piraye

hey piraye dedim susmayın.

ohooo

Bulutlur geçiyor: haberlerle yüklü, ağır.
Buruşuyor hala gelmeyen mektup avucumda.
Yürek kirpiklerin ucunda
uzayıp giden toprak uğurlanır.
Evde mi, sokakta mı,
Benim bağırasım gelir; ---"Piraye,
Piraye!.." --- diye...

kitabı okuyan var mı la bi umut?

eyi kitap lan sürükleyici falan

o şimdi ne yapıyor,
şu anda, şimdi, şimdi?
belki dizinde bir kedi yavrusu var,
okşuyor.
belki de yürüyordur, adımını atmak üzredir,
her kara günümde onu bana tıpış tıpış getiren
sevgili, canımın içi ayaklar!...
ve ne düşünüyor
beni mi?
yoksa
ne bileyim
fasulyanın neden bir türlü pişmediğini mi?
yahut, insanların çoğunun
neden böyle bedbaht olduğunu mu?

' piraye ' isminde bir sevgiliniz olmadıysa hiç boşu boşuna konuşmayın bu başlık altında.

' piraye ne aşktır ne sevgi ne de özlem , piraye sevdadır '

çok güzel kitap da, kötü sonla bitiyor haşim ölüyor.
sonra söylemedi demeyin.

(bkz: penguyen) reyizin de kızı olur kendileri.

penguyen panpamızın kızı acayip tatlı lan.

kızımın adı olur

haşim intaar edecek sonunda. çok acıklı bişi. ağlamıştım ben.

Yepyeni ve çok güzel bir dünyanın insanları gibi sevişmesini bildiğimiz kadar biliyoruz
Sevişmesini
Bu günkü bedbaht dünyadakiler gibi de.
Sen ki güzelsin
Cesursun
iyi ve akıllısın;
Artık kayboldu<< dün,>>
Geri dönmez bir daha.
Ve ey kalbimin sahibi;
<< yarın >> içindedir
<< bugün >> ün
Koza tırtılındaki altın kelebek gibi.
Sevgilim;
Çekirdekler kabukla örtülüdürler.
Sevgilim;
Yıldızlarımızın bahçesinden dal koparma,
Yemişlerini kesme dilim dilim.
Koparılmış dal
Ve kesilmiş yemişler ölüdürler.
Sen ki cesursun
Güzelsin
iyi ve akıllısın;
Bahçeyi görebilmektir bahtiyarlık
durmadan kuruyup
durmadan
yeşeren
bahçeyi.
Durmadan kuruyup
durmadan
yeşeren
bahçeden
geçmez iki kere aynı rüzgar.
Ve ey kalbimin sahibi
Bu günkü bedbaht dünyadaki insanlar gibi sevişmesini bildiğimiz kadar biliyoruz
sevişmesini de
yarınki dünyadakiler gibi.

Nazım Hikmet
25 Ağustos 1942
Bursa Hapisanesi

Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
iyisi mi, beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni görebilesin...
Fedakârlığımı anlıyorsun :
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
Ve toz oluyorum
yaşıyorum yanında senin.
Sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
Ve orda beraber yaşarız
külümün içinde külün,
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
Ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
Toprağa beraber dalacağız.
Ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
Ben
daha ölümü düşünmüyorum.
Ben daha bir çocuk doğuracağım.
Hayat taşıyor içimden.
Kaynıyor kanım.
Yaşayacağım, ama çok, pek çok,
ama sen de beraber.
Ama ölüm de korkutmuyor beni.
Yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
Ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
Hapisten çıkmak ihtimalin var mı bu günlerde?
içimden bir şey :
belki diyor.

okusammi diye basligina goz attim sonunu soylemissiniz huur cocuklari

Piraye'yi bilen adamların burda olması gururlandırıcı demek ki çok kötü bir platformda değiliz.

Güzel kitap
Sonunda ağlamıştım hüngür hüngür
Ağa haşim ve istanbullu pirayenin aşkı..

pirayeyi ayrı gibsizon u ayrı gibem pekekent aşık binler aşk ne lan

Gel sana muhtacım...