Okuyan varsa şukulasın ona göre devam edicem

Neyse beyler devam ediyorum. Hikayem yazın gece yarısı gelen bir telefonla başladı. Her yılki gibi yaz okuluna kaldım. Bayrama çok az kalmıştı. 1 2 hafta sonra bayram için konyaya gidecektim. Biz ailecek genelde bayramı konyada memleketimiz de geçiririz. Annem babam ve yavuz abim o gece konyaya gidecekti ben arife günü raif abimde ailesiyle birlikte arifeden bi gün önce gidecekti. Saat gece 10 civarı annemle konuştuk. Yola çıkacaklardı. Uzun uzun konuştuk. Telefonu kapadıktan sonra evdeki arkadaşlarla muhabbete geri döndük. Her zaman ki gibi eğlenceli bi gece geçirdik. Ben saat 2 civarı yatmak için odama geçtim. Biraz sosyal medya hesaplarimda takıldım sonra uyumak için yattım. Telefonumun çalmasıyla uyandım. Saat 3.15 idi çok net hatırlıyorum. Arayan dedemdi. Normalde dedem beni hiç aramazdı gerçi bende onu aramazdım. Korktum bi an. Gece çalan telefonlardan her zaman korkarım. Sonra annemlerin şarjı bitmistir geldik diye dedemden aramışlardır diye düşündüm ve gönül rahatlığıyla telefonu açtım. Ve korktuğum başıma geldi beyler babam trafik kazası yapmış abim annem ve babam vefat etmişler. Bunu duyduktan sonra dedemin hiç bi dediğini duymadım. Dünya durdu sanki kulaklarım sağır oldu. Dondum kaldım. Hiç bisey hissetmiyordum. Ağlamak istiyorum hıçkıra hıçkıra ama tık yok.

Konuyu anlamadım abey

Merhaba kardeşlerim. Sizlere aslında hayat hikayemi anlatacağım. Hikayeyi çok uzun tutmayacağım. Önce temel bilgileri vereyim;
Ben 22 yaşında üniversite öğrencisi bir kardeşinizim. Bu yaşadıklarım geçtiğimiz yaz başıma geldi. Ben aslen konyalı olup ama izmirde doğup büyüyen biriyim. ailemin durumu iyi. aslında iyi dediğim öyle çok esktra zengin degiliz ama orta direğin biraz üstü diyelim. Biz 5 erkek kardeşiz. Yani beş erkek kardeştik. en büyük abim Mustafa... Şuan 33 yaşında. Kardeşlerim Mustafa abim polis memuru. Ben 7-8 yaşlarındayken polis okulunu kazanmıştı. Ailem abimin polis olmasın hiç ama hiç istemiyorlardı. Hatta okulu kazandığında evde büyük yaygaralar kopmuştu. Babam eğer gidersen aileni unut demişti.Ama abim dinlemedi ve gitti. Onu en son o zaman gördüm babamlar bida evde konusunu bile açmamışlardı. küçüktüm ve mustafa abimi çok özlerdim ama kızacaklar diye konusunu açamazdım en sevdiğim abim oydu. ama elimde tek bi resmi bile yoktu. yüzünü sesini bile unutmaya başlamıştım. aklım başıma gelince düşünmeye başladım bir baba neden oğlunu böyle bi yüzden siler ve bir evlat neden annesini babasını kardeşlerini bir meslek için terkedip gider? Neyse.. ikinci abim Raif. bu abimde çok kraldır. şimdi evli dünyalar tatlısı bi oğlu var 1 yaşında falan yiğenim değil evladım sanki. ve diğer ikiz abilerim ismail ve yavuz. ismail abim ben daha 2 yaşındayken ölmüş. onu hiç hatırlamıyorum.
bu bıraz kısa biraz uzun girizgahtan sonra asıl hikayemize geçelim. rezleri alın kardeşlerim dinleyen olursa hikayeme devam edeceğim