piçler size bu senemi anlatayım mı

reserved 21

başladım bakalım

reserved

Günün ilk ışıkları perdenin aralık kısmından içeri sızmaya başladığında biz de iyice bütünleşmiştik. Asıl amacımız olan o işi halledip beraber duşa girmiştik. Şimdi konuşma zamanıydı; 'nasıldı' diyerek karşındakinin tepkisini ölçmek kadar güzel bir şey yoktur. Eğer iyi iş çıkarıyorsanız zaten iş üzerinde karşınızdakinin verdiği tepkiler ile belli olmaktadır bu işi ne kadar iyi bildiğiniz.

Bunun için aşk gerektiğini biliyorum fakat her bünyede benzer reaksiyonlar gösteren ve bünyeye göre hastalıklaşan bir şey hayatın odağı olmamalıydı. Kalbim başkası için çarpsa dahi o an onunlaydım ve onun vücudunu üzerimde hissederken düşündüğüm şey onun hikayesi olmamalıydı. Belki de kahvaltıdan sonra birkaç şey konuşabilirdik. Ama şimdi yeri ve sırası değildi; geldiğimizden beri de hiç olmamıştı. Bende kapattım gözlerimi ve kendimi onun kollarına bıraktım. Birkaç güneşli güzel gün gibiydi. Ya da öyleymiş gibi davrandık...

O sadece içindeki acıyı, yarayı ya da özlemi gideriyordu. Kanayan kalbine başka bir kalp yerine sadece bir beden basıyordu. Farkındaydı ya da değildi; bilmiyordum. Daha fazla incelemedim çünkü düşündükçe kan beynime hücum ediyor ve aşağı tarafımdaki dolgunluk giderek sönüyordu. Daha gün doğuşuna saatler vardı ve giderek ayılmaya başlayacaktık. Bunu istemezdim çünkü bilinçli yapılan cikste duygu olması gerekir. Bedenleriniz bütünleştiği anda kalp çarpıntılarınız birbirini desteklemeli; soluk alış verişiniz uyuma geçmelidir.

sessizce kaseyle ilgilenmeye devam ediyordu. dokunsalar patlayacakmış gibi duran bir potansiyel bombayla yan yana oturuyordum. fakat kahretsin ki böyle enkazlar devralmak bana sadece eğlenmekten başka bir amacı olmayan kadınlardan daha çekici geliyordu. kadın ruhunu çözümlemek, iç güdülerini anlamaya çalışmak hoşuma gidiyordu. bende bunun gereği olarak bu kıza takılmıştım bu gece. sevişmesek bile en azından birkaç kadeh birşey içip bir film izleyip muhabbet edecektim; kararımı vermiştim. fakat biraz daha beklememiz gerekiyordu birbirimize ısınmak için. sessizce oturdum bir süre. sonra sigara yakmak için elimi pakete attım.

'al burdan yak eğer seviyorsan' dedi. 'seviyorsam gider konuşurdum zaten' dedim. (aklımı gibeyim nasıl bir ilkokullu esprisidir o öyle. ama uçmuşuz da tabi.) bir kahkaha patlattı. 'ay hiç güleceğim yoktu valla' dedi nefesini hıfs hıfs diye çeke çeke. gülüşü içtendi.

sherlock mod on:

sigara paketini uzatmak için sol eliyle tuttuğu sigarasını sağ eline aldı. sağ tırnaklarındaki ojelerin düzgünlüğüne ve soldakilerin taşma oranlarına da bakarsak büyük bir ihtimalle solak. gülerken hafif zorlanma ve nefes alış verişinde ufak bir düzensizlik var. büyük ihtimalle astım hastası ya da djarum'u değişiklik olsun diye almış bundan dolayı sigara değişikliğinden kaynaklanan ufak tıkanmalar yaşıyor. saçlarında ya da parmaklarında gözle görülür bir sararma yok. bu da ağır tiryaki olmadığını gösteriyor. önünde ucuz ve oldukça yeni bir çakmak var. her paket aldığında yeni bir çakmak alıyor demek ki bu gece içkinin yanında tüketmek için cherry takılıyor.

diğer bölgelere geçelim. parmakları uzun, bir müzik aleti kullanıyor olmalı. dalgın dalgın süzdüğü kaseye kitlenişi ve kıpırdanmaması büyük bir dalgınlık ya da konsantre ürünü olmalı. verdiği ilk tepkilere bakarsak büyük ihtimalle akrep burcu. sivilceli ve lekeli yüzüne rağmen ayrı bir çekiciliği ve ciksapelitesi var. akrep burcuna bir puan daha. saate baktığımda geç olduğunu gördüm, hala kalkmadığına göre ya serbest bir babası var ya da ailesinden ayrı yaşıyor. işte tam benim için ideal bir av.

sherlock mod off:

bende gülümsedim. içtiği sigaradan açtım muhabbeti hemen. djarumdaki karanfil tütün oranı, endonezyalı bir adamın nefes darlığı gidermek için karanfil içerken keşfettiğinden falan bahsettim. kafası dağılsın istiyordum. ağır meselelere girmeye gerek yok sonuçta ikimiz de orada eğlenmek veya unutmak için bulunuyorduk.

bayağı bir sohbet ettik. parmakları uzun demiştim ya çıkarım yaparken; biraz oradan vurayım dedim. gitar çalıyormuş. ben de çok ilgiliyim ya o aralar müziğe. biraz bon jovi biraz coldplay aktı gitti dakikalar öylece. birbirimize kendi hayatlarımızdan bahsetmeye çalıştığımız her an daha da uzaklaşıyor gibiydik. başka konulara yönlendirip kendini övmesini dinledim bir saat kadar. sonra ben anlatmaya başlayınca yüzü de gülmeye başladı. hoşlanıyordu benden belli ki. ya da öyleymiş gibi yapıyordu. samimi taklidi yapabilen bir insanın ne düşündüğünü asla bilemezsiniz. ve ona bu müthiş geceyi devam ettirebileceğimin sinyallerini verdim durmadan. gecenin sonunda ikna etmiştim. kalktık mekandan ve bir taksiye atlayıp eve geldik.

(bkz: inanılmaz bir olay var bu başlıkta)

he he anlat

Gözlerinde açlık görüyordum. Kana susamış bir vampir, avına yaklaşan köpekbalığı, öğrencisini sınıftan atmak üzere olan bir öğretmen gibiydi. Aşk yoktu gözlerinde pek. Belki daha derinlere inmeliydim. Dudaklarımı mümkün olduğunca az kemirmeye çalışarak ateşli öpüştüğünü zannediyordu. Gözlerini kapatmasını istiyordum; kapatıyordu da. Kendini kaptırmış olmasından değil; bana öyleymiş gibi rol yapması gerekiyordu. Hiçbir zaman baştan çıkarıcı bir adam olamadığımın farkındaydım. Suratına bir tane patlatıp 'hey sen! ne yaptığını sanıyorsun? benim de duygularım var' diyesim geliyordu her gözlerimi açtığımda baktığım açıdan kocaman görünen burnunun üzerindeki göz torbalarını ve kapalıymış gibi duran göz kapaklarına. Ben o gözlerde benim için, bizim için akmakta olan birkaç damla yaş görmeyi diledim o anda.

O gözler kapandığında beni hayal etmesini dilerdim. Ama başka dertlerimiz vardı ikimizin de. Birbirimizin adını bile bilmiyorduk. Alkolün verdiği cesur davranabilme yetkisiyle sadece hayvanların sahip olduğu o duygu katılmamış sevişme içgüdüsüne sahip gibiydik. Kaybetmiştik, sevgimizi, aşkımızı, yolumuzu, cebimizdeki son parayı verdiğimiz sigara paketimizi, biralarımızı, geçmişimizi, geleceğimizin umrumuzda olduğu duygusunu; yolumuzu.. Kısacası her şeyimizi kaybetmiştik.

Ama nasıl olmuştu da bu hale gelmiştik? Onu bilmiyorum ama benim gayet düzgün bir ilişkim vardı. Düzgün dediğim; bedeni bakire tutup ruhunu türlü türlü huurluklarla avutan sürtüklerden bahsetmiyorum. Liseli mantelitesiyle yola çıkılıp; evlilik hayali kurmaya kadar gidip sonradan en ufak bir şeyde birbirimize yol verip ayrılık acısı çektiğimizi sanmayı seviyorduk. Ya da başka insanları tanıma isteğimizden kaynaklanıyor gibiydi. Birisini tanıman için illa elini onun cebine atman gerekmiyordur aslında. Sevişip uyumaktan başka bir şey bilmemek; yıldızları, bir kalbi reddedip sadece ibiza'da bir gece istemek gibiydi.

Bir insanı tanıyabilmek için en son ona gitmeliydiniz. Oturup insanların kendilerini övmelerini dinlemeye tahammülüm olmadığı için biraz yalnız kaldığım söylenebilir bu konuda. Bende bir gün yalnızlık çekmek yerine oturup kendini öven insanlara sırıtmayı tercih ettim. Ne dedikleri umurumda değildi çünkü bahsettikleri adamlar ne kendileri ne de yakından tanıdıklarıydı. Onlar sadece yüz yüze gelmeleri bile imkansız olan bazen bir film karakteri bazense bir romanın kahramanıydı.. Ve karşımda oturmuş; ben beyinlerinin ağızlarından yavaş yavaş akmasını izlerken kafalarında oluşturdukları ve kendi benliklerine gereksiz anlam yüklediklerinden haberleri olmayışını belli edercesine rol modellerini canlandırmaya çalışıyorlardı. Umut vermeyi severim, zamanında güzel hayaller kurdurmuştu bana.

Bende oturup onları dinledim tıpkı şimdi üzerime uzanmış, beni öpmek dünyadaki tek derdiymiş gibi görünen ayarı düşük altın sarısı saçlı, hafif sivilceli ve pürüzlü suratına ve giydiği külotlu çorabın altından dahi belli olan hafif selülitli bacaklarına rağmen kendini saatlerdir mankenmişçesine öven o kıza hiçbir şey demeyip anı yaşama dersi verdiğimi zannetmesini sağladığım gibi. O beni istemiyordu; aslına bakarsanız istiyordu. Pekala bende onu istiyor olabilirdim. Fakat biz yarından sonra birbirimizi görmeyecektik büyük bir ihtimalle. Tanıyamayacaktım hiç onu oysa.

Yaşadıklarımızı sadece şu an üzerinde yattığımız çarşaflara bırakacağımız vücutlarımızdan dökülen tüyler ve yastığa bulaşacak olan salyalarımız bilecek. Hiç özel olmayacak benim için; hayaller kuramayacağım onunla. Böyle olması gerekiyor ama ben yine de dayanamadım ve o beni hala öperken onun o dolgun göğüslerini avuçlamayı düşünmek yerine o göğüslerin üzerine kafamı koyup kendinden geçmiş sarışının nahoş sesinden birkaç hikaye dinlemek istiyordum. Belki de fazla zahmete bile girmeden halledebileceğim sıkıntıları vardı. Fakat o şu anda onu istemiyordu.

hikaye niye durdu mk budamı intihar etti?

döndüğümde cemaat yurdunun yemek saati gelmişti. daha okulun başlamasına 2 hafta vardı. yani istanbula geri dönecek; sonra bir daha gelecektim. gitmeden önce yurt işini halletmem gerekiyordu. hiç dışarı çıkıp yurtlara bakasım da gelmedi açıkçası. şu düşünce vardı çünkü. cemaat yurdunda yer içer yatar ders çalışır işime bakardım. pek karışamazlardı çünkü bana böyle ortamlarda. yaklaştırmazdım kendime; soğuk dururdum. ve olayların gelişmeye başladığı ilk kısma geldik. müdürün yanına zütürdüler beni. badem bıyıklı, genç bi herif. ama tipinden öyle bir uyuzluk akıyor ki yolda selam verse ağız burun dalarsınız sorgusuz sualsiz. öyle bir iticilik var herifte. aldı bu beni karşısına başladı.
-sigara içiyor musun
+hayır (kapıda içtim az önce son murattiyi amk. pakedi de buruşturup bahçedeki bi ağacın altına salladım)
-alkol kullanıyor musun
+hayır (anasını gibtiğimin şehrinde 3 şey yapıyorsun zaten. içersin, gibersin, gezersin. başka meziyet yok. geldiğim yerden dolayı da içicilik bayağı tavan durumda)
-kız arkadaşın ya da nişanlın falan var mı?
+nişanlım var (olay şu. bu herifler sizin yanınızda vs. bi kız gördüklerinde kendi abaza bünyelerine yediremedikleri için kıskanırlar ve bir arada olmanızı istemezler. bende nişanlım var dedim dıbına koyayım. 19 yaşında adamın ne nişanlısı olacaksa artık.)

anlat panpa dinliyom