pkk nın çözümü şakirtlerde

@107 panpa 2. sayfada anlattım. yine anlatıyim:

bediüzzamanın osmanlı zamanında lakabı saidi kürdidir. o zamanlar insanlar soylarıyla lakaplandırılıyorlarmış. kürt teali'nin kurucularından değildir.

http://www.sorularlasaidn ... -kurt-teali-iftirasi.html

said nursi’nin türkler ve devletle ilgili bazı yazıları:
benim gibi pek ciddî bir muhabbetle türk milletini seven; ve kur'ânın senasına mazhariyetleri cihetiyle türk milletini pek çok takdir eden; ve altı yüz seneden beri bütün dünyaya karşı koyan ve kur'ânın bayraktarı olan bu millete karşı gayet şiddetli taraftar bulunan; ve bin türkün şehadetiyle, bin milliyetçi türkçüler kadar türk milletine bilfiil hizmet eden ve kıymettar otuz-kırk türk gençlerini, namazsız otuz bin hemşehrilerine tercih etmekle bu gurbeti ihtiyar eden ve hocalık haysiyetiyle izzet-i ilmiyeyi muhafaza eden ve hakaik-i imaniyeyi pek vâzıh bir surette ders veren bir insanın; on sene ve belki yirmi-otuz sene zarfında, yirmi-otuz değil, belki yüz, belki binler talebesi, sırf iman ve hakikat ve âhiret noktasında onunla fedakârane bağlansa ve âhiret kardeşi olsalar çok mudur ve zararı mı var? hiç ehl-i vicdan ve insaf bunları tenkide cevaz verir mi? ve bunlara cemiyet-i siyasîye nazariyle bakabilir mi? (tarihçe-i hayat sh:208)
ey efendiler! ben, herşeyden evvel müslümanım ve kürdistan'da dünyaya geldim. fakat, türklere hizmet ettim ve yüzde doksan dokuz menfaatli hizmetim türklere olmuş ve en çok hayatım türkler içinde geçmiş ve en sâdık ve en hâlis kardeşlerim türklerden çıkmış ve i̇slâmiyet ordularının en kahramanı türkler olduğundan, meslek-i kur'âniyem cihetiyle, her milletten ziyade türkleri sevmek ve taraftar olmak kudsî hizmetimin muktezası olduğundan; bana kürd diyen ve kendini milliyetperver gösteren adamların bini kadar türk milletine hizmet ettiğimi, hakikî ve civanmerd bin türk gençlerini işhâd edebilirim.
i̇şte ey ehl-i kur'an olan şu vatanın evlâdları! altıyüz sene değil, belki abbasîler zamanından beri bin senedir kur'an-ı hakîm'in bayraktarı olarak, bütün cihana karşı meydan okuyup, kur'anı ilân etmişsiniz. milliyetinizi, kur'ana ve i̇slâmiyete kal'a yaptınız. bütün dünyayı susturdunuz, müdhiş tehacümatı def'ettiniz, tâ يَاْتِى اللّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ اَذِلَّةٍ عَلَى اْلمُؤْمِنِينَ اَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللّهِ âyetine güzel bir mâsadak oldunuz. şimdi avrupa'nın ve firenk-meşreb münafıkların desiselerine uyup, şu âyetin evvelindeki hitaba mâsadak olmaktan çekinmelisiniz ve korkmalısınız!
ey türk kardeş! bilhassa sen dikkat et! senin milliyetin i̇slâmiyetle imtizaç etmiş. ondan kabil-i tefrik değil. tefrik etsen, mahvsın! bütün senin mazideki mefahirin, i̇slâmiyet defterine geçmiş. bu mefahir, zemin yüzünde hiçbir kuvvetle silinmediği halde, sen şeytanların vesveseleriyle, desiseleriyle o mefahiri kalbinden silme! (mektubat 26. mektup)
hükûmetin lâik cumhuriyeti dini dünyadan ayırmak demek olduğunu biliyoruz. yoksa, hiçbir hatıra gelmeyen dini reddetmek ve bütün bütün dinsiz olmak demek olduğunu, gayet ahmak bir dinsiz kabul eder. evet, dünyada hiçbir millet dinsiz olarak yaşamadığı gibi; türk milleti misillü bütün asırlarda mümtaz olarak, bütün aktar-ı cihanda, nerede türk varsa müslümandır. sair anâsır-ı i̇slâmiyenin küçük de olsa yine bir kısmı, i̇slâmiyet haricindedir. böyle pek ciddî ve hakikî dindar ve bin sene kadar hak dininin kahraman ordusu olarak zemin yüzünde, mefahir-i milliyesini milyonlar menabi-i diniye ile çakan ve kılınçlarının uçlarıyla yazan bu mübarek milleti, "dini reddeder veya dinsiz olur" diye itham eden yalancı dinsizler ve milliyetsizler, öyle bir cinayet işliyorlar ki, cehennemin esfel-i sâfilîn tabakasında ceza görmeye müstehak olurlar. (tarihçe-i hayat sh:212)
gözümde ne cennet sevdası var, ne cehennem korkusu. cemiyetin, yirmibeş milyon türk cemiyetinin imanı ndıbına bir said değil, bin said feda olsun. kur'ânımız yeryüzünde cemaatsiz kalırsa cenneti de istemem; orası da bana zindan olur. milletimizin îmanını selâmette görürsem, cehennemin alevleri içinde yanmağa razıyım: çünki; vücudum yanarken, gönlüm gül-gülistan olur. (tarihçe-i hayat sh:608)
âlem-i i̇slâm milletleri arab'ın metanetinden ders almışlar. i̇nşâallah yine arablar ye'si bırakıp i̇slâmiyet'in kahraman ordusu olan türklerle hakikî bir tesanüd ve ittifak ile el ele verip kur'an'ın bayrağını dünyanın her tarafında ilân edeceklerdir. (hutbe-i şamiye-45) (osmanlı döneminde yazılmış eseri)
(meşrutiyette i̇stanbul’daki kürtleri ayaklandırmak isteyenlere karşı bediüzzaman‘ın kahve kahve gezerek kürt asıllılara yaptığı konuşma)

i̇stanbul'da yirmi bine yakın hemşehrilerimi, -hamal ve gafil ve safdil olduklarından- bazı particiler onları iğfal ile vilâyat-ı şarkıyeyi lekedar etmelerinden korktum. ve hammalların umum yerlerini ve kahvelerini gezdim. geçen sene anlayacakları suretle meşrutiyeti onlara telkin ettim. şu mealde:

"i̇stibdad, zulüm ve tahakkümdür. meşrutiyet, adâlet ve şeriattır. padişah, peygamberimizin emrine itaat etse ve yoluna gitse halifedir. biz de ona itaat edeceğiz. yoksa, peygambere tâbi olmayıp zulüm edenler, padişah da olsalar haydutturlar. bizim düşmanımız cehalet, zaruret, ihtilâftır. bu üç düşmana karşı; san'at, marifet, ittifak silâhıyla cihad edeceğiz. ve bizi bir cihette teyakkuza ve terakkiye sevkeden hakikî kardeşlerimiz türklerle ve komşularımızla dost olup el ele vereceğiz. zirâ husumette fenalık var, husumete vaktimiz yoktur. hükûmetin işine karışmayacağız. zirâ, hikmet-i hükûmeti bilmiyoruz... " (1908- divan-ı harbi örfi sh:15)
..o mübarek hadsiz kardeşlere bedel, kürd ndıbını taşıyan ve kürd unsurundan addedilen mahdud birkaç dinsiz veya mezhebsiz bir mesleğe girenleri kazanmaktan yüzbin defa istiaze ediyorum!.

bir vatan haininin portresi: saidi nursi (saidi kürdi, bediüzzaman)

1877 yılında bitlis'in hizan ilçesine bağlı nurs köyünde doğan ve 24 mart 1960 tarihinde ölen ve bidayette saidi kürdi diye anılan bu şahsın esas gayesi, türklüğü tahrif ederek ayrı bir kürt devleti kurmaktır. nitekim yaşamı boyunca bu amacını gerçekleştirmek için etkinlik göstermiştir.

doğduğu bölgeden i̇stanbul'a gelen said-i kürdi, 31 mart ayaklanmasına katılmış, milli mücadele döneminde kürt teali (teali-i kürdistan) cemiyeti kurucuları arasında yer almıştır.

(kaynak 1971 tarihli marmara brifingi: orgeneral turgut sunalp, korgeneral abdurrahman ergeç, tümgeneral recai engin, tümgeneral, memduh ünlütürk, tümgeneral fazıl polat, kur. alb. fikret küpeli... )

bu zamandan 1950'ye kadar risaleleri yaymaya ve cemaatini büyütmeye devam etmiştir.

1950 sonrasında yazmış olduğu risalelere dayanan cemaatini iyice güçlendirmiş ve bu dönemki dp hükümeti le işbirliğine girmiştir. atatürk'ün başlattığı toprak reformunu yarıda bırakarak bölgesinin ağalara ve şeyhlerin elinde kalmasında büyük pay sahibi olan said-i nursi zamanın iktidarı adnan menderes ("istersem kütüğü bile milletvekili yaparım" diyerek tbmm'yi yani halk iradesini aşağılayan, bakanlar kurulunda "siz isteseniz şeriatı bile getirirsiniz" diyerek esas amacını açıkça ortaya koyan, ünlü kominist tevkifatını yaptıran, üçüncü defa seçilemeyip iktidarı kaptıracağını anladığında yasama, yürütme ve yargıyı tek elde toplayacak bir komisyon vasıtasıyla kendisine muhalefet eden herkesi koministlikle suçlayıp, kominist olduğuna karar verip, idam cezası hükmederek ortadan kaldırmayı planlamış ancak genç subaylarımızın yönetime el koymasıyla bu hayallerinden ve canından olmuş "demokrasi şehidi"(!) başbakanımız) tarafından eli öpülmüş, el üstünde tutulmuştur.

kürt teali (teali-i kürdistan) cemiyeti

1. dünya savaşında yenilince yurd emperyalistler tarafından daha önce yapılmış anlaşmaya uygun olarak işgale başlandı. ülkenin her yerinde yunan ayrılıkçısı, ermeni ayrılıkçısı kürt ayrılıkçısı cemiyetler türemeye başladı.

isparta'daki sürgünden memleketine dönen said-i kürdi yine i̇ngilizlerin işgal planına uygun olarak doğu'da ve güneydoğuda i̇ngiliz hükümeti destekli bir kürdistan kurulması amacıyla "kürt teali cemiyeti" kurucuları arasında yerini aldı.

bu derneğin amacı, yabancı devletlerin kanadı altında, bir kürt hükümeti kurmaktı. i̇ngilizler’in yardımıyla i̇stanbul’da kurulmuştur. doğu anadolu müdafaa-i hukuk cemiyeti ile birleşmeyi reddetmiştir.

bir yandan işgalcilerle mücadele eden ankara hükümeti bir yandan da i̇ngiliz destekli gerici isyanları bastırmakta başarılı olunca said-i kürdi bu sefer mustafa kemal'le görüşmek için ankara'ya gitti. amacın şeriat devleti kurmak olmadığını, ulusal temele dayanan devlet kurmak olduğunu anlayınca bundan vazgeçti.

bugün dahi nurculukta cuma namazı kılınması farz kabul edilmez. çünkü said-i kürdi'nin anlayışına göre ülke hala "müslüman" değildir. "dar-ül harp"tir. yani şeriatı getirmek için savaşılması geren topraklardır.

bu anlayışa uygun olarak çıkan ve arkasında i̇ngiliz desteği olduğu resmi belgelerle kanıtlanmış olan şeyh sait isyanına katıldığı için i̇stiklal mahkemesince yargılandı ve birçok ilde sürgün yaşadı. i̇ngiliz destekli bağımsız kürdistan isteyen bu ayaklanma birçok şehrin yıkımına, ordunun büyük ölçüde kayıp vermesine ve misak-ı milli sınırlarımız içinde olan musul ve kerkük'ün i̇ngilizlere kalması ile sonuçlandı.

nur cemaati'nde atatürk'ün "öküz aleyhisselam", "beton kemal", "deccal" gibi isimlerle anılmasının arkasında bu şeriatçı ayaklanmaların uğradığı hezimetler yatmaktadır.

sadi nursi'nin türk düşmanlığı ve kürt milliyetçiliği

kürt sait risalelerinde ye'cüc me'cüc denen ve dünyayı yok edecek olan korkunç yaratıkların özbek, tatar ve kırgız gibi türk boyları olduğunu söylemekte ve soydaşlarımızı *"akvâm-ı vahşiyye" (yani vahşi kavimler) *olarak tabir etmektedir.

saidi nursi’nin 1327 ( 1909 ) yılında, i̇stanbul'da vezir hanındaki i̇kbal-i millet matbaasında basılmış "i̇ki mekteb-i musîbetin şahâdetnâmesi yahut divan-i harb-i örfî ve saîd-i kürd-î" adlı eserinde açıkça ayrılıkçı kürtçülük yapmakta, kürtleri uyanmaya ve kürt milliyetçiliği etrafında birleşmeye şu sözlerle davet etmektedir:

"ey asurîler ve keyânîlerin cihangirlik zamanından pişdar, kahraman askerleri olan arslan kürtler!... beşyüz sene yattınız. yeter artık. uyanınız. sabahtır. yoksa sahrâ-i vahşette vahşet ve gaflet sizi vahşet sahrasında yağma edecektir."

said-i nursi bağımsız kürdistan çalışmalarına ii. abdülhamit zamanında başlar. bu zamanlar, türk topraklarının birer birer elden çıktığı zamanlardır. said-i nursi de bu durumdan yararlanmak için abdülhamit’e bir dilekçe ile başvurur. dilekçede kürdistanın geleceği için kürdistan olarak adlandırılan bölgede 3 tane medrese açılmasını ve bu burada kürt gençlerinin kürtçe eğitim görmesini ister. ii. abdülhamit bunun altındaki sinsi planı hemen fark eder. her ne kadar türklük akımlarını engellemekteyse de, türk toprağını kendi eliyle teslim edecek kadar vahdettinleşmemiştir. bu dilekçeden sonra said-i nursi’yi önce sürgüne göndermeyi düşünür fakat akli dengesinin yerinde olmadığını anladığından tımarhaneye kapatılması kararlaştırılır. said, “zalimler için yaşasın cehennem!” sözünü abdülhamit için söyler.

cumhuriyet’in ilanından sonra da kürtlerin isyan dalgası devam eder. said-i nursi de bu isyanlara katılır. “biraderi azamım” dediği şeyh sait’in isyanına katıldığından dolayı yeniden sürgüne gönderilir. onun biraderinin, “bir türk öldürmek yetmiş gavur öldürmekten daha üstündür” sözü said-i nursi’nin düşünce yapısını dolaylı yoldan bize gösterir. şeyh sait türk ulusu’na karşı bu hainliğinin bedelini darağacında sallanarak öder. said-i nursi bunu asla unutmaz. hasta yatağında yatarken şimdi hakpar başkanı olan abdülmelik fırat’a “biraderi azamım şeyh sait’in öcünü alacağım.” der.

mustafa kemal için "deccal-i sağır süfyan" diyen saidi nursi'ye ve onun risalelerine karşı osmanlı i̇mparatorluğu sabık şeyhülislamlarından mustafa sabri'nin kaleme aldığı reddiyeden bazı bölümler:

"sai̇d’in izharı keramet etmesi ve sureyi nurun asıl muhatabının kendisi olduğu
hakkındaki zu’mu batılı.. belki de bu sözleri iğfalatı şeytaniyeyi, ilhamatı hakikiye
zannedecek kadar ihtiyar ve mağşuş olmasındandır.
...
sait, kürt cemaatından, şafii mezhepli, nakşi tarikatlı, okur fakat yazmaz, imla bilmez,
ciksen sene içinde yaşadığı millet olan türk’ün lisanına hakkıyla vakıf olamamış,
felaketten felakete sürüklenmiş, bir hapishaneden diğerine sürülmüş ve bugün ciksen
yaşını geçmiş ihtiyar bir adamdır.
...
kendini kuranı aziymmüşşanın müdafii
gibi gösteren sait bizzat kendisi kuranı aziymüşşana muhalefet etmektedir. gaybı
yalnız allah’ın bileceğini, kuranı keriymin kaç kere tekrar etmiş olmasına rağmen
sait, hazreti ali’nin celcelutiyye kasidesinde risalei nur ve siracünnur’un geçtiğini,
bunu keşfettiğine bizi inandırmak ister (i̇kinci şua, sahife 53)
...
i̇şbu reddiyeyi, hasreti ile yandığım vatanıma ve uğrunda bir ömür çürüttüğüm dinime
ihaneti düşünen gerillacı asi said’e son ihtar olarak yazdım. damarında bir damla türk
kanı olan her müslümana, bu adamın mason ve komünist kadar tehlikeli olduğunu
ehemmiyetle hatırlatırım. ve selamü aleyküm ve rahmetullah

Özet: senin önder olarak gördügün adam hakkinda yaptigim arastirmanin özetini yazdim, saka lan saka o huur cocugu icin kopyala yapistir bile cok ama neyse

@87 beni kureyza müslümanların iddiasına göre hendek savaşı sırasında k müslümanlara hem de daha önce akdedilmiş ve müslümanların saflarında savaşmayı gerekli kılan kuvvetli bir antlaşma varken, sırt çevirmişler ve aleyhlerine dönmüşler. böylece medineyi kuşatmış olan kureyş müttefiklerinin ordusuyla birlikte fiilen savaşa katılmış oldular.
müslümanlar hendek savaşını bitirir bitirmez kureyzaoğullarını kuşatma altına aldılar. 15 veya 25 gün kaleleri yıkılmaya devam edildi. kesin olarak yenileceklerini anlayınca yahudilikten müslümanlığa geçmiş olan sa'd b muaz'ın vereceği karara razı olarak teslim olacaklarını söylediler. sa'd b muaz ise onlar hakkında tevrat'ın gereği olan şu kararı verdi; "savaşır durumdaki erkekler öldürülecek, kadın ve çocuklar esir alınacak. malları müslümanlar arasında savaş ganimeti olarak paylaşılacak." bu hüküm uygulamaya konuldu ve buna dayanılarak öldürüldüler.

fakat yahudiler tabii ki böyle düşünmüyorlar onların hikayesi de benzer fakat çok daha kanlı ve acımasızca...
onlara göre ise muhafazid gereksiz saldırmıştı. bu kısmı çok da önemi değil aslında. fakat hikayenin devamı korkunç

kalelerini kuşatan muhafazid hiç acele etmedi. 1 aya yakın süre ablukaya aldığı kaleye giriş çıkışı engelledi. beni kureyzalılar açlık ve susuzluk ile de mücadele ediyorlardı.
hayber kalesinde muhafazid önderliğindeki müslümanların ablukası nedeni ile açlık ve susuzluk ile mücadele eden beni kureyzalılar, muhafazid ile anlaşma yoluna gitmek zorunda idiler. muhafazid onlara bir anlaşma sundu. derhal silahlarını bırakıp teslim olacaklardı ve muhafazid'in eski yahudi yeni müslüman olan sahabelerinden sa'd bin muaz'ın vereceği cezayı kabul edeceklerdi. çaresizlik içindeki yahudi beni kureyza'lılar istemeden de olsa teklifi kabul ettiler savaşmadan silahlarını teslim ettiler.

sahih hadislerde anlatılanlara göre kaledeki çaresiz yahudilerin eli silah tutabilenlerden 400-900 arasında bir erkek topluluğu öldürüldü. 400-900 arası olduğu söylenilen yahudilerin büyük çoğunluğu hz. ali tarafından katledilmişti. ali o gün kafa kesmekten çok yorulmuştu ve kafa kesme işlemi sırasında yorgunluktan sürekli olarak kılıç kullandığı kolunu değiştiriyordu. muhafazid ise kesim işleminin yanına çadır kurdurmuştu ve kesim işlemini gözlemliyordu. katledilen yahudi erkekleri topluca gömüldüler. tüm silah tutabilen erkekleri öldürülen yahudilerin artık zenginlikleri müslümanlarındı. katliamdan sonra, dıhyetü'l-kelbı adındaki delikanlı arap, muhafazid'e gelir; tutsak kadınlardan birini kendisine alması için ondan izin ister. muhafazid de : "haydi git de bir câriye al!" diye karşılık verir. ne var ki dıhye gidip safiyye'yi alır. bunu gören bir başka arap hemen koşup muhafazid'e haber verir. safiyye'nin dıhye'ye değil; "peygamber"e uygun olacagını söyler. muhafazid'de dıhye'yi çağırtır; "başka bir cariyeyi" almasını söyler. dıhye'ye verilen "cariye", safiyye'nin kocasının kızkardeşidir. muhafazid, kendisine "karı" olmanın karşılığında safiyye'yi "azâd" eder. ümmü süleym, safiyye'yi hazırlar. ve gece olunca da muhafazid'in koynuna koyar. babası ve kocası öldürülen bir kadını aynı gün (veya 1 gün sonra) , hemde babasını ve kocasını öldürenlerin liderine eş olur ve gerdeğe girer. safiyye o sırada daha genç bir kız iken muhafazid 57 yaşında idi.

(bkz. sahih-i buhari muhtasarı tecrîd-i sarih tercemesi, ankara, 1985, diyanet yayınlarından, 2/299-310.)