nurhan abiden ayrılıp eve gidip hazırladığım valizlerimi alıp izmir otogara gittim. valizlerimi otobüse yerleştirip simit (izmirli binlerin tabiriyle gevrek) ve ayran alıp otobüs kalkış saatine kadar biraz oyalandım. ve artık kalkış saati gelmişti. otobüse binip otobüsteki yerimi aldım. otobüs numaramı hiç unutmam 21 numaralı koltuk *

artık kalkış saati gelmişti. 1 yıla yakın kaldığım gavur izmiri terk ediyordum. günahlar şehri. normal insanın azınlık, gavat ve huurların baskın olduğu şehir... sen benim hayatımı gibtin bende senin ananı gibeyim...

her şeyi geride bırakmıştım. yeni bir hayat yeni bir düzen kuracaktım antalyada. bütün yolu uyuyarak gitmişim. uyandığımda kepez yolundan antalyaya giriyorduk. çok heyecanlıydım yeni şehir yeni umutlar. antalyanın girişinde kocaman bir atatürk heykeli gördüm direk.

hiç şüphesiz ki dünyanın en güzel yeri antalyadır yazıyordu. işte buydu sanırım yaşamak istediğim şehir. https://s.instela.com/m/h...uzel-yeridir--i263759.jpg

https://www.youtube.com/watch?v=BS46C2z5lVE okurken bunu dınleyın panpalar klıbıde ızleyın klıbın basındakı bu adam dedım ıcerı gırerkende kapıyı acan adam tayfun abi bu ilk komi olarak basladıgı zamanı cok ıyı acıklıyo kesın ızleyın.

ders çalışmaya gidiyorum akşam burdan devam etcem amk pekekenti

otobüs sonunda otogara yaklaşmıştı. otobüsten indiğimde beni yemyeşil içinde havuzlar olan bir otogar karşıladı. otogarından bile etkilenmiştim şehrin. ne yapacağımı hiç bilmiyordum. ama cebimde yüklü miktarda param vardı. taksiye atlayıp "abi beni güzel ve çokta pahalı olmayan bir otele zütürebilir misin dedim. şehir merkezine yakın olursa sevinirim." taksici beni doğugarajı diye bir yere zütürdü. merkezi bir yerdi. taksiciye parasını ödeyip taksiden indim. karşımda duran ilk otele girip eşyalarımı yerleştirdim. elimdeki valizlerden kurtulduktan sonra biraz ortamı keşfetmek adına dışarı çıktım.

yürüye yürüye ışıklar diye bir yere geldim. etrafta bi sürü rus ve on numara hatunlar vardı. haması nemliydi. böyle eski ev şeklinde yapıların oraya yürüdüm daha sonra. sonradan öğrendim ki kale içiymiş. gittiğim yerleri daha kolay öğrenmek adına fotoğraf çekip fotoğrafın ismine o semtin ismini veriyordum. böylece bulmam ve hatırlamam daha kolay oluyordu. kale içine tam girmeden yan girişteki yola yakın maraş dondurmacısı gördüm. oradan kendime bir dondurma alıp içeri girdim.

beyler dondurmamı yiyerek geziyordum içerde. bi anda mariodaki labirentte gibi hissettim kendimi, her yer birbirine benziyor amk ama sürekli farklı yerlerdeyim. sora sora buranın çıkışına dönlendirdiler beni. üç kapılar diye bir yerden çıktım. burasıda tarihi bir yermiş. otelin adresini yazmıştım telefona. sora sora adresi bulup otele gittim. artık biraz dinlenmem lazımdı. sıcak bir duş alıp uykuya daldım.

rezerve

Ama pekekent olucam dedin seyyah oldun bi anda

rezzzzz

beyler işlerim var kısa bir ara veriyorum. beklemede kalın.

Bizim buralara gelmişsin, hoş gelmişsin sperm kardeş.

kanka hadi ya çiçek huursuda öldü zaten ööf amk biri bizi gözetliyor evinde bile daha az entrika dönüyodu bağımlısı olduk hikayenin

Bekliyoruz panpa az seri

rez sıcıp geliyom mın 15dk

güzel panpa devam et takipteyiz

cumrtesi okumyaı bırakmıştım 1 solukta bitiridim hakkaten uydurma işini beceriyosun tebrik ederim

Halıdaki dostum telif verirsen wattpadde paylaşmak isterim ?

Can çiçegi giberek öldürmüşte olabilir

güzel bi çırpıda okudum sürükleyici ama yalanlarını çok açık veriyosun eski sözlük olsa okumazdı kimse

antalyadamısın lan hala

Selma noldu halidaki

Ertesi gün yeni şehirde yeni güne başlamanın heyecanıyla gözlerimi açtım. üzerime güzel bir şeyler giyinip dışarı çıktım. kahvaltılık atıştırmam lazımdı. bir pastane bulup kahvaltı yaptım. neyseki burada gavur izmirdeki gibi simide gevrek demiyorlardı. kahvaltımı yaptıktan sonra yürüye yürüye kapalı yol diye bir yere geldim. tarif etmem gerekirse, izmirdeki karşıyaka çarşısına benziyordu. ama daha güzeli. etrafta gezinen ruslar turistler, her tarafta döviz büroları, giyim mağazaları, parfümcüler. tam bir turizm yeri diyebilirim.

havuz başında bir yere oturup bi sigara içtim. sonra aklıma artık kafamı sokacak bir ev bakmam gerektiği geldi. bir iki esnafla konuştuktan sonra kapalı yolun arka tarafından çıkışta otobüse yönlendirildim. sora sora bulup otobüsle 100. yıl diye bir yere geldim. ankarada yaşadığımdan orada da 100.yıl olduğu aklıma geldi. böyle basit bir şey bile o an ki pgibolojiyle mutlu etti beni.

100.yılda inip etrafıma bakınmaya başladım. cadde üzerinde, genellikle çarşıya yakın, ofis ve iş yerlerinin çoğunlukta olduğu bir yer. pahalı olduğuna daha otobüsten iner inmez karar vermiştim. yinede biraz etrafıma bakındıktan sonra yürüye yürüye 100.yılın çıkışına yakın bir emlakçı bulup içeri girdim.

-merhaba abi kolay gelsin.

-merhaba delikanlı.

-abi ben buralarda ev bakıyorum ama ucuz yollu bir şey olmasını istiyorum. burada öğrenciyim (ucuz bulsun diye sıkıyorum zütümden)

-buralarda ucuz bulamazsın. okulada uzak. ben seni en iyisi melteme zütüreyim. hem öğrenci yeri akşam çıkar çay falan içersin, hem ucuz bi kaç daire var elimde. üniversiteye de yakın.

heyecanlı heyecanlı kabul ettim. ve arabaya atlayıp direk evi görmeye gittik.