ilerde çok değerlenebilir

rizorvid

sonra annen geldi kalk tipini ziqtim okula geç kalıcan

değerlenir belki

edit:reklam alınır.

sema abla napıyor panpaaaa

ovvvvvvvv efsane döndü

yuzyilin pekekenti unvani alicak bu gidisle

Woowww efsaneee Reezzz

artık ankaradaydım. artık geçmiş hayatıma bir rest çekmiştim. zaman zaman izmirdeki günlerimi düşünsemde. orası kir ve pas doluydu. artık ankarada ot gibi yaşıyordum. işim gücüm yoktu.

arada sırada konuştuğum insanlar oluyordu tabiki. ama izmir defterini kapatmıştım. ya da kapattığımı sanıyordum. 3 sene ankarada kaldım. ankarada kaldığım zamanlardan da kısaca bahsedeceğim. fakat şu an izmirdeyim. bıraktığım herşeye nasıl baştan başladım bunlar garip şeylerdi. insanın bir kaderi oluyor demek ki. ve kader beni hep ters köşe yapıyordu.

ankarada kaldığım 3 sene bana bir kaç şey katmıştı. 2 yıllıkta olsa bir üniversite okumuştum. okulu 2.likle bitirdim. yinede bundan gururluydum. peki nasıl olurda insanın izmire tekrar yolu düşer. o bataklığa nasıl yolu düşer ama değil mi ? değil amk değil düşer. 2 yıllık bitirdiğim üniversite beni her ne kadar az olsa da geliştirmişti.

Fakat askerlik yaşım geliyordu ve üniversiteye gitmeye karar vermiştim. okumanın o heyecanı yaşadığım onca şeyden sonra beni fazlasıyla sarmıştı.

artık herkes yerlerini almaya başladığına göre. 1 yıllık dershane hayatımdan sonra 4 yıllık bir bölüme nasıl kapağı atıpta tekrar izmire döndüğüme başlıyorum. yakın sigaraları.

yeter aq pekekenti sözlüğü kerhaneye çevirdin senden sonra buralar ciks hikayesi ile doldu gibtiniz sözlüğü aq

rezerved

okul bittikten sonra o kararı almıştım. içimde bastırılamaz bir okuma isteği vardı. ve etrafımda okuyan arkadaşlarımda vardı. beni inanılmaz gaza getirip bu kararı almamdaki en büyük sebep onlar olmuşlardır.

ankara kısımlarını özet geçiyorum. pek dikkat çekici bir şey yok. fazlasıyla hırsla çalışan bir panpanız vardı. ama ne kadar pes etsem de ne kadar kazanamayacağım bir baltaya sap olamacağım desemde ege üniversitesine gitmeyi başarmıştım.

izmire dönüş 1. gün

izmire döndüm. otogara ilk inişimi hiç unutamıyorum. yağmurlu bir havaydı. her taraf toprak kokuyordu. çok fazla eşyaya sahip olmayı seven bir insan olmadığımdan yanımda sadece 1 sırt çantam , laptop çantam ve ufak bir el çantam vardı. buraya sadece okumaya gelmemiş ayrıca tek başıma çalışmak zorunda olduğumdan , geride bıraktığım , yaşanmışlıklarımın merkezinde tekrar bir hayat kurmaya çalışacaktım.

herşeye baştan başlamayı düşünüp bu kararı alan tek ben değilimdir. herkes bunu yapmayı dener ama kimisi cesaret edemez, kimisinin ise kaderleri o şekilde değildir.

tabi buraya geldiğimde herşeyi baştan yaşama kararı almış birinin tekrar eski arkadaşlarını arayıp ben geldim demesi olmazdı. az çok bankada birikmiş param vardı. ankarada dershaneye giderken bir miktarda para biriktirmiştim. ama benim garsonluktan ve pekekentlikten başka bildiğim meslek yoktu ki ?

ilk gün bornovada tek gecelik kiralanan evlerden birini kiralıp oraya yerleştim. tabi yerleşmek denilirse. sıcak bir duşun ardından küçükparktaki üniversite2nin yolunu tuttum. o civarda yaşayanlar bilir 7-24 taze çay, poğaça ve çeşitli hamur işleriyle tatlılar vardır. tabi o kadar zamandan sonra izmire gidipte boyoz yememek olmaz. gidip 2 yumurta ve boyozu gömdükten sonra kafamda yaşanmışlıklar ve dejavularla birlikte gidip küçükparkta bi tur attım.

insan özlüyor tabi böyle şeyleri. çokta fazla gezinmedim. kiraladığım eve gidip uykumu aldım. ertesi gün ev aramaya başlamam lazımdı. ama az çok burada ev kiralarının ne kadar olduğunuda biliyordum. küçükpark ve civarında ev kiralamak gerçekten pahalı. ama planım şuydu , şimdilik bir ev tutarım. sınıftakilerle tanıştıkça kendime bir ev arkadaşı bulurum.

pek fazla uzatmayacağım bu kısmı. kendime 800 tl kira ile bir ev buldum. eve yerleştim.

rezerved

tabi çokta fazla para harcamamaya çalışıyorum. birikmiş param var ama zaten 800 tlye ev tutmuştum. gidip evin arkasındaki spotçudan kendime gidip bi tane yatak aldım. ev 3+1 ve evde sadece 1 yatak var perde bile yok. o ilk gecemi de hiç unutamam herhalde. üstümü değiştirmek için bile ayakkabılarımla gidip banyoda üstümü değiştiriyordum zor zahmet. yaşanmışlık güzel şey...

... okulda 1. gün...

sabah uyandım zaten 1 hafta derse geç gidiyordum. uyanıp okula gittim. o eski zamanlarımdan pekte eser yoktu şimdi. biraz daha tarz biriydim diyebilirim. kirli sakal bırakmıştım, saçlarımı uzatmıştım ve buraya gelene kadar da fitness çalışıyordum. çok mükemmel olmamakla birlikte iyi denebilecek bir vücudum vardı.

şuraya yanaşıyım kesin değerlenir rezzzzz

sınıfa ilk girdiğimda aklımda direk şu belirdi :

-ulan keşke ya keşke...

keşke dedim kendi kendime. keşke herşeyi zamanında yapsaydım. herşey yaşında güzelmiş aga herşey yaşında güzelmiş. bunu bana söyleten kendimden yaşça küçük insanları görmemdi. 1 haftada hepsi kaynaşmış bir de... cıvık cıvık liseden sivilceleri kurumadan gelen gençleri görünce kendimden bir utandım. tabi birazda özgüven vardı. amk kim yaşamıştır yaşadıklarımın onda birini...

sessiz bir şekilde en arka sıraya giderek dersin başlamasını beklemeye karar verdim. 3-4 sıra önümde gülüşen kızlar vardı. benden kaç yaş küçükler belki de bir fikrim yoktu. yeni nesilde erken palazlanıyor amk.

Sırf ilki iyiydi diye bile değerlenebilir amk