pompei sapkini son entrysini giriyor veda ediyor

değerli arkadaşlarım,

yıllar su gibi akıp gidiyor. dönüp ardıma baktığımda, sizlerle beraber olduğum günlerden hep güzel şeyler hatırlıyorum. zor günlerde el ele vermenin hazzını, kalbimin derinliklerinde hissediyorum. şairin dediği gibi, evet zor günlerdi… geldi geçti... ama yüreğimi deldi geçti. şimdi taze umutlarla yeni bir başlangıca doğru yol alıyorum.

insan hayatı, acısıyla tatlısıyla geçip gidiyor. göz açıp kapayıncaya kadar. kâh büyük bir sevincin yarattığı mutluluk rüzgarları dalgalandırıyor yüreğinizi... kah gönlünüzde kopan fırtınalar sarsıyor bütün benliğinizi. aslında her şeyin temelinde sevgi yatıyor. sevdiğiniz için üzülüyor, sevdiğiniz için seviniyorsunuz. her acı tecrübede, insafsız bir kamçının sırtınıza her inişinde, bütün bunların, sevginin bedeli olduğunu düşünürseniz, rahatlayıp hafiflersiniz. öyle ya, ananızı, babanızı, evladınızı, memleketinizi, mesleğinizi sevmeseniz, hayat sizin için hiçbir şey ifade etmese, ne başarısızlıktan, ne hastalıktan, ne ölümden, ne zulümden korkardınız. ama ot gibi yaşardınız... bütün çekilenler sevginin bedeli! bütün mücadele, sevdiğiniz insanlar, bağlandığınız idealler uğruna veriliyor. ... bir veda her zaman hüzün doludur. hele yeniden buluşma tarihi belli değilse. sonsuzluğa açılan dar bir geçitte, pencerelerden hemen hemen hiçbir ışık sızmıyorsa. bir veda daima bir kaç damla gözyaşı, kırık dökük cümlelerin üzerine düşmüştür. ama insanlar, nemelazımcılıktan sıyrıldıkları, doğru bildikleri değerler uğruna mücadele etme azmini kaybetmedikleri takdirde, akan gözyaşlarının suladığı topraklardan, yeni, yepyeni umutlar filizlenir, dallar tekrar tomurcuklanır. neticede tünelin sonundaki ışık görünür ve kapalı bütün pencereler yavaş yavaş aralanır

sözü fazla uzatmayacağım hepiniz benim için çok güzel hatıralar olarak kalıcaksınız. kendinize iyi bakın :'(