polomu giydim ve çok kısa derdimi anlatacam

kendi kuzenime sırf akrabam bilmem ne diye, annesi teyzem diye suratına karşı delicesine küfür edemiyorum. burda anlatayım rahatlarım belki biraz. ya nasıl sinirden gözüm döndü şu anda haddi hesabı yok. kendisi benden 3-4 yaş küçük ve neredeyse bebekliğinden beri kuran kursları/dini okullar ile beyni yıkanmış. kendi tabiriyle kimsenin atatürkü sevmediği bir okulda okuyor. kendisi de her fırsatta atatürk ile görüşlerini çekinmeden dile getiriyor. bir şey demiyorum yeterince tanımadığı birisine bu kadar sövmesine biliyorum çünkü suç onun değil ailesinin.
bir de herhangi bir partiye kadar ciddi anlam da bir nefret duymamıştım şu ana kadar. internet sansürü ilk gündeme geldiğinde çok pis koymuşu ama bu dünkünün dışında hiç bir şeydi. dün o malum videoyu izledim. bilen bilir merak eden varsa da mesaj atsın. şimdiye kadar lafın gelişi zannederdim bu lafı ama bildiğin midem bulandı lan. en son bu hissi starw wars serisini izledikten sonra 7. çekilen animasyon filmi izleyince olmuştu. bu nası caniliktir huur çocukluğudur ya. ben bilmem ne demek zütveren yavşak sen nasıl böyle bir şeye göz yumarsın? ananı gibeyim ben senin. oldu mu? ergen mergen şimdiye kadar kimseye dememiştim bunu bak. a-na-nı si-ke-yim orrrospu çocuğu. kusura bakmayın. cidden çok pis içime oturdu adapazarında yaşıyorum kimseye de bişey diyemiyorum çok birikti içimde. az önce kuzenin profil fotosunda malum kişinin resmini görünce dayanamadım "şu videoyu bi izle için rahat mı bu adamı savunurken?" diye yazdım duvarına. şimdi aklıma geldi mesaj atmam daha mantıklı olurmuş. dediğim gibi ergen siniri yaptım bi an. altına yorum olarak "bunu tartışmak istemiyorum" demiş sonra da silmiş duvarından. hani desen çok saçma argümanlarla bıktırdım tartışmaya tenezzül etmiyor yok arkadaş sadece video linki yolladım. bi insan bu kadar mı kör olur? o videoyu izledikten, malum kişinin içindeki soğuk kanlı katili gördükten sonra hiç mi içi sızlamaz insanın. bi durup düşünmez mi?
hadi bunlar neyse bi derece beklediğim şeylerdi de asıl beni sinirden kendimi gibme durumuna getiren şey yarım saat sonra duvarına "istikrar sürsün türkiye büyüsün=))" yazmasıydı. anlamıyorum insanları ya. cidden diyorum bak birisi gelip açıklayabilir mi bu ne düşündü videoyu izledikten sonra diye. özünde iyi bir insan olduğunu biliyorum. büyük ihtimalle o ortamda yetişsem ben de öyle olurdum. ama bu kadar da olmaz diyor insan artık ya.yaptığım iş nedeni ile her gün en az 20 kişi elini uzatıyor tokalaşmak için. tamam anlıyorum çok sıcak milletiz ama sonra iş bitip arabaya bindiğimde acayip rahatsız oluyorum. kiminin avuçları ıslak belki işedi geldi. kiminin terden nemli oluyor, huylanıyorum, kaşınıyorum, deliriyorum kısaca. elini uzatmasan hiç tanımadığın birini geri çevirmek onu üzer diye empati kuruyorum. neden tokalaşan milletiz yahu! sabah sabah yine ıslak bir el. üstelik 4 kişilik ekipte en son ben tokalaştığım halde.(belki karambole gelir beni atlar diye ama bir defa bile tutmadı bu taktik ) ve evet diğer arkadaslarımın umrunda bile değil tokalaşma hadisesi. off diyorum . offffff!
ha birde geçen cumartesi günü çıkayım bi dışarı yürüyeyim dedim. anne ben çıkıyorum dedim, nereye oğlum, bende bilmiyorum çıkıyorum gelirim 1-2 saate dedim, iyi geç kalma dedi. çıktım dışarı taktım kulaklığı. arka fonda leonard cohen-the best of leonard cohen 7. şarkı the famous blue raincoat'tan başladım albüme. o ara da hafif yağmur çiseliyor. yürüdüm yürüdüm. ben yürüdükçe ayaklarım hızlandı bi saat sonra otoyola çıkmışım devam ediyorum. dedim gideyim bakayım ne kadar daha gideceğim, pakette son 4 tane djarum black kalmış ölçülü içiyorum. sonra düşündüm lan dedim ne diye çıktım ben evden tak mu vardı. onca yolu yürüdüm. sonra anladım ki konuşcak insan yok.
bu yürüyüşün sebebini buna bağladım boş boş yürümenin başka bir manası olamaz. aşık değilim, depresyonda değilim(?), bi yakınım filan ölmedi, para sorunu desen, o da yok denecek kadar az(isteklerin sınırı yokta, genelde yetiyor meret), e dedim dıbına koyayım niye böyle yaz günü boş boş çıkıpta yürüdüm 7-8 kilometre taa otoyola çıkmışım. sonradan farkettim insanlarla konuşmayı sevmiyorum. insan görmüyorum bi çoğunu çünkü. bana kızarlar egoistsin hep haklı görüyorsun kendini cartsın curtsun diye. ama hiç yağcılık yapmam yüzüne söylerim bi kimsenin ne diyeceksem. ondan herhalde insanların çoğuyla konuşurken sıkılıyorum. bayıyor beni. gerçi konuştuğum insanda da huzur bırakmıyorum ki. durmadan bi dalga geçme. vs. sonra kızıyorlar bana ne dalga geçiyorsun, bilmem ne bilmem ne diye. tıkırdatıyor dimi elini kolunu mesela sinir oluyorum yapma diyorum bozuluyor sonra. napalım sorun bende demekki. gerçi konuşmak istediğimle de gayet düzgün konuşuyorum ama. konuşcak yok.