– Yürürken sahabilerinin gerisinde yürürdü.

– Birisiyle karşılaştığı zaman önce kendisi selam verirdi.

– Rasûlullah Aleyhisselâm daima düşünceli idi.

– Kendisinin susması, konuşmasından uzun sürerdi.

– Rasûlullah Aleyhisselâm lüzumsuz yere konuşmazdı.

– Söze başlarken de sözü bitirirken de Allah’ın ismini anardı.

– Konuşurken kısa ve özlü kelimelerle konuşurdu.

– Rasûlullah’ın sözleri hep gerçek ve yerinde idi.

– Rasûlullah Aleyhisselâm konuşurken ne fazla ne de ekgib söz kullanırdı.

– Kimsenin gönlünü kırmaz, kimseyi hor görmezdi.

– En ufak nimete bile saygı gösterirdi.

– Bir nimeti ne hoşuna gittiği için över, ne de hoşlanmadığı için yererdi.

– Dünya için, dünya işleri için kızmazdı; fakat bir hak çiğnenmek istendiği zaman, onun öcünü almadıkça hiçbir şey kızgınlığının önüne geçemezdi.

– Kendi şahsı için asla kızmaz ve öç almazdı.

– Bir şeye işaret edeceği zaman parmağıyla değil, bütün eliyle işaret ederdi.

– Hayret ve taaccüp ettiği zaman elinin duruşunu tersine çevirir, yani avucu göğe doğru ise onu yere doğru, yere doğru ise onu göğe doğru çevirirdi.

– Konuşurken el hareketi yapar, sağ elinin avucunu sol elinin başparmağının iç tarafına vurur dururdu.

– Kızdığı zaman kızgınlıktan hemen vazgeçer ve kızgınlığını belli etmezdi.

– Neşelendiği, ferahlandığı zaman gözlerini yumardı.

– En fazla gülmesi gülümsemekti. Gülümserken de ağzındaki dişleri inci taneleri gibi görünürdü.