Arkadaşlar yazmakta zorlanıyorum şuan.. Aralarada kopukluklar olabilir.. Anlayış ile karşılacağınızı düşünüyorum..

Beni neyin beklediğinden bir haberdim.. Koridora vardığımda, arkadaşımın ailesini, yakınlarını fark ettim.. Ailesi perişan bir haldeydi, tanıdık ama bir o kadar da çaresiz yüzler etraflarında toplanmış teselli etmeye çalışıyorlardı. O kargaşa içerisinde, gözlerim arkadaşımı arıyordu.. Yoktu.. Gözlerimin nemlenmesiyle birlikte yüzleri zorlukla seçmeye başlamıştım.. Yoktu..! Dizlerimin üzerine çökmüştüm o an.. Daha fazla dayanamadım, ağlıyordum dostlar..

Teyzesi yanıma gelmişti.. "Onu kaybettik.." cümlesini algılamıştım sadece.. O anı, size nasıl aktaracağımı bilmiyorum dostlar.. Deli gibi ağlıyordum.. Teyzesi bir kaç cümle daha kurmuştu, ama kafamın içinde inanılmaz bir baskı hissettığim için, dediklerinden tek bir kelime anlamıyordum.. Tarif edilemez bir acı veriyordu kafamdaki baskı, kan ter içinde kalmıştım.. Bir deli gibi istemsizce "mutluydu, evlenecekti, mutluydu o" gibi kelimeler dökülüyordu ağzımdan.. Aklıma Zeynep geldi o an.. içim parçalandı.. Gözlerim Zeynebi arıyordu.. Yoktu.. Can dostumun teyzesine Zeynep nerede diye sordum.. Anlamamış gibi yüzüme bakıyordu.. Sakin olamamı söyleyerek, olanları ayrıntılı bir şekilde tekrardan anlatmaya başlamıştı..

Ertesi gün akşam, cenaze ile birlikte Türkiye'ye uçmustuk.. Ailesi vatanında gömülmesini istiyordu haklı olarak.. Cenaze namazı kılındıktan sonra mezarlığa doğru yol almıştık.. Tabutun üzerinde, beyaz bir tülbent örtülmesini istemişti annesi.. Bu duygu tarif edilemez dostlar.. Ancak yaşayanlar bilir.. Sessizliği annesinin feryatları bölmüştü.. "Gelin olacaktı benim kızım.." diye feryad-ı figan ediyordu.. Can dostuma takıldı gözlerim o an.. Dizleri üzerine çökmüştü, çocuklar gibi ağlıyordu..

Hastahane'ye vardığımda, gördüklerim doğrultusunda ve olanlardan bihaber olduğum için, arkadaşımın öldüğünü sanmıştım.. Zeynebi sormam ile birlikte gerçekleri öğrenmiştim.. Daha önce yazdığım gibi, kovadan su boşalarcısına yağmur yağıyordu.. Zeynep iş dönüşü, trafik kazası geçirerek hayatını kaybetmişti.. Arkadaşım haberi alınca sinir krizi geçirdiği için hastahane'ye kaldırılmışlardı..

Zeynep toprağa verilmişti.. Arkadaşımın kendisine yar olmasını beklediği aşkının, kara toprağa yar oluşuna şahit olmuştum.. Arkadaşımın gönlü el vermemişti.. Zeynebin toprağa verilmesini uzaktan izlemişti.. Kalabalık dağıldığında yanına vardım.. Yalnız kalmak istiyordu.. Mezarın başında saatlerce öylece beklemişti.. Güçlükle uzaklaştırmıştık o gece onu mezarın başında..

Aradan yıllar geçti dostlar.. Arkadaşım, Zeynebin hatırasını ilk günkü gibi taze tutyor.. Uzun bir müddet pgibolojik destek aldı.. Üç gün önce Zeynebin 4. ölüm yıl dönümüydü dostlar..

Başka söze hacet kalmadı artık.. Demem o ki, seviyorsanız cesaretinizi toplayıp sevdiğinizi haykırın.. Hayat o kadar kısa ki.. Yalnız geçireceğiniz vakti sevdiğiniz ile birlikte geçirin.. Yoksa çok geç olur ve sevdiğiniz ya başkasına ya da kara toprağa yar olur..

Yaşanmışlıkları satırlara döküp not alırım.. Bir kaç ay önce, arkadaşımın o gün yaşadıklarını, sanki onun ağzından dökülüyor gibi kaleme almıştım.. Onu da ekliyorum alt tarafa.. Dileyen okur.. Yazacaklarım burada son buluyor dostlar.. Sabırla okuduğunuz için teşekkür ediyorum.. Umarım gereken dersi çıkartırsınız..

Yarının neler getireceğini bilemezsiniz, önemli adımları ertelemekten vazgeçin dostlar..

Sessizvedaaa..

-- -- --

Yağmurlu bir Nisan günüydü.. Etrafım sanki mahşer alanı gibi kalabalıktı.. Buna rağmen, o kadar yalnız hissediyordum ki.. Yağmur göz yaşlarımı gizliyordu ama hıçkırıklarım için aynı görevi üstlenemiyordu.. Bitap düşmüştüm, zar zor duruyordum ayakta.. Sessizliği anne'nin feryadları bölmüştü.. O an anlamıştım seni getirdiklerini.. Daha fazla dayanamayıp kapanmıştım dizlerimin üstüne.. Binlerce keşkeler düğümlenmişti boğazımda.. Bu zamansız ayrılık için hazır değildim.. Nasıl olabilirdim ki..?

Beni ateşe seni toprağa vermişlerdi.. Kalabalık dağılmıştı ve yanı başında duruyordum.. Nasıl veda edecektim ki sana..? Veda etmek mi, edememek mi daha zor bilemiyordum o an.. Saatlerce tek kelam etmeden durmuştum yanında.. Sonunda sessiz bir veda ile ayrılmıştım yanından..

Seneler geçti bu veda'nın üzerinden.. Gidişinle sadece sana değil tüm insanlığa vedamı ettim.. Dört duvar arasında gece ile paylaşıyorum hüznümü.. Yokluğunu yazdığım satırların arasına kazıyorum.. Sen yoksan kimse olmasın.. Bırakın yalnızlığım ile demleneyim, şikayetçi değilim bu halimden..