piçler iyiliğimin kurbanı oldum

öncelikle olayın içinde gibiş olduğunu belirtiym.

okulda bizim sınıftan bi kız vardı, son bir aydır kesişmeler, birbirimize yavşamalar oluyordu aramızda.
6 gün önce bizim evde sınıftan diğer bölümlerden vs. 5 kız 4 erkekli bi alkol partisi yaptık.
kızla ikimiz 100'lük rakı içtik. ikimiz de zum olduk.
kız bizim arkadaşlarından birisinin yatağına sızmaya gitti. gitmeden önce benim elimi filan tutup işaret vermişti. (burayı anlatmıyorum, çağırdı yani).. neyse ben de 5 dk geçti geçmedi kızın yattığı odaya gidip halının üzerine uzandım, kızla konuşmaya başladım.

-zeynep?
+hmm hooom
-zeyneeep uyuyor musun?
+ahmet sen misin?
-kim olacaktı başka..
+üşümüyor musun orada?
-donuyorum.
+gelsene yanıma.
-oyşş

devamı geliyor...

edit: 3 değil 6
edit: veysel değil ahmet

neyse binler ben bunun yanına uzandım, döndüm zütümü yattım. bu koluyla beni sardı, benimle konuşmaya başladı..
bana orda kendisine karşı bişey hissedip hissetmediğimi sordu. ben de hayatımın hatasını yapıp, kıza aşık olduğumu vs. söyledim.
şu anda ayrıntılarını hatırlayamadığım epey uzun bi konuşma oldu.
kız da ben de sana karşı boş değilim gibi şeyler söyledi.
döndüm yüzümü kıza, konuşmaya devam ettik. sonra birden ben konuşurken beni sustururcasına dudaklarıma yapıştı ve üst dudağımı kanatana kadar öpüştük. ondan sonra elini alıp göğüslerine zütürdü..

devamı geliyor..

o lahzaya kadar bende hiç bir cinsel istek yokken birden malafatı kaldırdım. göğüslerini avuçlarken bir yandan da kıza pantolon üstünden kiteliyordum. sonra pantolondan içeriye elimi daldırmaya çalıştım izin vermedi. (tipik türk kızı) elimi alıp göğüslerine filan zütürdü.. sürekli öpüşüyoruz bu arada. dil dile değiyor..
sonra ben elimi kurtarıp pantolonun düğmesini açtım. kapatmaya filan çalıştı ama izin vermedim sıyırdım..
pişman olacağız diyip durdu..

bu ana kadar bizden hariç evde 6-7 kişinin olduğunu unutmuştum. sonra birden içerde halen bir cümbüşün olduğu aklıma geldi. kimse girmesin içeri diye kapıyı kilitledim. bu kızın kankası da içerdeydi ve o içmemişti. kontrol etmek için gelip de bizi öyle görse adım tecavüzcüye kadar çıkardı. kapıyı kilitledikten sonra tekrar yattım. bu kez hedefim direkt amdı. hiç bir şeye itiraz etmesine izin vermedim. otoriter bir tavırlar pantolonunu filan kendine sıyırttırdım. o anları tam hatırlamıyorum ama sanırım bi bakirelik mevzusu dönmüştü. ben mi sordum o mu söyledi hatırlamıyorum.. bakireyim demişti.
ben bi tırstım önce ama kafa 80 promil hiçbişeyi düşünmeden yavaştan sürtmeye başladım. bu birden tısssslamaya başlayınca bir anda soktum. yorganı ısırdı.. hafif bi ıslaklık geldi ama kan mıydı değil miydi halen bilmiyorum. çarşafta bişey yoktu sabah..

devamı geliyor..

neyse ben iki gel git yaptım, ön sevişmede gibimin ucuna gelen döl 40-45 saniyede kendini bıraktı dışarı.. ben yorgana filan sildikten sonra kız yeter dedi. canım çok yanıyor, melike gelecek şimdi gibi şeyler söyledi. bende de istek gitti zaten. pantolonları çektik yattık. aradan bi yarım saat geçti. hiç konuşmadık. bu hafif bi ağlamaklı oldu. burnunu filan çekti, bilirsiniz.
özür diledim. sonra onu gerçekten sevdiğimi söyledim. aşkııım diyip bana sarıldı..
o esnada bana kalp krizi geçirecek bişey oldu.. kapı zorlandı, ses geldi zeynep zeyneeep.
kız bana napıcaz şimdi filan dedi.
o kafayla nasıl düşündüm bilmiyorum ama şunu yaptım; bi tane pike vardı odaya gelirken getirdiğim, onu aldım yere uzandım ses çıkarmadan. sonra yerden doğruluyormuş gibi kapıyı açtım.
melike biraz şaşırdı, sen burda mı yatıyordun sabahtan beri dedi.
ben de uyuyormuş gibi hee zeynep miymiş burda yatan gibi şeyler söyledim..
yedi.

sonra kalktım odama geçtim..

en kötü kısmı anlatmaya başlıyorum..

bu olayı gece 5-6 gibi yaşadık. sabah ezanını duyduğumu hatırlıyorum, sonra uyudum..
uyandığımda saat 16.32'ydi iyi hatırlıyorum. alkolün etkisi üzerimde hala.. müthiş bi açlık. ve tabii ki aklımda gece olanlar..
ne yaptım lan ben, hepsi rüya mıydı yoksa?
rüya olsa bu kadar ayrıntı hatırlıyor olabilir miydim?

hemen arkadaşı uyandırmaya gittim. ben hariç herkes uyanmış kahvaltı yapıyorlar.. (bizim evde okul olmayan günlerde bu saattlerde yaparız kahvaltıyı.)
iki kişi hariç dün geceki herkes masanın başında.. tabii ki zeynep ve melike yok. hiçbirşey olmamış gibi gittim, bir bardak çay aldım. sülo 'gelsene bi' dedi, koridora çekti beni; 'ne yaptın lan dün kıza' dedi.
-hiçbirşey..

çayı alıp odama geçtim, dünden zulaladığım 3-4 dal sigara vardı. yaktım birini, düşünmeye başladım..
hepsi gerçekti, yaşadıklarımız, yaptıklarımız, söylediklerim.
acayip bi keyifsizlik, pişmanlık.. çok aşağılık hissettim kendimi.. baştan sonra düşünmeye başladım. o bakirelik konusu aklıma geldi, sülonun odasına baktım bi iz var mı diye, yoktu.
rahatladım biraz.

beyler ben hayatımda bundan önce 3 kez ama girdim. yani öyle çevremdeki insanlar gibi haftada birisiyle gibişen birisi değilim. bu yüzden beni çok tuhaf etmişti şu durum.
ne yapmalıyım diye düşündüm. her zaman olduğu gibi herşeyimi anlattığım, herşeyimi bilen, herşeyini bildiğim kankamı aradım. eylem..
eylemle son 2 senedir çok aşırı samimiydik. birbirimize aşık olmanın eşiğinden döndük. liseden sınıf arkadaşım. en sevmediğim insandı dünyada. hep kavga ederdik. 2 sene küs kaldık. sonra en büyük aşklar nefretle başlar derler ya, en büyük arkadaşlıkların da kavgayla, nefretle başladığına tanık oldum eylemle..
daha önce zeynep'e yavşadığımı anlatmıştım, mevzuyu biliyordu..
telefonu açtı.

baştan sonra anlattım olanları bir bir..
çok şaşırdı. çünkü normalde bu zeynep bana pek yüz vermiyordu..
sordu bana 'bir şey hissediyor musun' diye?
ben de içimden geçeni söyledim..
öyle tutlulu bir his yoktu içimde ona karşı. güzel kızdı, sevişirken bana sınıftan ona teklif eden 7 kişinin adını saydı..
yani herkesin istediği bi kızdı..
ben de bunları söyledim eylem'e..
hoş kız, beğeniyorum. sevgilim olsa güzel olur gibi şeyler söyledim.
kız bi öğrenci kulübünün sunucusu, göz önünde, çok kişinin tanıdığı bir kız..
fena mı olurdu onunla kolkola olsam?
eylem de, 'madem böyle bir şey yaptın, devam ettir' dedi..

ben de en iyisinin bu 'aşk' yalanına devam etmem olduğunu düşündüm.
zeynep'in yanına gidip konuşmam gerek diye düşündüm. evden çıktım, kyk'nın önüne geldim..
zeynep'i aradım.. kalbim güp güp.. önceden bi konuşma filan hazırlamadığım için kendime kızdım..
telefon bayağı çaldı, açmayacak sandım, açtı..

-aloo
+zeynep
-efendim
+kızgın mısın bana?
-evet
+yurdun kapısındayım insene aşağı konuşuruz.
-yeni duş aldım, çok kötüyüm, başım ağrıyor..
+5 dk'dan fazla tutmayacağım..
-lütfen, yarın konuşuruz..

olm durun lan iki dakka aklıma geldikçe yazıyorum. edebi olmak gibi bi kaygım yok, dinlemeyen gibtirsin gitsin.
şimdiye kadar kimseye böyle baştan sonra anlatmadım, patlıyorum şu anda bildiğiniz..

evet...
telefonu kapattı, ben de yıkıldım.
kıpkırmızı oldum, sinirlendim. zaten o dakkaya kadar çok acayip bi pişmanlık vardı içimde, iyicene bi keyifsizlik çöktü içime.
5-10 dakka sigara içtim, oralarda dolandım. sonra geri gidemeyeceğimi anlayınca tekrar aradım..

+zeynep gidemedim geri, gel şuraya!
-tamam.

indi aşağıya. saçları kuruydu.
dün olanlardan bahsetmek istemiyorum ama söylediklerimi hatırladığını düşünüyorum, dedim.
evet dedi sahte bi gülümsemeyle..
dün söyleyeceklerimi söyledim, bir daha söylüyorum. seni seviyorum zeynep.
...
sen ne düşünüyorsun zeynep?
-bilmiyorum..

-bilmiyorum..

beyler bu sözcük son 3 günümü gibti baştan söyleyeyim..
bilmiyorum diyince ben bi irkildim.
ah be zeynep, ben o kadar gururu ortaya atıp sana kocaman bi yalan söyledim. senin cevabın bu mu olacaktı..
iç sesimi dışa yansıtmadım.
kararsızsın demek, dedim.
hayır, sana karşı hissettiğim elbette bi şeyler var dedi. ama dün yaşadıklarımız keşke yaşanmasaydı, keşke böyle başlamasaydık

başlamak kelimesi beni benden aldı..

sevincimi dışa vurmadım.
yurda gitmem gerek dedi.
gitti.
ben de bi sigara yakıp, o moral bozukluğunu üzerimden biraz atmış bi vaziyette eve doğru yürümeye başladım..

beyler şuraya kadar anlattıklarımda bi yalan yok, hatta ayrıntıları es geçiyorum.
kusura bakmayın, hiç iyi bir anlatıcı olamadım. idare edin..

eve gelince kimseye söylemeden bilgisayarı açtım.
kendi makinamla çektiğim fotoğrafları vardı bende.
onları açtım. teker teker bakıp bir güzellik aramaya başladım..
kız çok güzeldi, iyi huyluydu, akıllıydı ama bana hep itici gelen bi duruşu vardı.
fotoğraflara baktıktan sonra bendeki duygularda bir artış olmadı. aksine biraz daha soğudum. yaptıklarımdan çok söylediklerime pişman olmuştum. ne diye bir şey hissetmediğin birisine aşık olduğunu söylersin ki?..

bu arada, adlar hayal ürünü. benzerleriyle değiştirdim doğal olarak.
üniversite, şehir, isim, caps yok. şimdiden söyleyeyim.
kız sözlüklere takılan birisi. okulda da tanınıyor. caps'ini koyarsam tanıdık çıkabilir. böyle bir şey olsun istemeyiz.

neyse.
o gün öyle geçti. ertesi gün okul olmadığı için yine öğlensonu 3 gibi uyandım. 5'te msg geldi bana.
adım ahmet olsun.

msg: ahmet?

aradım hemen.

-efendim zeynep, bi' şey mi oldu?
+canım çok sıkkın, konuşursak rahatlayacağımı düşündüm..
-iyi yapmışsın, nasılsın? düşündün mü bişeyler.
+bilmiyorum ahmet.
-kararsızlığını anlıyorum. istersen geleyim biraz dolaşalım?
+dışarı çıkacak havam yok yarın ders çıkışında otururuz bir yerlerde.
-vs.vs
+vs.vs.

kızın bende gönlü var mı yok mu tam olarak bir fikrim yoktu.
çünkü o da benimle yaptığı şeyden dolayı pişmandı. onun da bana karşı adını koyacak bir hissi yoktu.
telefonu kapattıktan sonra düşündüm. yarın çok önemliydi.

ders sabah'tı. ben de sabah olan derslere hiç uyumadan giderim genelde.
gece internette dolaşırken facebook'ta kızı gördüm. yazsam mı yazmasam mı diye düşündüm.
birden gaza geldim yazdım.
havadan sudan konuştuktan sonra mevzuya girdik.
ben, bana karşı bir şey hissetmeyen ve bir şey hissetmediğim bir kızla sevgili olacak birisi değilim.
o yüzden, uzuun konuşmalardan sonra şunu yazdım aynen kopyalıyorum diyaloğu:

ben: bak eğer, ahmet ben sana karşı hiç bir şey hissetmiyorum her şeyi unutalım dersen ben eskisi gibi devam ederim
seni üzmem

zeynep: bir süre böyle deneyelim ahmet yani yakın olalım yine şu yaşananları silelim bi
sonrasında belli olur zaten her şey keşke böyle başlamasaydı ama

o böyle söyleyince, ben kıza karşı umutlandım.
ders saati geldi. güzel giyindim. saçları filan taradım. derse gittim.. evde kaldığım arkadaşların olaydan haberleri yoktu. aynı sınıfta olduğumuz için bilmemeleri daha iyi diye düşündüm. sınıfa girdim. günaydın dedim. göz kırptı..
arkasına oturdum. dışardan bakınca bi tuhaflık yoktu ama ikimizin de içi birbirini yiyordu. bunun kankası melike'nin sevgilisi gelmiş şehirdışından. sordum, melike nerede diye.
savaş geldi, onunlalar. 2 gün gelmeyecek şanslıyız dedi.
kız bunları söyledikçe ısınıyordum kıza iyicene..
ders bitti aşağı indik.

@48 haklısın. önceki entrylerde kendime bi isim verip vermediğimi unutmuştum.
ahmet olsun çok kullandık.

dersten çıkınca ben arkadaştan 50 lira borç aldım. zeynep'le ne yapsak, nereye otursak diye düşündüm. sonra yavaş yavaş yürümeye başladık yurda doğru. yanımızda damla diye bi kız vardı. bunların tayfadan. o da yanımızdaydı. zeynep ona ben buradan bankaya uğrayacağım sen git istersen dedi. kızı yolladı. yolda böyle kısa kısa konuşmaya başladık..
bizim arkadaşların herhangi bir şeyden haberinin olup olmadığını sordu. yok dedim.
o da kimseye söylememiş.
ben de şey dedim; bence hafiften bahsedelim, en azından konuşuyoruz gibi şeyler söyleyelim de bişeyleri bilsinler dedim. olur dedi. ben de melikeye söyleyeyim o zaman.
sonra yolu uzattık biraz, yurdun önüne geldik. bu, 'ben giriyorum içeriye' dedi.
içimden ana avrat sövdüm. hiç bişey söylemedim. girdi yurduna.
çok kötü hissettim kendimi.
hani lan oturup konuşacaktık?

sonra eve geldim. bilgisayarı açtım. artık zeynep'in fotoğraflarını açıp bakmak rutin olmuştu. bir de şu şarkı..
http://fizy.com/#s/127v7r

facetak'a girmiş. yazayım dedim. artık eski çekingenliğim kalmamıştı.
'hani bugün bişeyler yapacaktık * ' dedim.
'kendimi kötü hissediyorum ahmet' dedi.

-neden?
+bilmiyorum?

artık sorularımın çoğuna bu yanıtı alıyordum, bilmiyorum

neyse. bizim arkadaşlarla çay içerken konuyu açtım. kızı sevdiğimi, aşık olduğumu, konuştuğumuzu filan anlattım.
bizimkiler de sevindi. bizim takıldığımız arkadaş grubu 7-8 kişi. hepsine anlattım durumu. kafamı gibiym..
artık ok yaydan çıkmıştı. zeynep'in bir karar vermesi gerekiyordu. ya sevgili olacaktık, ya da olmayacaktık.

bu, bilmiyorumlar, kararsızımlar bir karara bağlanacaktı.

aradım, hadi çıkalım bir yerde oturalım dedim.
tamam dedi..

ben bütün hazırlığı yaptım, dışarı çıkacakken msg geldi telefona.
kendimi kötü hissediyorum, uykum var, yarın görüşürüz.

acayip sinirlendim..