premier ile anılarımız

O zamanlar bilgisayar filam yok tabi. Babam eve elinde “premier” marka bir vcd player ile gelince odamda kafamın üstünde döndüm sevinçten. Vcd aldıklarının ertesi günü “Bilmemne teyzenlerin düğünü var bu gece. Geç geliriz biz. Ödevini yap, erkenden yat.” dediklerinde ise o düğün artık benim düğünümdü. Sevenler kavuşsun, hayat bayram olsun istedim. Bin atlılar gibi şendim!

Bu kadar seviniyordum çünki henüz orta okulda idim ve kamışa yeni su gidiyordu. Vcd ve boş ev demek benim için nirvana demek, bayram demek, mutluluğun resmi demek idi. Tek ve en büyük sorun ise daha önce hiç ferre cd almamıştım ve nasıl alınır bilmiyordum…

ferre bizim işimiz. 1979’dan beri… -Turgay cd bank.

En büyük erkek çocuk olmanın en kötü yanı bu olsa gerek. Benden beş yaş büyük abim olsa muhtemelen zulası, tanıdığı biri filam olurdu. Ben ise bu büyük sorunla başbaşaydım. O gün büyük bir kararlılık ifadesi taktım suratıma ve emin adımlarla bakkalından kasabına, muhtarından çöpçüsüne kadar mahallemizin ferre tedarikçisi olan “turgay cdbank” a doğru yola koyuldum…

Dükkana girdim. Ama görmeniz lazım nasıl kitlendim. Diyemiyorum da “ferre istiyorum” diye. ilk önce macera filmleri ne baktım, sonra vizyon filmleri klasörüne, komedi, gerilim…Çizgi filme kadar gitti bu. Eczaneden orkid alamayan kadınlar gibiyim adeta .

Dükkanda bakmadığım film kalmadı. En sonunda içimden derin nefes aldım. Artık ne olacaksa olsundu. Evde beni bekleyen bir premier vardı ve ben bu yoldan asla dönmeyecektim. Çocuk aklımla birden “sevişmeli bir şey var mı? ” dedim.

“Sevişmeli” ne ya? Bir insan ancak bu kadar saçmalayabilirdi herhalde. Bastı kahkahayı anladı tabi. “Senin çavuş canlımıydı la keraneci” dedi. Hiç bir şey anlamamıştım ama gülüyordu ve bu iyi bir şeydi.

O gün o cd yi aldım. Ama hayatımın değişeceğinden habersizdim. O ilk gün kızaran bozaran çocuktan eser yoktu artık. Turgay abi’den cd alırken kurduğum dialogları sizlere sırayla ve gururla sunuyorum…

ilk gidişim: “Sevişmeli bir şey var mı ?”. ikinci gidişim: “Ben geldim abi!”. Üçüncü gidişim: “Yeni bir şeyler var mı ?”. Dördüncü gidişim: “Konulu istiyom turgay abi”. Beşinci gidişim: “Vuruş Lee versene bi tane turgay abi. eeheheh”

Babam o “premier” ile kendi elleriyle bir canavar yaratmıştı ama haberi yoktu…

Bir gün işimi bitirdikten sonra cd’yi vcd playerın içinde unuttum. Annemin ” düğün cd sini takta izleyelim” cümlesi üzerine deşifre oldum. “Premier” kariyerimi noktaladım. Yaklaşamadım korkudan bir daha…