+296
-34
Devlet Hastanesi - Pgibiyatri'den randevu almıştım beyler. Sabah kavhaltımı yapıp erkenden hastaneye vardım, doktorun odasını buldum baya bir sıra vardı geçtim bi köşeye ayakta bekliyorum. Binbir türlü insan var amk orada biri hopluyor zıplıyor, biri sağa sola salça oluyor. Biri sıra numarası alınan yerde memurla laf dalaşına giriyor. Kalbi çarpan panik ataklılar mı dersin, ruhsal proplemleri olanlar mı dersin her çeşit var amk. Neyse sıra baya var, girende 10 saat çıkmıyor doktorun yanından. Yaşlı amcalarla muhabbet ederkene, birden kar kadar beyaz, zarif, sipsiyah saçlı bir kız geldi. Hafif içine kapanık ürkek birşeye benziyordu en başlarda. Ama görseniz beyler baya mazlum bakıyor etrafa. Ulan ben kitlendim ona daldım bakıyorum, yanında büyük ihtimalle annesi var. Kız çok sakin, annesi ile oturdular bi yere. Kızı kesiyorum arada, oda bana bakıyordu. Dakikalar geçtikce daha çok bakışmaya başladık. Artık kızda bana kitlendi bakıyor, sırf annesi var diye yanına gidemiyorum. Ulan neyse biraz zaman geçti doktorun odasına girdim doktora anlatacaklarımı anlattıktan sonra çıktım. Sonra hastaneden çıkmak üzere kızın yanından tam geçerken kız bana hırladı , bildiğin kızın azı dişlerini gördüm bir kediyi nasıl kızdırırsınız ya kızda yanından geçerken yüzüme sokulup hırladı. O anki korkumla kıza küfrederek ölmüşlerini gibeyim napıyon lan dedim, annesi hemen çekti kızı yanına. Özür dilerim teyze birden öyle yapınca böyle söyledim dedim, teyze esas sen kusura bakma evladım dedi, o an içim parçalandı amk.