliyor. Bu vesile ile anneme teşekkür ediyorum, öğrencilik hayatıma devam etmeme okul hayatım da beni her zaman destekleyen dayıma sonsuz teşekkür ediyorum. inanın bu kürsüye çıkmak için çok zeki olmak gerekmiyor, zeki olmak bir ayrıcalık değil, bir yetenektir. Şundan kesin olarak eminim; bu dünya da benden daha zeki olan kimse yok, bende kimseden daha zeki değilim bence bütün mesela zekânı kullanmayı isteyip istememek, ben bu tercihi yaptım umarım bütün arkadaşlarımın hayat boyunca tercihleri bu yönde olur.”

Çok büyük bir alkış almıştı bu konuşmam, sınıf arkadaşlarım adımı tezahürat etmeye başladılar, bütün salon alkışladı arkadaşlarımın yanlarına döndüğümde hepsi tebrik etti. O gün sahneye 2 kere daha çıktım, bölüm ve sınıf birincisi olarak. Hayatımın hiçbir anında o günkü kadar fotoğraf çektirmemiştim, tanıdığım tanımadığım bir sürü arkadaşla resim çektirdik. insanlar tebrik etmek ve resim çektirmek için neredeyse sıraya girdiler, yüzüme o kadar çok flaş patladı ki gerçekten insan belli bir süreden sonra aptallaşıyor. Sonunda diplomalarımızı alıp keplerimizi attık artık mezunduk.

Mezuniyetten sonra önümde 2 seçenek vardı ya hemen askere gidecektim ya da tecil hakkımı kullanıp mesleki staj, yüksek lisans, olursa doktora diyip uzatabileceğim kadar bu işi uzatacaktım. Bu işi hemen bitirmek için gitme kararı verdim kasım celbinde asker olacaktım. Kararımı ailemle ve Gizem’le paylaştım hepimiz bu konuda hem fikir olduk uzatmanın ve bir yük olarak taşımanın bir anlamı yoktu. Askere gidene kadar boş zamanlarımda çalıştığım yerde çalışmaya devam ettim, Gizem’de artık işe başlamıştı üniversiteye bağlı sağlık merkezinde. O yaz boyunca ikimizde çalıştık, hafta sonları tatillerimiz denk geldiğinde bol-bol dolaştık, ilk maaşı ile yemeğe çıktık, pikniğe gittik, havuza gittik, bize yemeğe geldi, ben onlara gittim. Sayılı günler çabuk geçti gideceğim yerde belli oldu acemilik Ankara’ya çıktı. Şaka gibi…

2 hafta kala işten ayrıldım, arkadaşlarla, kuzenlerle zaman geçirdim. Her akşam Gizem’i iş çıkışına gittim, işi hep uzardı çıkacağı zaman hiç belli olmazdı hep bahçede aynı bankta bekledim. Dışarı çıkar çıkmaz hep o banka baktı bakışlarının değdiği noktada hep ben oldum.