Ortaokulun sütleri arasında olmaktan sıkılmıştım. Bir deri bir kemik bir çocuktum. Kavga etmekten hep korkardım. Gücüm kimseye yetmez, anca kendi dengimdeki çocuklara artistlik yapabilirdim. Ama beni severlerdi. Sağlam güvenilir bir çocuktum. Hala da öyleyim. Her ne kadar çok utangaç olsam da arkadaşlarımla her türlü konuyu konuşurduk. Fakat üst sınıflar beni çok hırpalarlardı. Ben buydum işte. Şu an kendime bakıyorum da dünyada ki en büyük değişimler arasında yer alabilirim. Eğer varsa dinlemek isteyen rezlesin 5 dkya başlıyorum.

Not:Uygun gördüğüm isimleri değiştiricem beyler. Çünkü ismini googleye yazıp arattığınızda kolayca bulabilirsiniz. Çoğu avrupa dünya şampiyonları. ifşa etmek istemem.

Edit: Bitmiştir.

7.sınıfı teşekkür belgesi ile kapatmıştım. Evdekiler alışmış olduklarından artık takdir takdir diye zırvalıyorlardı. Ders çalışmayı da sevmediğimden takmıyordum. Durumumuz çok iyi olmadığından evde takılırdım genelde yaz tatilinde. Memlekete giderdik 1 ay kadar durup gelirdik. Yaz tatilim bundan ibaretti. Babam okulun kapandığı akşam eve yüzü gülerek geldi. Bende metin2 oynuyordum zamanın efsane oyunlarından. "Pazartesi güreşe başlıyorsun." dedi. Hiç sevinmemiştim. Hatta üzüldüm desem yeridir. Daha modern spor olabilirdi diye düşündüm. Futbol falan. "Tamam gideriz." dedim.

Pazartesi gençlikspor merkezine babam arabayla bıraktı. "Hocan içerde bulursun." dedi. "Tamam baba akşama görüşürüz." dedim. Gitti. Bim gördüm hemen orda. Gittim büyük bir şişe su aldım ve içeri girdim. Güvenlik görevlisi geldi yanıma. "Buyur yiğenim birini mi aradın?" dedi. "Abi ben güreş hocasını arıyordum." dedim. "Şurda antrenör odası var oraya bak." dedi. "Peki abi sağolasın kolay gelsin." dedim. Kapıya yaklaştıkça heyecanım artıyordu. ilk entryde yazdığım gibi çok utangaçtım. Kapıyı tıklatıp içeri girdim. "Ben güreş hocasını arıyordum." dedim. Yapılı biri ayağa kalkıp cevap verdi. "Güreş hocası benim. Sen gurescipanpasın galiba babanla konuştum." dedi. "Evet hocam." dedim. "Gel salona gidelim." dedi.

Sarı minderin içinde kırmızı bir daire vardı. Stadyumun altındaydı salon. Merdiven altı gibi bir yer. Vay dıbına dedim içimden. Hoca "Geç mindere ısının arkadaşlarınla." dedi. Yunus, Enes, Emin, Furkan birde ben vardım. Tahminimce bunların hepsi benden küçüktü. Koşarak ısınmaya başladık. Isınma bitti ben zütümden soluyordum. Koştuğum yoktu hiç. Hoca: "Alışırsın alışırsın." dedi güldü. "Yunus sen sivrisineği al dalmayı göster." dedi. Yunus temel duruşları falan gösterdi. Tek dalma hareketini gösterdi. ilk gün güzeldi. Akşam eve gittiğimde bilgisayar açacak halim yoktu. Biraz televizyon izleyip yattım. Sabah yep yeni bir gün beni bekliyordu. Kalktım direk bilgisayarımı açtım. Saate baktım. 10:38 di. Antremanlarımız akşam üzeri 4te başlıyordu. Antreman saatine kadar metin2 oynadım. Eşofmanlarımı giyip yürüye yürüye gittim salona. Hoca "Oturun ben geliyorum." dedi. Oturduk hocayı bekliyoruz. Elinde topla geldi. "Futbol oynayacaz bugün." dedi. Bi sevindim görseniz. 2 saat kadar futbol oynadık. Fakat oynadığımız futbolda kurallar farklıydı. Vurmak ve çermek takmak hariç herşey serbestti. Bir ara topu aldım forvete kadar çalımladım 2 kişiyi tam kaleye gol atıcam bir an ayaklarım yerden kesildi havada döndüm ve yere çakıldım. 5 saniye şok olmuş şekilde ne oldu diye anlamaya başladım. Hoca pis pis güldü gitti topu aldı. Suplex atmıştı bana. Fakat o zamanlar o hareketin ismini bile bilmiyorum.

Günler geçtikçe yeni hareketler öğreniyordum. Kollarım da kalınlaşmıştı. ilk geldiğim gün 10 tane ıkına ıkına zor şınav çeken ben, şimdi 30ları zorluyordum. Yine bir gün antremanda hoca ilk saydığım kişilerle beraber beni çağırmıştı. "Haftaya Kahramanmaraşa gidiyoruz. Güreş turnuvasına gidicez ona göre hazırlayın kendinizi." dedi. Bu ara söylemeyi unuttum. Hocamız maraşlıydı. Akşam eve gittiğimde hemen bizimkilere anlattım. Çok sevinmiştim lan. Gezecektik, istediğimiz yemekleri yiyicektik, güreşecektik. O gün geldi çattı. Çok heyecanlıydım. 30 lira para aldım bizimkilerden. Hocanın evine gittim. Bizim diğer çocuklarda gelmiş. "Hadi çıkalım o zaman yola herkes burda." dedi hoca. Aşağı indik bagaja yerleştirdik işte bavulları. Ben öne oturdum diğerlerinden büyüktüm avantajım vardı. Bir ara yemek yemek için mola verdik. Güzelce karnımızı doyurup devam ettik yolumuza. 15 saat sonunda maraşa vardık. Gece 2-3 gibiydi tam hatırlamıyorum. Bir eve gittik uyuyan abiler falan vardı. Yatacağımız yerleri gösterdi hoca. Sonradan öğrendiğim kadarıyla klup eviymiş. Diğer gün güreş günüydü. Çok ama çok heyecanlıydım.

Tartıldım. Kuramı çektim ve öğle arası oldu. Tam 42 kilo gelmiştim. Kilo almış halim bile 42 kiloydu amk. Güreşler başlamıştı. Cazgır 42 kilolar toplasın diye anons etti. Bende gittim er meydanına doğru. Eşlendiğim çocuk mardinli biriydi. 1 senedir yapıyormuş. Neyse hakem bizi aldı. Başladık güreşmeye. Kollarını tuttum demir gibiydi. Kafasıyla oynadım bir kaç kere. O da bana yaptı aynısını fakat çok sert yapmıştı. Bende sinirlendim vurarak el ense çektim. Bu aniden ayağıma daldı. Yere düştük. Arkadan atmaya çalıştı yerdeki çimleri tuttum atamadı. Ayağa kaldırdı hakem. Devam ettik. Ben tek dalıp çiftledim yere düşürürken elimden kaydı belimden tutup attı beni. Sırtım yere değdi. Yenildim. Hocanın yanına gittim hemen. Hiç kızmadı hatta "Aferin oğlum senden bu kadar beklemiyordum. Yeni gelen birine göre gayet iyiysin." dedi. Sevinmiştim lan. içimden ben güreşi bırakmıycam dedim. Sevmiştim gerçekten güreşi. Hoca sevdirmişti. Memlekete dönünce antremanlar ağırlaştı. Daha çok çalışmaya başladık. Çok yoruluyordum fakat babam hırsa getiriyordu beni. Güreşiyorduk babamla, gücüm yetmediği için kafamı halıya sürtüyordu. Bende sinirlenip seni yeneceğim baba diyip odama gidiyordum. O gün hoca aradı. "Gurescipanpa ben Kahramanmaraşa gidicem, geldiğim zaman size haber edeceğim. Arkadaşlarına haber et." Takımın bir nevi kaptanı olmuştum. Hepsine haber ettikten sonra metin2 oynadım o gün.

Okulların açılmasına az bir süre kalmıştı fakat hoca daha gelmemişti. Pazar günü hoca aradı. "Oğlum ben artık oraya gelemeyeceğim. Benim yakın dostum sizinle ilgilenecek." dedi. Çok üzülmüştüm. Seviyordum hocamı. Antreman saati geldikten sonra sıkıla sıkıla salona gitmek için yola koyuldum. Ayaklarım adeta bana direniyordu. Gitme diyorlardı. Salona gittiğimde yeni hocamızı gördüm. Tanışma faslı falan derken antremana başladık. Hafif oldu idman. Çıktım eve gidiyorum bizim sınıftan 2 kişiyi gördüm. "Nabıyon lan gurescipanpa." dedi Batuhan. "Antrenmandan çıktım eve gidiyorum siz nabıyonuz?" dedim. "Dolaşıyoruz, hangi spora gidiyon?" diye sordu. "Güreş." dedim. "Gitsen ne taka yarayacak sanki dünya şampiyonu olacan." dedi ve güldüler. Birşey demeden gittim yanlarından. Çok dokunmuştu bana. Olacaktım. Kafaya koydum olacaktım. Hayallerimin arasına onu da koydum. Eve vardığımda mis gibi kokular burnumda süzülüyordu.

Okulun başlamasına 5 gün kalmıştı. Antremanlarımız son hızla devam ediyordu fakat çok ağır olmuyordu. Bu hocamız biraz tecrübesizdi bana göre. Nisan ayında Minikler Türkiye Şampiyonası vardı. Ona hazırlanıyorduk. 5 gün su gibi akıp geçti. 8.sınıfa başlıyordum bu sene. 1 ay monoton olarak devam etti. 8.sınıfın zor olduğunu anlamıştım. Sınavlar başladı. Teşekkür alan çocuk bu dönem ne tak yiyecek bilmiyordu. Sınav vardı üstüne. Liseye geçiş sınavı. Çalışmıyordum açıkcası. gibtir et dedim. Sınıftaki kızları düşündüm. Ne kadar da çok mallardı. 6.sınıftaki ilk aşkımı düşündüm. Acaba nabıyordur diye aklımdan geçti..

Pazartesi sabahı yine küfrederek uyandım. Ailem kahvaltı masasına oturmuş içerden bana bağırıyorlardı. Hemen üstümü giyindim yanlarına gittim. Birşeyler atıştırtım okula gittim. Sınıfa girdiğim gibi gözüm yeni birine çarptı. Akına sordum "Kanka bu kim yeni mi geldi?". " Aynen istanbuldan gelmiş."dedi. Ama gerçekten çok güzel bir kızdı beyler. O kadar tatlıydı ki hemen yanına gidip yiyebilirdim. Sınıfın en arka sırasında oturuyordum. Önümde Buse vardı onun yanı boştu. Hoca oraya oturtturdu Simayımı. Zaten o gün tanıştık kaynaştık. Antremana gitmedim o gün. Hemen eve gidip uyudum. Çok uykum vardı. Akşam 6-7 gibi uyandım. Canım çok sıkılmıştı kitap okuyayım bari dedim. Kitabı okurken Simay geldi aklıma. Gülünce çıkan o gamzeleri geldi. Sınıfta beni saçlarıyla adeta sarhoş edişi geldi. ilk günden hoşlanmıştım. Ne kadar malsın dedim kendi kendime. Vurdum kafayı uyudum.

Nisan ayı gelip çatmıştı. Hazırmıydık bilmiyorum. Rakiplerim nasıldı bilmiyordum. Hala maça çıkma heyecanı vardı. Bilenler bilir. Maça çıkınca heyecandan bi gibim yapamıyosun. Türkiye Şampiyonası Sinoptaydı. ilçedeki çocuklarla beraber gidecektik. Transporter bir araba kiralamış hocalar onunla gidecektik. Eğlenceli olur dedim içimden. ilk minder güreşimi yapacaktım. Sinopa gidene kadar kuralları düşündüm. Yapacağım hakeretleri düşündüm. En iyi yaptığım hareket danabağıydı. Onu kesin yapacaktım. Kafamın bir yerine kazıdım. Tartıldık 50kilo geldim. iyiydim. Rakiplerim baktım ya benim gibiler ya da biraz daha kaslıydılar. Korktum biraz. Önce güzel bir restorana gidip yemek yedik. Sonra 3 yıldızlı otele geçtik. 3 erli yataklar vardı odalarda. ilçeden kankalarım Onurcan, Seydi ve ben bir odada kaldık. Yaşıtımdı hepsi. Birde pgibopatlardı bana göre. Oturdukları ilçede tanınırlardı. Severdim ama ikisinide. Bana hiç kötü davranmadılar. O gece kola cips yiyip içtik. Çok yemişim ki gece tuvaletten çıkamamıştım. Üstüne kusmuştum. Sabah güzel bir kahvaltıdan sonra spor salonunun yolunu tuttuk. Fisktür aldı hocamız. "Gurescipanpa ilk maç senin, mavi mayo. Giyin ısın." dedi. Öyle bir heyecan yaptım ki görseniz beyler. Eşofmanı giyemiyorum. Heryerim titriyor. Anons ettiler. "GURESCiPANPA A MiNDERiNE BEKLENiYORSUNUZ.". Rakibim Çorumluydu. Ayşırı derecede heyecanlıydım. Hoca minderin kenarında tuttu beni. "Heyecan yapma oğlum yeneceksin. Hadi koçum göreyim seni." dedi. Çıktım mindere. Tokalaştık. Hakem düdüğü çaldı. Maç başladı.

Fake verdim yedi hemen. Kollarından tuttum. Ondan güçlüydüm. Biraz kafasını bozdum. Sinirlendi üstüme gelmeye başladı. Üstüme gelirken beline girdim. Sıktım yere düştü tuş pozisyonuna geldi. Saydırdım sonra kurtuldu.4-0 yeniyordum. Ayağa kalktık. Ben yine kollarından tuttum. Fake verdim yere düştü kalkar kalkmaz danabağına girdim. Oyunu tam attım. 6-0 oldu. Yerde yüz üstü yattı. Üstüne çıktım kaburgalarından sıkarak çırptım bir kere. 8-0. Bir kere daha çırptım. 10-0. Maç bitti. Teknik üstünlükle galip geldim.

Hemen Simaya yetiştirmeliydim.

Beyler 10 da işe gidecem uyumam lazım. Yarın devam ederiz. Takip edenler yorum atsın da gözüm açılsın biraz. Sanki kendi kendime anlatıyorum. iyi geceler.

Beyler başlıyorum yavaş yavaş. Teşekkür ederim.

Aradım aradım açmadı Simay. ikinci maçım yaklaşıyordu. Bende telefonu kapatıp çantamın derinliklerine sakladım. Çalıyordu binler. Maç için ısındım güzelce. Hocam kırmızı mayo giyeceğimi söyledi. ilk maçtan daha çok heyecanlanmıştım. Onu yendiysen bunuda yenersin dedim kendi kendime. Bir maç kalmıştı benim maçıma. Minderin kenarında hazırdım. Bizim çocuklar gelmiş yanıma ısındın mı diye soruyolardı. Onlara hiç cevap verecek halim yoktu. Biri "Güreşeceğin çocuk geçen sene Türkiye 3.olmuş." dedi. Hasssssgibtir diyerek ona baktım. "Eminmisin?" dedim. "Evet. internetten baktım şimdi." dedi. Aha yaraklara geldik dedim. Hocam geldi yine aynı motivasyonu yaparak gönderdi mindere. Çocuk hayvan gibi birşeydi beyler. Gözüm tırstı ilk görünce zaten. Düdük çalındı maç başladı..

Çocuk çok sakindi. Ben ise heyecandan kendimi gibecektim. Bir kaç fake verdi bana. Hemen yere düştüm arkama geçti. Çırpamadı. 1-0 yeniliyordum. Ayağa kaldırdı hakem. Sol kolumu onun sağ koltukaltındın asmış bekliyordum. Aniden kafakol hareketine girdim tak diye oturdu. 2-1 yeniyorum. Yerde tuşta yakaladım 4-1 oldu. Ayağa kalktık. Çocuk artık zütünü sıktıı bana sağlı sollu giriyor. Ben ise ayakta durmak için çabalıyorum aşırı derece yoruldum. Hoca kenardan bağırıyor: "DAYAN GURESCi DAYAAAN!! HADi OĞLUM HADi KOÇUM!". Ben hocayı duyamıyorum tabi o heyecanla. Skorboarda baktım devrenin bitmesine 25 saniye var. Dayanmam lazım dedim içimden. Kafamı skorboarddan alır almaz çocuk altıma girdi bacaklarımdan tutup omzuna aldı. Havada döndürdü döndürdü üstüme hoplayarak yere attı. Sağ omzu karın boşluğuma girdi. Ben bağırdım tabi hemen acıdan. Sonra bıraktım maçı tuş oldum. Köşelere gittik. Hocası "Aferim oğlum. ismin neydi?" dedi. "Guresci Panpa." dedim. Sonra hocamın yanına gittim. Hiçbirşey demedi. Git otur dedi. "Hocam ismimi niye sordu?" dedim. "Hayırlı olsun." dedi güldü.

Hemen gidip telefonu açtım. Simaydan 4 mesaj vardı. Merakla açtım hepsini.
1.mesajda -->Maçların nasıl geçti.
2.mesajda-->iyimisin guresci??
3.mesajda-->Kusura bakma açmadım babam yanımdaydı. Kızma lütfen.
4.mesajda-->Merak içinde bırakma ara lütfen beni.

Direk aradım beyler. Çaldı çaldı dıt dıt sesini duydum. Bir daha aradım bu sefer açtı. "Alo" dedi. "Nasılsın Simay?" dedim. "Beni bırak sen nasılsıınnn?" diyerek uzattı. Gülüştük. "ikinci tur yenildim ya, sakatlandım." dedim. "Hadi ya, olsun seneye daha çok çalışırsın. Nasıl sakatlandın iyimisin?" dedi. " iyiyim iyiyim karın boşluğuma düştü rakibim." dedim. "Geçmiş olsun" diyerek güldü. "Teşükkür ederim. Benim kapatmam lazım duyamıyorum sesini anosnlardan birazdan yemeğe gideceğiz. " dedim. "Peki, görüşürüz" dedi. "Görüşürüz." dedim kapattım. Beyler seviyordum. Kapatınca 10 saniye gülümsemişim. Yanımdaki çocuk söyledi. "Malmısın lan neye gülüyon hahahihihihoh" dedi. Sarhoş ediyordu ayaküstü beni. Ama hala arkadaş olduğumuzu düşününce hevesim kursağımda kalıyordu. Hoca çağırdı yemeğe gidecekmişiz. Eşyalarımı topladım araba gittik. Mükemmel bir kuşbaşılı pide yemiştik. Sonrasında salona tekrar döndük. Seydi güreşecekti.

Beyler buraları atlayacağım. Takımca yenildik. Memlekete döndük o gece. Diğer gün izinliydim okula gitmedim öğlene kadar uyudum. Akşamüstü antremana gittim. Hoca beni görünce "Ooooo guresci bey nerdeydiniz?" dedi. "Hocam evden geliyorum okula gitmedim her yerim ağrıyordu." dedim. "Türkiyenin büyük bir klubu seni beğenmiş. Alt yapısına almak istiyorlar. Gitmek istermisin?" dedi. Hasgibtir dedim içimden. " Tabi isterim hocam. Nerede bu klüp?" dedim. "Ankara." dedi. Ailem ne derdi bilmiyordum. Simay geldi aklıma çok özlerdim. Ama geleceğim daha önemliydi. Kısa sürede güzel bir klübe girmiştim. Hocam yetenekli olduğumu söylemişti. Hocam ailemle görüştü konuyu. Gidecektim. Şöyle söyleyim size. Futbolun Fenerbahçesi beni altyapısına alacak. Her ay 400ytl cep harçlığı verecek. Külotumdan çorabıma kadar herşeyimi verecek. Klup pansiyonunda kalacaktım. Böyle bir yerdi.1 ay içinde gittim oraya. Simayla mesajlaşıyorduk arada. Ümidi kesmiştim o kızdan. Bana bu çocuk yakışıklı şu çocuk yakışıklı diyordu. Bende çok kıskanıyordum. gibtir et dedim Ankaraya gittim. Çok sağlamdı çocuklar. Hemen beni bir odaya verdiler.

Okuyan var mı ?

Oda arkadaşım Emre adında bir çocuktu. Kare bir oda düşünün iki kenarında bizim yataklarımız var. Tam karşı duvarda ortalanmış bir şekilde lcd ekran küçük bir televizyon var. 2 tane masa 2 tane dolap var. Güzeldi. Yemekler isi 10 numara 5 yıldızdı beyler. Hayatımda öyle güzel yemekleri bir arada görmedim. Çünkü sporcuyu iyi besleyesin ki sana karşılığını veresin ilkesi uygulanıyordu. Emre Türkiye 2. olmuş geçen sene. Bu sene karşılaşmamıştık ama Sinopta. Aynı yaştaydık. 9 senedir güreşin içindeymiş. Oha dedim bir an. "Benim daha 1 sene olmadı." dedim gülüştük. O yenildiğim çocuğu gördüm yemekte geldi selam verdi. "Nasılsın kardeşim? Karnında birşey yok değil mi?" dedi. "iyiyim iyiyim yok birşeyim sağolasın. Sen nasılsın?" dedim. "iyiyim bende takılıyoruz öyle görüşürüz sonra." dedi. ismi Barışmış.

1 saat sonra idman varmış. Bana yeni güreş ayakkabısı, antrenmanda giymek için yeni eşofman takımı, yeni çoraplar, yeni güzel bir adidas ayakkabı verdiler. Emre "Bu daha başlangıç." dedi. "Vay anasını." dedim. " ilk geldiğimde bende öyle demiştim." diyip güldü. Antrenman salonuna gittik. Girer girmez ananı gibeyim bu ne dedim içimden. Tam 8 güreş minderi büyüklüğündeydi. Bizim merdiven altı salonun nerdeyse 10 katı büyük. Sıraya geçtik hocalar geldi. Tanışma faslı derken başladık idmana. Çabukluluğa yönelik idman yapacaktık. Yapamadım ilk gün lan. Kustum. Çok ama çok ağırdı idmanları. Biz oyun oynuyomuşuz amk dedim içimden. Hoca izin verdi ilk gün. Gittim dinlendim. Yarın yeni okuluma başlayacaktım. Az da olsa heyecan vardı.

Sabah emre uyandırdı. Aynı okula gidecektik fakat sınıflarımız farklıydı. Yan yanaydık ama. Beraber gittik okula. Ne kadarda güzel bir yer dedim içimden. Sınıfa girdiğim an herkesin gözü üzerimdeydi. Çok heyecan yapmıştım. Arka sıralarda asosyal olduğunu düşündüğüm bir çocuğun yanı boştu. Yanına gidip "Ya-yanın boşmu?" dedim. Salak gibi heyecandan kekelemiştim. "Evet gel gel." demişti. Oturdum. "Sen yeni gelen güreşçi çocuksun değil mi?" diye sordu. "Evet." diyerek güldüm. "Ne oldu ki?" dedim. "Yok birşey kardeş ya çok konuşuldun bende merakımdan sordum." Çocuğun tam bir mal olduğu kanaaitindeydim.

Sınıfa giren herkes ilk girişte beni kesip yerine geçiyordu. Bende bu durumdan rahatsız olmuştum. Dışarı çıkıp Emreyi buldum. Zil çalana kadar beraber takıldık sonra sınıflarımıza ayrıldık. Sınıf hocasının dersiymiş. Rehberlik dersi. Beni görünce direk yanıma geldi. ismin ne? Nerden geldin? Niçin geldin? tarzı sorular sordu. Bende gayet sade cevaplar vererek cevaplamıştım. ilk gün öyle geçti. Akşam Emre ile antremana gitmek için odaya uğramamız lazımdı. Gittik eşyalarımızı alıp çıktık. Çok ağır bir antreman sonunda ikimiz de bayılıp yataklara yatıp uyuduk o gün.

3 ay sonra nerdeyse sınıfın çoğuyla tanışmıştım. Hatta dönemimdeki çoğu kişiyi tanıyorum desem yeridir. Bu arada o asosyal çocuğun sen yeni gelen güreşçi çocuk değil mi diye sormasının sebebi, okulda bizim Emrenin ağa olmasıymış. Güreşçilerden korkulurmuşmuş falan. Bunları öğrenince akşam kafamı yastığa koyduğum an eski günlerim geldi aklıma. Ulan guresci panpa sen neydin ne oldun dedim kendi kendime. Okulların kapanmasına 1 hafta kalmıştı. Memlekete dönmek için can atıyordum fakat antremanları kaçırmak istemiyordum. Eğer başarı sağlanmaz ise ilişiğin kesiliyormuş. Korktum. Artık hayatım güreş olmuştu. Belge falan da alamayacaktım bu dönem. Sınavda vardı. Liseye geçiş sınavı. Açıkçası hiç takmıyordum. Okullar kapandı, sınava girdim. Çok relaxtım. Hocadan 2 hafta izin alarak memlekete döndüm. Otobüsten indiğim anda bir kızla çarpıştım. Kız yere düştü. "Dikkatli olsana be!" diyen sesi tanıyordum beyler. Kızın yanına gidip ayağa kalkmasına yardım ettim. Karşımda Simayı gördüm.

Beyler başlayacağım. Var mı dinleyen ?

"Si-simay." dedim. "Guresci" dedi. "Ne yapıyosun burlarda." dedim. "Teyzemin yanına gideceğim. Otobüsü bekliyordum. Sen ne yapıyorsun? Hayırdır." dedi. "izinliyim eve geldim. Sonra görüşürüz o zaman sen otobüsü kaçırma." dedim. "Görüşürüz." dedi. Gittim. Giderken gülümsedi. içime oturdu amk. Eve gittim. Evdekilerle hasret giderdik. Nerdeyse 4 ay olmuştu. Babam:"Baya gelişmişsin lan. Beni yenersin artık he." diyip kahkaha attı. "Yenerim tabi baba hayvan gibi çalışıyoruz." dedim. O gün öyle geçti. Akşam yatağa uzandığımda aklıma Simay geldi. Mesaj attım yatarak. Saate baktığımda 23 sularıydı. Direk cevap verdi."Efendim."

Havadan sudan konuştuk o gece 1 e kadar. 1 hafta içinde dönecekmiş. Buraya geldiğinde görüşelim dedim. Olur demişti. 1 hafta boyunca havadan sudan mal mal konuştuk. Döneceği gün ben onu alacaktım otobüs garından. Akşam aradı. Biniyorum otobüse diye. "Sabah 9 gibi orda olurum" dedi. "Tamam alırım" dedim. Sabah 8 e saatimi kurup uyudum o gece.