piçolar en utandığınız an

hiç kimsenin utanacak bir şeyi yokmu amk

sene 1996
rize de radyoda çalışıyom.
küçük yer biliyonuz.
ama herkes radyo falan dinlerdi o zamanlar.
bir popülerim bir popülerim... her hafta başka kızla çıkıyom.

neyse.
öğle vakti falan.
altıma sıçacam.
remen uç verdi dıbınakoyim.
arada çapaklı çapaklı osuruyom.
stüdyodayım. oturduğum döner sandalyeye inceden başlayan sıcacık bir ossuruğu koyverdim. oturduğum yerden de kalkmadım. hapsoldu koku süngere.
tam o anda stüdyoya manita geldi.
yeni çıkmaya başlamışız. geldi yanımdaki sandalyeye oturdu. ekmek arası bişeyler yiyo.
kalkamadım yerimden.
kalksam radyasyondan geberir ... o derece...
bayağı bir durdu yanımda. ben de ara ara dırtlatıyom.
kalktı gitti kız.
o kalkınca ben de kalktım.
tuvalete gittim.
içimdeki bütün kötülüklerden arındım.
geldiğimde kız elinde deodorantıyla ortamın temizlemeye çalışıyordu.
başka bir kız da yanında ııyyyyy öööğğğarrrkkk falan yapıyodu. giremedim stüdyoya.
kimselere görünmeden çıktım radyodan.
deniz kenarına gidip rusya kıyılarına doğru haykırdım.
nedeeennnnnnnn allahımmmmm diye ağladım.
manitayla ayrılmadık.
ama bu konudan da hiç bahsetmedik.

bu da böyle bir anımdır.

özet : osurdum manitaya rezil oldum.

orta okuldayken bir kıza arkadaşlık teklif ederken burnumdan fırtık fırtlamıştı.

öyle demeyin. o zamanlarda arkadaşlık teklif etmek büyük bir öz güven isterdi. bahsettiğim sene 1990 falan.
kız önce gülümsemiş sonra da düşünmem lazım demişti.
arkamı döndüğümde düşünmene gerek yok ben sümüklünün tekiyim anamı gibsen hakkındır demiştim.
kız bişey mi dedin dedi.
yarın ilk ders beden aşörtmenle gelcem demiştim.

sonra fruko gazozla yumurtasız açma yemeye gittim.

kız arkadaşımın yanında kahve dünyasında çay istemiştim amk alışkanlık olmuş zamanında ne yapalım

dedeler ccc