hala aklımda o olay vardı, anlam veremiyordum. aylar önce bu dünyadan kopmuştum ben de oyuna yöneldim. bambaşka bir dünya ve bambaşka biri olduğum bir oyuna. pazartesiye bağlanan bu gecede güneşin yavaş yavaş doğmasıyla bugün okula gideceğimi farkettim. hep böyle oluyordu, okula gideceğimi güneş doğunca farkediyordum. bir önemi yoktu, daha fazla uyku saati sağlıyordu bana sadece. aradan bir yarım saat sonra bilgisayarı kapatıp üstümü giymeye yelteniyordum ki babam odaya girdi bana alışkan olduğu yüz ifadesiyle bakıp hızlı olmamı gözleriyle anlattı. beni kafasına göre okulda uyuyan, dersleriyle ilgilenmeyen ve arada kaybolup, gelen birisi olarak görüyordu. herkes öyleydi, gerçeği ben bile algılayamıyor iken onlara nasıl anlatabilirdim?

https://www.youtube.com/watch?v=2j3weXr6Q7Y
"Pour toi, j’aimerais construire
Un château blanc de neige"

birkaç kişi uğradığında ben de burada olacağım.