platonik aşk

yikiklarin basligi, daha once de yazmisim ama uzun uzun yazmamisim. simdi biraz uzun entry kastiracagim iyi okuyun cok realistik ogeler barindiriyor hikayem. bilen bilir (kimse bilmiyor) tum universite yillarimi bu merete harcamis olan biri olarak soyleyebilirim ki kendinizi kaptirmaya basladiginizi hissettiginiz an duygularinizi frenleyin. yoksa isler ciddi anlamda tatsiz bir hal aliyor.
hikayenin baslangici 2013 senesine dayaniyor, universiteye girdigim yila yani. onu ilk gordugum ani hatirliyorum da, boynum kirilana kadar koridorda gozlerimle takip etmistim. baska siniftaydi, asla konusabilecegimi dusunmuyordum. uzun saclari, kahverengi gozleri ve minik suratiyla dunyanin en guzel seyi olabilirdi. ben ki sarisin/mavi gozlu hastasi biriyim. isler burada komik bir hal aliyor evet, surekli diyorsun ki onu sevmem bunu severim soyledir boyledir, yok iste oyle olmuyor. birisini gercekten sevdigin zaman algidaki secicilik sona eriyor. kime gostersem onu sasiriyordu e bu sarisin degil diye. evet sarisin degildi ama 30 sarisina degismezdim onu o zamanlar. neyse, devam edelim akabinde ilk sene tanisamadan sona erdi. yazin haber aldim, izmire gecis yapiyormus diye. kafama silah dayamislar ve ateslemisler gibi hissettim. hic sansim kalmamisti bu kez, ama donem basladi yine gordum onu okulda, gitmemisti. saclarini kestirmisti bu kez, sinifin birinde tek basina yatiyordu en on sirada. gir lan iceri dedim kendime, gir ve konus. dokul. iyi de neyi dokulecektim? ya deli diyecekti ya da korkacakti. sustum, duvara yaslandim acik kapidan onu izledim. kisa bir sure surdu bu, beni gormuyordu ama birden ayaga kalkti, hizla siniftan cikti. gozlerim buyudu, dizlerim titredi. arkami donup hizla uzaklastim. basilmistim aman yarabbi.
aradan 4-5 ay gecti, ikinci doneme adim attik. 2.sinifin 2. donemi. ortak arkadasimiz denen huur evladi sagolsun benden bahsetmis kiza. tabii agib oldugumu soylemeden. kiz benimle tanismak istemis. feysbuktan ekledi beni o gece, ellerimi gec kollarim ve bacaklarima kadar titredigimi hatirliyorum. bir seyler yazdi bana, sacma sapan heyecandan ne dedigimi bilemeden bos yaptim bir sure. sonrasinda kestik konusmayi o gece. birkac gun sonra tekrar yazdi, okulda denk gelelim dedi. tamam dedim ama korkudan 1 hafta okula gidemedim. cok aptalca geliyor simdi yazarken ama o an hic aptalca degildi. utanctan kose bucak kaciyordum. neyse bigun denk geldik sonunda, burnumun ucundan kafa derime kadar kizardigimi fark ettim. dizlerimi yine o malum titreme aldi. ben hayatimda boyle bir sey deneyimlememistim dostlar. o kadar gerildim ki heyecandan, bir sorun olup olmadigini sordu yok dedim. neyse bu aralari geciyorum evet asil onemli kisim... ya da vazgectim entrye devam etmeyecegim.

sunu soyleyebilirim, bircok sey yasadim bu hayatta. askerlik, ameliyat, okulu bitirme kaygisi, birtakim sinavlar. hicbiri beni bunun kadar zorlamadi. tamam hepsinde zorlandim ama bilmiyorum, bu gercekten beynime gib gib onden koyup arkadan ziplatan bir hadiseydi. cok uzuldum, cok yiprandim. simdiki aklim olsaydi soyler miydim peki? sanmiyorum yine soylemezdim herhalde. lakin bu oyle beter bir sey ki, mevcut olan butun duygularimi korelttigine inaniyorum. bir daha asla toparlanamayacagimi hissediyorum. cokus bir hayli evvel gerceklesti, gotu toparlama asamasina gecemiyorum. aslinda gectigimi saniyorum ama gecmiyor da olabilirim emin degilim. herkeste, her yuzde onu aradigimi hissediyorum bazen, karsidaki yetmiyor bu da soyle bir sey, yuzlerce flort-3/4 sevgililik deneyimi gecti basimdan bu hadiseden sonra, karsidakinin en ufak ters hareketinde tukurup uzaklastirdim tekme tokat.

bombos entry oldu, gibtirin gidin okumayin.