Arada sırada bu amk Baran ve ekibi merak eden
insanlarla ya da dağda ki çobanlarla karşılaşıyordu.
PKK'nın en mantıklı şey bana göre kişiye göre propagandadır.
Bizzat kendi ağzıyla söyleyen (oç)Baran;
“Eğer ilgi gösteren biriyle karşılaşırsak Marksizm-Leninizm
hakkında konuşuyorduk, ama değilse, ulusal mücadeleden
bahsediyorduk. insanların ilgilendiği buydu. Ya sosyalizm
hakkında gerçekten bir şey anlayabilecek durumda değillerdi
ya da islam karşıtlığı olarak gördüklerinden, sosyalizme
muhaliftiler.”

Progobandayı dinleyen bazı erkekler, gruba katılmak istiyordu
fakat diikat çeker diye gruba alınmıyordu.
Baran şöyle demiş;
" Hedefimiz bu değildi, Fakat bu insanların Irak’a gidip
orada PKK’ye katılmaları için gerekli düzenlemeleri yapmayı
da deniyorduk.”
Bu durum, özellikle unutulmuş köylerde yaşayan Kürtler
bilgi alabilmek için ya radyodan ya da ağızdan ağıza yayılan
duyumlara bağlıydı.
okur-yazarlık oranı, en düşük seviyedeki Hakkari ilinde % 31,6,
en yüksek olan Tunceli ilinde de % 60,6’ydı;ki biraz da bu yüzden,
bu ekibi misafir etmek ne denli tehlikeli olursa olsun,
Baran ve ekibi olup bitenlerden haberdar olmak için bir şanstı.
Şöyle diyor (oç)Baran;
“Kimi zaman, güney Kürdistan’da neler olduğunu soruyorlardı.
Ne istediğimizi, PKK’nin kazanma şansının ne olduğunu
soruyorlardı.”
Baran'a göre,PKK’nın birinci mücadelesinin, yani bölgede
destek kazanma mücadelesinin kolay olmayacaktı.
12 Eylül darbesini izleyen insanlar insanları korkutmuştu.
Fakat kitlesel tutuklamalar, işkence ve tehditelr dolayısıyla
devlete öfke artmıştı.
Yine Baran bini şöyle diyor;
“insanlar hazırdı, silahlı mücadele yönünde bir eğilim
vardı, fakat başarısız Kürt isyanları dolayısıyla,
açık bir umutsuzluk içindeydiler. Anladık ki, eğer silahlı mücadeleyi
başlatırsak ve büyüdüğümüz, güçlendiğimiz imajını
verirsek, insanların desteğini kazanabiliriz.”

Aynı yıl Suriye'den gelmiş, Rizgari örgütüne üye,
kendi grubunun yeniden inşasına ve silahlı mücadele çabasına
destek bulabilmek için bölgeyi bir uçtan bir uca dolaşıyordu.
Bu üye bir yıl sonra yakalandı.

Bu şerefsiz Şeyhmus Özzengin'idi.Ve dediğine göre;
“Herkes Türkiye dışındaki grupların bir şeyler yapmasını
bekliyordu; bir şeylerin olacağı yönünde bir beklenti
mevcuttu, silahlı mücadeleyi kim başlatırsa insanların
desteğini de onun alacağına inanıyorduk fakat
kendi grubu dahil hiçbir grubun eyleme geçecek
konumda olmadığını söylemeliyim"diyor ve
“Sistematik çalışma yapan bir grup yoktu; [Kürt
gruplara destek için] bir zemin mevcuttu, ama örgütsel eylem yoktu"

PKK nın diğer örgütlerden farkı, halka
örgütün hem etkin hem de gelişmekte olduğunu anlatmasıydı.
Örneğin (oç)Baran ve ekibi gittiği her yerde,pkk progobandası
yaparken muhakkak pkknın kısa değil uzun ömürlü
bir savaşa hazırlanmakta olduğunu söylüyordu.

YENi BiR DÖNEM OLAN 1984 YILI
Pkk hazırdı, araştırma ve yoklama grupları Türkiye'den
Kuzey Irak'a dönmüştü.
Halkın ulusalcu hassasiyetlerinin düzeyi hem de
askeri birliklerin konuşlandığı yerler hakkında bilgi getirilmişti.
Büyük militan grupları, Türkiye'ye sokuldu ve bu militanlar
sivil milis gücü oluşturmak için zemin hazırlamaya başladılar.
PKK, devlet ile işbirlikçi olduğu düşünülen Kürtlere
saldırılar düzenledi ve grubun bölgede etki bıraktı.
OÇalan üst düzey militanları, görüşmek üzere Şam'a çağırdı
Artık emir verilmiş ve ateş serbest durumuna kaanat getirilmişti.
Son ayrıntılar hakkında görüşmeler yapan şerefsiz örgüt,
Mivroz adında ki yerini bilmediğim fakat yazılana göre
Yüksekovanın güneyinde ve Türkiye-Irak sınırında terk edilmiş
bir Kürt köyünde bir araya geliyordu.
Örgütte daşaklı olan ÇELiK;
"Burası Lolan'dan daha güvenli bir yerdi"diye söylüyor.(Lolan neresi bilmiyorum bilen varsa özelden atarsa iyi olur)
Kürt halkının, Kürtçülüğe gösterdiği ilgi düzeyi ile birlikte
teröristlerin kırsal alanda ki durumunu denemek maksadıyla,
eylemler için üç şehir seçildi;

Bir grup 10-30 arası huur çocuğu barındırıyordu.
Her biri bir ilden sorumlu olan 3 tane birlik oluşturuldu.
Belirlenen illerde, eylemin yaplıması kolay olan yerleri saptamak amacıyla
keşif faaliyetleri yürütmek üzere Türkiye'ye gönderildiler.
Olabildiğince merkezi yerlere saldırı yaparak halkın dikkatini çekmek istiyorlardı
Aynı zamanda saldırıdan sonra rahatça kaçabileceği alanları olmalıydı.
PKK mantık çerçevesinde, sınırda ki bütün hedeflere saldırı olmayacağını
bildirdi. Biraz garip olabilir fakat cevabı ise zekice.
-Sınırdaki askeri birlikelr kaçakcılık için kurulmuş olduğu için
saldırıyı yapanların kaçakcı olduğunu sanıp, gerekli
dikkati üzerlerine çekemeyebilirlerdi.

(oç)Baran şöyle diyor;
“Amacımız bir sürü asker öldürmek değildi gerçekten de sadece
bu saldırılardan muradımız halkın desteğini kazanmak ve
bize katılmalarını sağlamaktı. Aynı zamanda, halkın pkk gücüne
güvenmesini sağlayacak bir saldırı başlatmak istiyorduk.”

iki tane Şamda ki görüşmeyle alakalı fotoğraf ile
bir kaç fotoğraf atıp bugünlük bitireyim.
Yarın akşam gibi devam ederim.

Okuduğunuz için teşekkür ediyorum fakat sizlerde
görüşlerinizi yazarsanız çok iyi olur

Saldırıdan iki saat sonra,2000 nüfuslu Şemdinli'de,ikinci pkk grubu
saldırıya geçi ve Eruh'taki saldırı taktiğini kullandı.Şöyle ki;
18 tane huur çocuğundan 8 tanesi, Jandarma Birlğinin çevresini ve
devlet görevlilerine ait lokali kuşattı.
Kimse binayı terk etmesin diye uyarı ateşi açtılar ve diğer 10 huur çocuğu ilçe meydanını tuttu.
(oç)Baran şöyle diyor;
“Kırsal alandaki destek kuvveti olan jandarmanın kışladan ayrılması durumunda, şehre girmelerini engellemek üzere birliğimiz yolu tutmuştu zaten zaten askerler hareket edemiyor, karakollarından ayrılamıyorlardı.”
(oç)Baran ve ekibi HRK(Hezen Rızgarîya Kurdistan-Kürdistan Kurtuluş Birliği) kuruluşuna ait
hazırlanmış bildiriyi, meydanda halka okudular.HRK,ABD ordusuna karşı gelen
Vietnam Gerillalarını örnek almıştı. Güney doğu’nun Kürtleri, gerek Türkiye’deki gerekse komşu
Irak’la iran’daki Kürt plandan habersiz değildi; bu ayaklanmaların
hep başarısızlıkla sonuçlandığını da biliyorlardı.PKK militanları, bu durumu değiştirmek için bir güç ve cesaret
gösterisinde bulunmaları, Türk ordusuna karşı uzun bir savaşı sürdürmeye hazır olduklarını kanıtlamaları gerektiğini
biliyorlardı.
(oç)Baran;
"Hedef askerleri öldürmek değil, halkla asker arasındaki bağı koparmak ve
HRK'nın bildirisini okumaktı"diyor
PKK militanları, askerlerin takibinden sıyrılıp dağlarda önceden
ayarladıları saklanma bölgelerine çekildi. Ekibiyle birlikte Şemdinli’ye bakan engebeli araziye çekilen
(oç)Baran;
“Türk ordusu bizi aramaya başlamıştı, ama hiçbir şey yapamadılar, bölgeyi çok iyi biliyorduk."

Teröristler, ücra dağ köylerinin saldırıları duymamış olabileceğinden endişeliydi; duymuşlarsa da bunun tek yolu devlet
radyosundaki haberlerdi ve haberler elbette PKK’nın amaçlarını açıklamayacaktı.
Bu nedenle küçük yerleşimleri gezerek mücadelelerinden haberdar ettiler.
Yine (oç)Baran:
“Köylerden birine gidip herkesi bir araya topluyor, olup biteni anlatıyorduk. savaşın
gerekli olduğunu, silahlı mücadeleden başka bir yol olmadığını anlatıyorduk,”

Tıpkı 15 Ağustos’ta Şemdinli meydanında toplananlar gibi, bu
köylüler de ilgili ama ihtiyatlıydılar. Halkın merak ettiği konusu ise
Savaş yalnızca burada mı yoksa başka yerlere de sıçarayacak mı ve gücünüz ne sorusunun
cevabıydı. Köylülerin en merak ettiği soru ise DEVLET NE YAPACAK sorusunun cevabıydı

Ekim aylarının başlarında, Cumhurbaşkanı Kenan Evren
bölgede tura çıktığında, şerefsizler 4 Ekim günü yine 3 askerimizi şehit etti.
Bir gazetemize göre, Kenan Evren'in öfkeyle;
"Yılan başı küçükken ezilmeli"diye söylediği yazıyordu.
Bir kaç gün sonra raht durmayan şerefsizler, Irak sınırına yakın olan
Çukurca'da sekiz askeri şehit etti. Yine başka bir gün Yiğit olan bir Yüzbaşımıza
kalleşçe pusuya düşürüp şehit ettiler.

Türk Silahlı Kuvvetleri,bu saldırılar karşısında doğal olarak şaşırmıştı.
şerefsizlerin propaganda savaşıda iyi gidiyordu.
(oç)Doktor Baran şöyle söylüyor;
"Bu tür saldırılar halka güven aşıladı, binlerce asker vardı ama bize bir şey olmadı"
Saldırıdan etkilenen yörede ki cahil erkekler, örgüte katılma kararı aldı.
Hatta ilk yapılan saldırıda 18 tane oç varken 1984 yılı sonunda 50 kişiye kadar
çıkmıştı bu gruıpta ki oç sayısı. Aslında sayı daha fazlaydı fakat
bazı oçlar K.Irak'a gönderilmiş ve böylece ülkemizin içinde ki sayı azdı.
Ekim 1984 yıllarında Çelik, pkknın Mivroz kampından ayrılıp,
Tahran'a gitti, oraedan da OÇalan ile buluşmak üzere Şam'a gitti.
Ne yazık ki şimdiye kadar pkknın istekleri olmuştu, karlar eriyip de
savaşın daha şiddetleneceği koşullar oluştuğunda, pkknın saldırı alanını
genişletmesi gerektiği konusunda karar almıştılar.

Eruh ve Şemdinli saldırıları, Ankara'yı sarsmıştı. Saldırılar sırasında
7.kolordu komutanı olan Korgeneral Kaya Yazgan şöyle diyordu;
"Üç yıl sonra beklenmeyen bir olaydı, o zamana kadar (oç)apo kim bilmezdik,
Adı duyulmuş olsada üzerinde fazla durulmamıştı. teröristlere daha çok haydut
gözüyle bakılırdı.Bu olayın, büyük bir başlangıcın ilk işareti olduğuna da
Ankara’daki siyasi yetkililer bir türlü inanamıyordu. 12 Eylül
öncesinin kalıntıları olarak nitelendirildi.”

Geriye bakıldığında, pkknın askerimizie rahat saldırması şaşırtıcı değildi
Generaller 1970’lerin sonlarındaki istikrarsızlığın sorumluları olarak görülen kesimleri cezalandırmakla kalmamış, kargaşaya mahal verdiğini düşündükleri yasaları da değiştirmişlerdi.
Bu amaçla, darbeyi takiben kurulan yönetici organ niteliğindeki
Milli Güvenlik Konseyi, Türkiye’nin hukuki, siyasi
ve ideolojik sistemlerini yeniden yapılandırmıştı.
Anayasa;ifade, hareket, dernekleşme, dahası bilimsel araştırma özgürlüklerini
açık bir biçimde sınırlandıracak doğrultuda yeniden
yazılmıştı.

Türkiye toplumunu yeniden inşa girişimi yeni yasa ve düzenlemelerle de kalmadı.
Yeni ve sivil bir hükümetin oluşumuna imkân tanıyacak Kasım 1983’teki genel seçimlere
doğru Milli Güvenlik Konseyi, kimin siyasal parti kurabileceğine
ve kimin seçimlerde aday olabileceğine dair veto yetkisini
kullandı.

Toplam 700 civarında aday saf dışı bırakıldı ve 15 yeni siyasal partiden ancak üçü seçimlere katılım
izni alabildi. Bu üç partiden yalnızca biri ordudan ve ordunun ideolojisinden gerçek anlamda bağımsızdı.
Generallerin Türkiye toplumunu tamamen yeniden yapılandırma ve yönlendirme
girişimine bir tepki olarak, seçimleri, önceki dönemde ekonomi politikalarının hazırlanmasında görev alan
Turgut Özal’ın başkanlığındaki bağımsız Anavatan Partisi kazandı.

Ne var ki, generaller, ülke sivil yönetime yeniden geçiş yaptıktan
sonra bile etkilerinin devam etmesini sağlayacak bazı önlemler almışlardı.
1982 Anayasası Evren’in yedi yıl boyunca devlet başkanlığında kalmasını sağlıyor ve görev süresinin
sonuna kadar kullanabileceği geniş yetkiler tanımlıyordu. Milli Güvenlik Kurulu, sivil kanattan da askeri kanattan da
beş (başkan Kenan Evren’le birlikte altı) üyenin bulunduğu bir yapıydı.
Yenilenmiş MGK resmî olarak danışma kurulu niteliğindeydi, fakat pratikte milli güvenlik
hususlarında karar alma organı bu kuruldu.

Anayasa,MGK önerilerinin hükümetçe öncelikli olarak değerlendirileceğini
belirtiyordu ve söz konusu dönemde tam da böyle oldu.
Sürgünde, hapiste ya da dışarıdaki Kürt eylemciler, Türkiye’nin
yeniden kurulan demokrasisi içinde hareket edebilecekleri
bir alan olduğunu düşünmüyorlardı. Aslında, etnik kimliklerinin
tanınacağına inanmaları için de hiçbir neden yoktu.
Askerî yöneticilerin hazırladığı yeni anayasa, her Türkiye vatandaşının
Türk olduğunu belirtiyor, bir diğer madde devlet
dilini Türkçe olarak tanımlıyor ve bir başka maddede de bu
maddenin hiçbir zaman değiştirilemeyeceği ifade ediliyordu.

1960’lar ve 1970’lerde yavaş yavaş örgütlü grupları; süreli yayınları ve kitapları;
ulusalcı eğilimlere sahip, yerel düzeyde seçilmiş temsilcileri olmaya başlamıştı.
Bunların tamamı 1980 darbesi tarafından yok edildi.
Yeni Türkiye’de, generallerin koydukları kurallar doğrultusunda,
Kürt kültürel, dilsel ve siyasal kimliği yasal olarak silindi.
Çocuklara Kürtçe isim vermek, Kürtçe türkü söylemek
ve elbette devlet dairelerinde Kürtçe konuşmak gibi kültürel
kimliğin en basit ifadeleri, bölücü eylem olarak görülmeye
başladı. Kürtler, resmî, kamusal alanda Kürt olarak bulunamamaya
başladı. Öyle ki, PKK saldırısından iki ay sonra bir Kürt
köyünü ziyaret eden bir Türk gazetecinin yazabildiği, ancak,
oradaki köylülerin Türkçe’yi çok büyük güçlükle konuşabildiğiydi.
Çok iyi konuşabildikleri dile, Kürtçe’ye dair herhangi
bir ibare yoktu. Türkiye’de bir Kürt sorunu olduğunu unutmaları garip kaçmazdı.

YAZIMI BiR KAÇ FOTOĞRAF iLE SONLANDIRMAK iSTiYORUM
-DEVAMI GELECEK FAKAT SiZiN iSTEĞiNiZE BAĞLI, HANGi KONUYU iSTiYORSANIZ
O KONUYU BiLGi DAHiLiMDE VE BiR ÇOK KAYNAKTAN ALINTI YAPARAK ARAŞTIRMA
YAPIP ÖZETLEMEK iSTiYORUM"

"HAKLAKLARINIZI HELAL EDiN, YEMiN EDiYORUM PKK PiÇLERiNE KARŞI KiN VE iNTiKAMDAN BAŞKA HiÇ BiR ŞEY DUYMUYORUM, PROPAGANDA AMACIM DAHiL YOK Ki ZATEN PROPAGANDA
YAPILAN BiR iŞi ANLATIRKEN takUNU ÇIKARTMAKTIR FAKAT BEN BURADA SiLAHLANMA KONUSUNU iNCELEYEREK ELE ALDIM OKUDUĞUNUZ iÇiN SAĞOLUN"