peş peşe 6 entri girdiğim an

BABA REŞiT CANTÜRK

Hava zifiri karanlıktı. Mekkareci Reşit Cantürk korkuyordu. Karanlıktan değildi korkusu, onu,
ilk kez gittiği bu yol ürkütüyordu. Oysa kaç kez gitmişti Suriye'ye. O yolları ezbere biliyordu...

Soğuktu ama terlediğini hissetti. Mendilini çıkarmayı düşündü, alnını silmek için. Vazgeçti,
beyaz mendili jandarmalar görebilirdi. Canı sıkıldı, heyecanına engel olamıyordu. Fakat
yüreğinin neden hızlı hızlı attığını biliyordu: Hem yola, hem de ilk kez taşıdığı bu mala
yabancıydı.

Yeni malın riski fazlaydı. Ancak parası çok iyiydi. Belki kazandığı bu para ile doktora gidip sık
sık tutulduğu öksürük nöbetlerinden kurtulabilirdi...

ilçesi Lice'de dikilecek, ekilecek toprağı yoktu. Taşımacılık-la geçiniyordu. ilk başlarda Van,
Muş, Malazgirt, Solhan, Kar-kova'ya mal getirip zütürüyordu. Ancak mekkarecilikte fazla para
yoktu. Yiyecek ekmek bile bulamadığı zamanlar oluyordu.

Mekkareci Reşit Cantürk oy vermemişti ama, iktidara gelen Demokrat Parti Türkiye'nin
komşuları ile ilişkilerini düzeltmişti: Sınırlar eskisi gibi sıkı korunmuyordu. Bu nedenle sınır
ticareti hızla gelişiyordu.

Mekkareci Reşit'in Suriye'ye mal taşıması böyle başlamıştı. Kiraladığı katırlarla defalarca
Suriye'ye çay, şeker, yağ gibi yiyecek maddeleri zütürmüş; gelirken ev aletleri, sigara kâğıdı, halı
ve elbiselik malzemeler getirmişti. Suriyeliler özellikle yağları yüksek bir para karşılığında
alıyorlardı. iş tatlıydı, fakat Mekkareci Reşit, başkalarının mallarını taşıdığı için iyi para ka-
zanamıyordu.

Ancak bu yeni güzergâh ve yeni mal, ona oldukça iyi bir kazanç kapısı açacaktı. Hemşehrisi,
Liceli Bahri(1) sayesinde cebi para görecekti.

Liceli Bahri, yoksul ilçenin kaderini değiştirecek ilişkiyi, tesadüf sonucu kurmuştu. Bir akşam
Diyarbakır'da içki içerken, müşteri kalabalığı yüzünden aynı masayı paylaşmak zorunda kaldığı
Malatyalı Vahdet'le tanıştı. Kısa zamanda dost oldular.

Liceli Bahri ile Malatyalı Vahdet birkaç akşam daha beraber oldular. Bahri yeni arkadaşını
Lice'ye davet etti. Oğlu Nizamet-tin'i sünnet ettirecekti, kirvesi olmasını istedi. Vahdet şaşırmıştı.
"Seve seve yaparım ama bilmende yarar var, ben Aleviyim" dedi. O yıllarda Aleviler hâlâ
Osmanlı korkusunu üzerlerinden atamadıklarından kimliklerini saklıyorlardı. Bahri sevinmişti:
"Ne fark eder, ben de Zaza'yım!"

Aleviler ile Zazalar birbirlerine çok yakındı. Özellikle Tunceli bölgesindeki Zazaların büyük
çoğunluğu Aleviydi. Zaza Bahri ile Alevi Vahdet rakı kadehlerini Kürtler ve Türkler için
kaldırdılar...