Onu ilk defa Lisenin açıldığı, okulların başladığı ilk gün görmüştüm. Herkes sıra olmuştu, heyecanlıydım. Sonra birden yanıma geliverdi. O masmavi gözleri adeta büyülemişti beni. Ben burada yeniydim, herhalde oda yeniydi. Müdür konuşmaya başlamadan hemen onunla sohbet kurmaya başladım.
B:Merhaba.
K:Merhaba.
B:Sende benim gibi yeni misin bu okulda?
K:Aynen bende bu sene liseye başlayacağım.
B:Hmm hangi sınıftasın peki
K: 9-A da ya sen?
B:9-B deyim. Sınıflarımız karşılıklı. Kayıt yaptıracağımız gün bakmıştım sınıfımın nerede olduğuna.
Bu sözlerimden sonra sessizlik oluverdi birden. Kızın benle konuşmaya pek niyeti yok gibiydi. Benim de ona bir soru daha soracak cesaretim yoktu. Tam cesaretimi toplamışken müdür konuşmaya başladı.
Her zaman ki lafları lisede de işittim. 9 lara lisenin kurallarını ve ciddiyetini anlatıyordu. Bu sıkıcı konuşması bittiğinde herkes sınıflarına girmeye başladı. Tekrar sağıma baktığımda ise o artık yanımda yoktu. Önüme baktığımda benden 2-3 sıra önümde olduğunu farkettim. Bu kadar mı sıkıcıydım ben yani? Tamam içime kapanık bir çocuk olabilirdim ama diğer asosyaller gibi değildim, birşeyler deniyordum. O zamanlar evet çocuktum ama 20 yaşındaki bir insan kadar olgundum ve sorumluluklarımı biliyordum ama şunu biliyordum ki kaç yaşında olursan ol kadınlar veyahut kızlar hep aynı şeyi istiyor. Yakışıklı, cool, yavşak erkek. Senin benim gibi tipler anca turnayı 1 kez gözünden vuruyor yada vuramıyor ama bizim o aptal tiplerden bir farkımız var dostum. Biz ilişkilerimize daha çok değer veriyoruz ve bizi seven bir daha bırakamıyor ama tek sorun seven birinin olmaması işte ama olduğunda da emin olun o aptal cool erkeklere iğrenerek bakıyorsunuz.

Kardeş bu bir hikaye ben sana güncel bir olayı anlatmıyorum amk az beyninizi kullanın ilerleyecek zaten hikaye

Rezervasyon

Devam etsene

ilk birkaç gün sakin geçti. Ama daha ilk birkaç günden sınıfın en göze batan tipi ben olmuştum. Göze batan tip derken herkes bana bu kim amk dercesine bakıyordu. Tenefüslerde sürekli sınıfın kapısının önünde karşı sınıfın kapısına yani o kızın olduğu sınıfa bakıyordum. ismini öğrenememiştim. Bir şekilde öğrenmem gerekiyordu. Sürekli karşı sınıfa bakmamın anormal bir davranış olduğunun farkındaydım. Sınıftakiler benle bu konu hakkında konuşmaya çalışmışlardı ama ben onları terslemiştim. 2 3 hafta daha insanlar için durgun ama benim için solgun geçti. Eski ortamı özlemiştim ama onu gördüğüm ilk anı hatırladığımda da o eski ortam benim için sadece anı olarak kalıyordu. Lan sen o zamanlar 15 yaşında bir velettin kafana taktığın şeylere bak diyebilirsiniz dostlarım. Ben o zamanlar 15 yaşındaydım evet ama 5 sene öncesinden annem ve babamı trafik kazasında kaybetmem beni bu kadar içine kapanık ve yaşıma göre önemsiz şeyleri kafama takmamı sağlamıştı. O arabanın içinde bende vardım. Herşeyi öğrendiğim de geçirdiğim şok yüzünden 3 sene kekeledim ve hala da ara sıra kekeliyorum. Sınıfımda da ara sıra kekelediğim için arkadaşlarım bana papağan lakabını takmışlardı. Bazen şunu anlamıyorum. insanlar sessiz, hiç kimseye bir zararı olmayan insanlarla neden uğraşırlar? Neden onlara bir zarar vermek isterler? Neden zalim bu Dünyada hep sözü dinlenen olur? Neden kötülük edene değil de iyilik eden hep ezilir? Sessiz bir tip ve içime kapanık oluşum sınıfta benimle alay etmelerine yetti ama bunların hiçbiri benim umrumda değildi. Okulun 2. Ayında ilk defa cesaretimi toplayabildim ve onu kantinde bir masada yalnız yemek yerken yemeğimi alıp yanına gittim.

Liseli Aşqları

Devam et