Beyler bunu buraya yaziyorum fakat inanip inanmamiz gibimde degil , direk giriyorum olaya;
18 yasindayim bu arada
Beyler ben acayip bi cocukluk yasadigimi soyleyebilirim kisisel olarak degil sahit olduklarimla yasadim.7 yasima kadar bi gib hatirlamiyorum. Okulun ilk gununden bahsedeyim siradan her cocuk gibi okulun ilk gunu annem beni birakmis sinifimi bulmustum. Siralari soyle bi suzdugumde bi cocuk dikkatimi cekti digerleri gibi degildi aminakoyim boguk bakiyodu gozleri diger zirtapozlar gibi degildi ondan dolayi hemen yanina gectim adi Ahmetti kardesim Ahmet o gun orda tanistik iste . Neyse ilk gunu de fazla hatirlamiyorum Ahmette olmasa hic bisi hatirlamazdim muhtemelen

Beyler cok uzatmadan saadete geliyorum. Okul hayatim devam ediyodu cok arkadasim yoktu bi Ahmet vardi iste.Ama cok soguk cocuktu kerata. Iste harfleri bitirmeye basladigimiz donemlerdi. Ahmet okula gelmemisti bi gun vay aminakoyim cocugu merak etmistim sen 1 kere bile devamsizlik yapma ama siradan bigunde gelme . Neyse okul bitti eve gittim. Ahmet hemen karsi binamizda oturuyo bi takluk vardi lan o gun icimde hic unutmuyorum beyler ilk kez icten birisi icin agladim o gun.

Ahmetin babasi, annesini vurmuştu . Ben bunu nasil ogrendim vs hatirlamiyorum tek hatirladigim sey sabahlara kadar aglamistim ölmek kelimesini 2 hafta once ogrenmistim ulan anlamini o gun ogrendim iste.
Ahmeti amcasinin yanina verdiler. Amcasi,huur evladi, serefsizin tohumu daha tanimiyodum ama cok aci olcakti benim icin onu tanimam..