Merhaba kardeşlerim. Sizlere aslında hayat hikayemi anlatacağım. Hikayeyi çok uzun tutmayacağım. Önce temel bilgileri vereyim;
Ben 22 yaşında üniversite öğrencisi bir kardeşinizim. Bu yaşadıklarım geçtiğimiz yaz başıma geldi. Ben aslen konyalı olup ama izmirde doğup büyüyen biriyim. ailemin durumu iyi. aslında iyi dediğim öyle çok esktra zengin degiliz ama orta direğin biraz üstü diyelim. Biz 5 erkek kardeşiz. Yani beş erkek kardeştik. en büyük abim Mustafa... Şuan 33 yaşında. Kardeşlerim Mustafa abim polis memuru. Ben 7-8 yaşlarındayken polis okulunu kazanmıştı. Ailem abimin polis olmasın hiç ama hiç istemiyorlardı. Hatta okulu kazandığında evde büyük yaygaralar kopmuştu. Babam eğer gidersen aileni unut demişti.Ama abim dinlemedi ve gitti. Onu en son o zaman gördüm babamlar bida evde konusunu bile açmamışlardı. küçüktüm ve mustafa abimi çok özlerdim ama kızacaklar diye konusunu açamazdım en sevdiğim abim oydu. ama elimde tek bi resmi bile yoktu. yüzünü sesini bile unutmaya başlamıştım. aklım başıma gelince düşünmeye başladım bir baba neden oğlunu böyle bi yüzden siler ve bir evlat neden annesini babasını kardeşlerini bir meslek için terkedip gider? Neyse.. ikinci abim Raif. bu abimde çok kraldır. şimdi evli dünyalar tatlısı bi oğlu var 1 yaşında falan yiğenim değil evladım sanki. ve diğer ikiz abilerim ismail ve yavuz. ismail abim ben daha 2 yaşındayken ölmüş. onu hiç hatırlamıyorum.
bu bıraz kısa biraz uzun girizgahtan sonra asıl hikayemize geçelim. rezleri alın kardeşlerim dinleyen olursa hikayeme devam edeceğim