Arada sırada bu amk Baran ve ekibi merak eden
insanlarla ya da dağda ki çobanlarla karşılaşıyordu.
PKK'nın en mantıklı şey bana göre kişiye göre propagandadır.
Bizzat kendi ağzıyla söyleyen (oç)Baran;
“Eğer ilgi gösteren biriyle karşılaşırsak Marksizm-Leninizm
hakkında konuşuyorduk, ama değilse, ulusal mücadeleden
bahsediyorduk. insanların ilgilendiği buydu. Ya sosyalizm
hakkında gerçekten bir şey anlayabilecek durumda değillerdi
ya da islam karşıtlığı olarak gördüklerinden, sosyalizme
muhaliftiler.”

Progobandayı dinleyen bazı erkekler, gruba katılmak istiyordu
fakat diikat çeker diye gruba alınmıyordu.
Baran şöyle demiş;
" Hedefimiz bu değildi, Fakat bu insanların Irak’a gidip
orada PKK’ye katılmaları için gerekli düzenlemeleri yapmayı
da deniyorduk.”
Bu durum, özellikle unutulmuş köylerde yaşayan Kürtler
bilgi alabilmek için ya radyodan ya da ağızdan ağıza yayılan
duyumlara bağlıydı.
okur-yazarlık oranı, en düşük seviyedeki Hakkari ilinde % 31,6,
en yüksek olan Tunceli ilinde de % 60,6’ydı;ki biraz da bu yüzden,
bu ekibi misafir etmek ne denli tehlikeli olursa olsun,
Baran ve ekibi olup bitenlerden haberdar olmak için bir şanstı.
Şöyle diyor (oç)Baran;
“Kimi zaman, güney Kürdistan’da neler olduğunu soruyorlardı.
Ne istediğimizi, PKK’nin kazanma şansının ne olduğunu
soruyorlardı.”
Baran'a göre,PKK’nın birinci mücadelesinin, yani bölgede
destek kazanma mücadelesinin kolay olmayacaktı.
12 Eylül darbesini izleyen insanlar insanları korkutmuştu.
Fakat kitlesel tutuklamalar, işkence ve tehditelr dolayısıyla
devlete öfke artmıştı.
Yine Baran bini şöyle diyor;
“insanlar hazırdı, silahlı mücadele yönünde bir eğilim
vardı, fakat başarısız Kürt isyanları dolayısıyla,
açık bir umutsuzluk içindeydiler. Anladık ki, eğer silahlı mücadeleyi
başlatırsak ve büyüdüğümüz, güçlendiğimiz imajını
verirsek, insanların desteğini kazanabiliriz.”

Aynı yıl Suriye'den gelmiş, Rizgari örgütüne üye,
kendi grubunun yeniden inşasına ve silahlı mücadele çabasına
destek bulabilmek için bölgeyi bir uçtan bir uca dolaşıyordu.
Bu üye bir yıl sonra yakalandı.

Bu şerefsiz Şeyhmus Özzengin'idi.Ve dediğine göre;
“Herkes Türkiye dışındaki grupların bir şeyler yapmasını
bekliyordu; bir şeylerin olacağı yönünde bir beklenti
mevcuttu, silahlı mücadeleyi kim başlatırsa insanların
desteğini de onun alacağına inanıyorduk fakat
kendi grubu dahil hiçbir grubun eyleme geçecek
konumda olmadığını söylemeliyim"diyor ve
“Sistematik çalışma yapan bir grup yoktu; [Kürt
gruplara destek için] bir zemin mevcuttu, ama örgütsel eylem yoktu"

PKK nın diğer örgütlerden farkı, halka
örgütün hem etkin hem de gelişmekte olduğunu anlatmasıydı.
Örneğin (oç)Baran ve ekibi gittiği her yerde,pkk progobandası
yaparken muhakkak pkknın kısa değil uzun ömürlü
bir savaşa hazırlanmakta olduğunu söylüyordu.

YENi BiR DÖNEM OLAN 1984 YILI
Pkk hazırdı, araştırma ve yoklama grupları Türkiye'den
Kuzey Irak'a dönmüştü.
Halkın ulusalcu hassasiyetlerinin düzeyi hem de
askeri birliklerin konuşlandığı yerler hakkında bilgi getirilmişti.
Büyük militan grupları, Türkiye'ye sokuldu ve bu militanlar
sivil milis gücü oluşturmak için zemin hazırlamaya başladılar.
PKK, devlet ile işbirlikçi olduğu düşünülen Kürtlere
saldırılar düzenledi ve grubun bölgede etki bıraktı.
OÇalan üst düzey militanları, görüşmek üzere Şam'a çağırdı
Artık emir verilmiş ve ateş serbest durumuna kaanat getirilmişti.
Son ayrıntılar hakkında görüşmeler yapan şerefsiz örgüt,
Mivroz adında ki yerini bilmediğim fakat yazılana göre
Yüksekovanın güneyinde ve Türkiye-Irak sınırında terk edilmiş
bir Kürt köyünde bir araya geliyordu.
Örgütte daşaklı olan ÇELiK;
"Burası Lolan'dan daha güvenli bir yerdi"diye söylüyor.(Lolan neresi bilmiyorum bilen varsa özelden atarsa iyi olur)
Kürt halkının, Kürtçülüğe gösterdiği ilgi düzeyi ile birlikte
teröristlerin kırsal alanda ki durumunu denemek maksadıyla,
eylemler için üç şehir seçildi;

Bir grup 10-30 arası huur çocuğu barındırıyordu.
Her biri bir ilden sorumlu olan 3 tane birlik oluşturuldu.
Belirlenen illerde, eylemin yaplıması kolay olan yerleri saptamak amacıyla
keşif faaliyetleri yürütmek üzere Türkiye'ye gönderildiler.
Olabildiğince merkezi yerlere saldırı yaparak halkın dikkatini çekmek istiyorlardı
Aynı zamanda saldırıdan sonra rahatça kaçabileceği alanları olmalıydı.
PKK mantık çerçevesinde, sınırda ki bütün hedeflere saldırı olmayacağını
bildirdi. Biraz garip olabilir fakat cevabı ise zekice.
-Sınırdaki askeri birlikelr kaçakcılık için kurulmuş olduğu için
saldırıyı yapanların kaçakcı olduğunu sanıp, gerekli
dikkati üzerlerine çekemeyebilirlerdi.

(oç)Baran şöyle diyor;
“Amacımız bir sürü asker öldürmek değildi gerçekten de sadece
bu saldırılardan muradımız halkın desteğini kazanmak ve
bize katılmalarını sağlamaktı. Aynı zamanda, halkın pkk gücüne
güvenmesini sağlayacak bir saldırı başlatmak istiyorduk.”

iki tane Şamda ki görüşmeyle alakalı fotoğraf ile
bir kaç fotoğraf atıp bugünlük bitireyim.
Yarın akşam gibi devam ederim.

Okuduğunuz için teşekkür ediyorum fakat sizlerde
görüşlerinizi yazarsanız çok iyi olur

Saldırıdan iki saat sonra,2000 nüfuslu Şemdinli'de,ikinci pkk grubu
saldırıya geçi ve Eruh'taki saldırı taktiğini kullandı.Şöyle ki;
18 tane huur çocuğundan 8 tanesi, Jandarma Birlğinin çevresini ve
devlet görevlilerine ait lokali kuşattı.
Kimse binayı terk etmesin diye uyarı ateşi açtılar ve diğer 10 huur çocuğu ilçe meydanını tuttu.
(oç)Baran şöyle diyor;
“Kırsal alandaki destek kuvveti olan jandarmanın kışladan ayrılması durumunda, şehre girmelerini engellemek üzere birliğimiz yolu tutmuştu zaten zaten askerler hareket edemiyor, karakollarından ayrılamıyorlardı.”
(oç)Baran ve ekibi HRK(Hezen Rızgarîya Kurdistan-Kürdistan Kurtuluş Birliği) kuruluşuna ait
hazırlanmış bildiriyi, meydanda halka okudular.HRK,ABD ordusuna karşı gelen
Vietnam Gerillalarını örnek almıştı. Güney doğu’nun Kürtleri, gerek Türkiye’deki gerekse komşu
Irak’la iran’daki Kürt plandan habersiz değildi; bu ayaklanmaların
hep başarısızlıkla sonuçlandığını da biliyorlardı.PKK militanları, bu durumu değiştirmek için bir güç ve cesaret
gösterisinde bulunmaları, Türk ordusuna karşı uzun bir savaşı sürdürmeye hazır olduklarını kanıtlamaları gerektiğini
biliyorlardı.
(oç)Baran;
"Hedef askerleri öldürmek değil, halkla asker arasındaki bağı koparmak ve
HRK'nın bildirisini okumaktı"diyor
PKK militanları, askerlerin takibinden sıyrılıp dağlarda önceden
ayarladıları saklanma bölgelerine çekildi. Ekibiyle birlikte Şemdinli’ye bakan engebeli araziye çekilen
(oç)Baran;
“Türk ordusu bizi aramaya başlamıştı, ama hiçbir şey yapamadılar, bölgeyi çok iyi biliyorduk."

Teröristler, ücra dağ köylerinin saldırıları duymamış olabileceğinden endişeliydi; duymuşlarsa da bunun tek yolu devlet
radyosundaki haberlerdi ve haberler elbette PKK’nın amaçlarını açıklamayacaktı.
Bu nedenle küçük yerleşimleri gezerek mücadelelerinden haberdar ettiler.
Yine (oç)Baran:
“Köylerden birine gidip herkesi bir araya topluyor, olup biteni anlatıyorduk. savaşın
gerekli olduğunu, silahlı mücadeleden başka bir yol olmadığını anlatıyorduk,”

Tıpkı 15 Ağustos’ta Şemdinli meydanında toplananlar gibi, bu
köylüler de ilgili ama ihtiyatlıydılar. Halkın merak ettiği konusu ise
Savaş yalnızca burada mı yoksa başka yerlere de sıçarayacak mı ve gücünüz ne sorusunun
cevabıydı. Köylülerin en merak ettiği soru ise DEVLET NE YAPACAK sorusunun cevabıydı