0
zamanında platon bir mağarada geziyormuş..ne hikmetse mağarada da insanlıktan nasibini alamamış birinci nesiller mahkummuş. hatta öyle bir zincirlenmişler ki sadece mağaranın duvarındaki yansımayı görüyorlarmış. gördükleri her yansımayı da am'a benzetip seviniyorlarmış.. eflatun o kadar çok sinirlenmiş ki bir gün birisinin kulağına eğilip:
dışarda am dışında herşey var huur çocuğu demiş.
tabi birinci nesil bu inanmamış.bu hayatta am'a dokunmayan ne var ki diye kara kara düşünürken diğer nesiller mağaraya bir anda dalıp hepsini bir güzel gibmiş.
esaret ve karanlık rahattır, oysa gerçekleri görmek ve ışığa bakmak cesaret ister..
ibret alındı mı?
