piçler 90lar gecesi yapıyoruz herkes buraya

bizler pazar günü banyo yapan sonrada soba başına tüneyen veletlerdik..

sobanın üstüne mandalina kabuğu koyar sık sık gider kontrol ederdik..

ayağa terlik değil annemizin ördüğü patikleri giyerdik..

televizyon kumandası ilk çıktığında gidip tuşlu tvmize kumanda taktırmıştık..

sokakta oynamanın en temiz zamanlarıydı..

gibtiğimin her saniyesinde araba geçmezdi bi kere..

top 9 kattı ve leşş gibi petrol kokardı..

aşağı mahalleye hep bi kız taşınmış olurdu ve bakkala gitmek için atılan deparlarla onu tavladığımızı düşünürdük..

arka bahçede kömürlük olurdu ve onun üstüne çıkıp atlamak büyük maharet isterdi..

eriğe dalınır ve hep "bahçeye dalan vaarrr" bağartısıyla binlik yapılırdı..

diziler bizdendi..

komşudan utanılır, yeri geldimi kapısı vurulup su istenirdi..

balkon yıkandıysa yaz geldi demekti..

süpriz yumurta yapması en zor gelinen şeylerin rişvetiydi hep..

sigara şeklindeki sakızlar "hangi bakkalda satılıyo sölesene bin!!" tehditleriyle öğrenilip alınırdı..

küfür her gün yenisini öğrendiğimiz ve çok cazip gelen bir dünyaydı..

elektirikçiden 250 bine 1 metre siyah elektrik borusu alınır, altına kibrit kutusu ve elektrik bandıyla tutamaç yapılıp silaha benzetilir, gazetelerin verdiği kuşe kağıda televizyon rehberi eklerinden tüftüf yapılır gerekirse ucuna iğne takılır savaşa cıkılırdı..

sokağın her yeri her anı maceraydı..

robocopun bacağından silah cıkardı..

alfin ne olduğuna akıl erdirmeye çalısırdık..

pazar sabahları trt-2 de sirk izler sonra senfoni izler en sonra bonus amcayla resim yapardık..

ve bizim ki hiç o kadar güzel olmazdı amk..

gazeteler kartondan evler verirdi..

peder ben yaparım der hep yamuk yapardı ve sonunda "ee giberim yanlıs bunlar hep.." der fırlatır atardı..

mükremin abinin beyaz çorapları ekranda hep bize kokarmış gibi gelirdi..

mahallenin muhtarlarında direksiyonlu deli korkuttugu kadar eğlenceli gelirdi..

süper baba da fikonun son aşkı süper mini bi elbise giyerdi hep ve bacaklarına bakardık..

tango& cash i 1 milyon kere veren bi show tv vardı..

misafirliğe gidilirdi..

gittiğiniz evin arabası varsa sizi bıraksın diye dua ederdiniz..

sizin arabanız varsa eve yaklasınca uyuma numarası yapıp kendinizi taşıtırdınız..

cebinizden hep gittiğiniz eve ait bir oyuncak çıkardı.." aaa cebinizde kalmıştııı" sonuçta..

pazar temizliğinden evin perdeleri cıkartılınca hep üşümüş hissederdiniz...

leğene boya koyup evi boyadığınız ilkbaharda ne de büyük iş yapıyor sandınız kendinizi..

nafnaf diye bi marka vardı zengin binleri ordan giyerdi..

lc waikiki li maymunlu çanta manta ilk okulda olmaynı dövüyolardı..

suluğun içi camdan olmalıydı yoksa plastik kokardı..

aşı günü ilk yalnızlığınızı hissettiniz..bu hayatta daha sonra o kadar hiç yalnız hissetmediniz..

liste uzar gider..

sorum şu..

biz ne ara böyle insanlar olduk amk?

ne ara bizide gibip kendine benzetti bu hayat?

ne ara amk ne ara he ne ara!!!