peki ya sen olsaydın ne yapardın

bir bardağı yarıya kadar doldurun. o bardağa alttan baktığınızda hepsi dolu gibi görürsünüz. üstten baktığınızda çok az boş görürsünüz. fakat karşınıza koyup bakarsanız gerçeği görürsünüz. ben nefese karşı bu hatayı yapmıştım. düşünüyorumda, belkide ben hep hata yapmıştım. nefes hatamı görmemi, farkına varmamı sağlamıştı. nefese tepeden bakmış sorunlarını çok az görmüştüm. oysaki zengin yada güzel olmak onun suçu değildi. diğerleri gibi görüntüsüne değil sorunlarına kafa yorsaydım, gerçeği görebilirdim. içimde derin bir boşluk oluştu. üzgünüm. çok üzgün. onamı kendimemi üzgünüm, bilmiyorum. bilemedikçede sinirleniyorum. bugünlerde bilemediğim şeyler arttı. nefes konusunda ne yapacağım peki? al sana bir bilinmeyen daha. beynim uzaklaş, kalbim ona yardım et diyor. beynimi dinlersem belki bugün değil fakat yarın kalbim çok acıyacak. yolda bulduğunuz bir yaralıyı yardım etmek için aracınıza alıp hastaneye zütürseniz, fakat tam hastaneye girerken ölse, polisle başınızın girebileceği belayı düşünün. sadece yardım etmek istediğini belkide hiç açıklayamayacak, bir anda herşeyin suçlusu durumuna düşeceksin. fakat yardım etmeyip yoluna devam etsen, ve ertesi gün o kişinin öldüğünü öğrensen, belkide yardım etseydim ölmeyecekti pişmanlığı tüm hayatınızı etkileyecek. işte böyle bir durumda ne yapacağımı bilemez haldeyim. ayrıca birde çok riskli nefes benim için. öyle ya babası var. birde şu yanındaki izbandutu hatırladıkça, o konuda oldukça canımı sıkıyor. bir yanım sen ona yardım edemezsin sakın bulaşma diyor, diğer yanım ise herkes gibi sende onu yalnız mı bırakacaksın diyor...
ne boş adamsın diyenler oluyor içinizde elbet, gib geç diyenlerde oluyor fakat dediğim gibi panpalar, ben kendimi 10 dakikalık bir zevkin kurbanı olarak görürken, başka insanlara bunu yapamazdım. annemden babamdan ailemden yana hiç yüzüm gülmedi. gerçi annemin ayaklarını öpeyim bizim için çekti herşeyi. ama ne oldu? şimdi daha mı mutlu olduk? sorunlu bir çocuk... bunu bana yapmaya ne hakları vardı? hele babam olacak huur çocuğu... 10 dakikalık zevki sonucu bizi fırlattın madem, o zaman azıcık adam olsaydında enazından herkesin kötü adam dediği nefesin babası kadar sevseydin beni. evet nefesin babası herkes için kötü biriside olabilir , kahraman da olabilir. ama baba gibi baba olduğu kesin. heleki benimkini gördükten sonra keşke öyle bir babam olsaydı diyorum..
dünyanın , dünyayı gibtiret ülkemizin günden güne pisliğe battığı, kültürel yozlaşmanın tavan yaptığı, özelliklede gothic emo tarzı akımlarla daha 12-13 yaşındaki liselilerin akıllarının gibildiği dönemlerin tam başlangıcıydı o dönemler. emolar okadar eski değil fakat gothic takılmalar o dönem gündemdeydi ve bizim mal gençler gothic akımının anldıbını bilmeden sadece görünüş sanıyorlar, o şekilde kız yada erkek tavlamak için akılları sıra gothic oluyorlardı. sonuçta bir sürü döl israfı çıktı bugün türkiyenin doğusundan batısına heryerde görüyoruz bunları. enazından 1 tanesine yardım edebilirsem sisteme karşı çıktığım için mutlu olacaktım.
hazreti ibrahim ateşe atıldığı zaman, bir karınca sırtında su taşımakta ateşi söndürmek için. bunu gören birtanesi soruyor,
-cehennem gibi ateş yakmışlar, sen taşıdığın bir damla su ile ne yapabilirsinki?
karınca yoluna devam ederek
-belki ateşi söndüremem ama en azından tarafım belli olsun der..
kararımı verdim. nefesi yalnız bırakmayacağım...

evlenmeden önce sexe karşıyım. belki bir çoğunuz gerikafalı diyecek bana fakat neden karşıyım onu anlatayım sonra siz yine gerikafalı diyin bana.
evlenmeden önce sexe karşıyım çünkü; birisiyle sex yapıyorsan iki seçenek vardır o kişi hakkında.
ya sevdiğin kişidir sex yapıyorsundur, yada sevmediğin birisidir sex yapıyorsundur. ikiside bana ters. birisini sevmiyorsan ve o kişi sana veriyorsa demekki herkese veriyordur. bir huuryu gibmek.. açıkçası bir huur için bu günaha girmek ve zina gibi büyük bir günahı böyle bir huur için sırtıma almak bana hiç mantıklı gelmiyor. şakirt değilim, hatta çokda günahkarım. fakat çocukluğumdan beri hep inandığım birşey var. eğer ben zina yaparsam, karımdan , evlendiğim kişiden emin olamayacaktım. kuranda da bununla ilgili bir bölüm var. nur suresi 3. ayeti. şimdi diyeceksiniz ki namusu bekarettemi arıyorsun huur çocuğu. alakası yok fakat kim istemez aşık olduğu insanın ilk erkeği olmayı? kısacası bu yüzden sevmediğim birisi için bunu göze almak, bana salakça geliyordu. ayrıca hayatım boyu böyle şeyleri değiştirebilmek için uğraşmışken kendim yaparsam kendimle çelişirdim. gelelim diğer seçeneğe, sevdiğin aşık olduğun bir kız ise eğer karşındaki , işte onada kıyamam ben. evleneceğimi düşünüp nasılsa evleneceğim diyerek o kızla sex yapsam, ölümlü dünya o kıza gerçekten aşıksam o kızın geleceğini düşünmek erkeklik görevi değilmi? aşık olduğum kızla sex yapmayı aklımdan bile geçirmem, olurda bana birşey olursa ileride illaki evlenecek o kız. o zaman eşine boynu bükük gitmesin diye sex yapmam. bunlar benim doğrularım. sonuçta herkesin doğruları farklıdır. dediğim gibi belki geri kafalıyım bu konuda ama ben böyle mutluyum. 23 yaşındayım hiçbir kızla sex yapmadım. yokluktan değil, aksine anlattıkça anlayacaksınız hayatımın bundan sonraki kısmında okadar çok kız ile bu duruma geleceğim ki playboy olsam bukadar kız olur belki hayatımda. ama hiçbirisiyle sex yapmadım. ve dönüp baktığımda pişman olmadığım nadir kararlarımdan birisidir bu. böyle düşündüğüm içinde başkalarıyla yatan bir kızla evlenme düşüncesine oldukça karşıydım. insanın illaki aklına gelir o anları senden öncede başkasıyla yaşadı, yada başkalarıyla... senin karın olarak yaptığını, başkaları 2 gün takılıp yaptı bıraktı.. en umursamam diyen insanın bile aklına gelir buna eminim. haa dediğim gibi gelmelidir yada gelmemelidir doğrudur yanlıştır buna ben karar veremem fakat benim doğrularımada başkası karar veremez.
nefes.. birçok erkekle birlikte olmuş hemde kendi söyleyişiyle huur gibi yapmıştı bunu. fakat ona huur gözüyle bakamıyordum. insanlığın kurbanıydı benim için. belki bu çok abartılı diyeceksiniz ama evet bana göre öyleydi. gibini tutamayan, zütünden korkan ama başkalarının hayatını düşünmeden karartan bir erkek yüzünden o kız o hale gelmişti. sonrada kendi hatalarıyla başkalarıyla bunu devam ettirmişti. fakat kim hata yapmıyordu? bunları düşünmemeli, geçmişine sünger çekerek yeni doğmuş birisi gibi görmeliyim nefesi. evet öyle yaptım. hiç bahsetmedim eski hayatından ona. ilk olarak hattını değiştirttim, herkesi sildirdim telefonundan. değişime köklüce giriyoruz.. sağlam binalar için sağlam temeller gerekli. o yüzden en ufak ayrıntıyı atlamadan eskiye ait herşeyden arındırmam lazım. msn facebook numara bu ve bunun gibi eskiyle bağlantılı herşeyini değiştirttim. söz verdiği gibi ne dersem yapıyor, hiçbir dediğime hayır demiyor.
artık her günümüzü birlikte geçiriyor, herşeyi birlikte yapıyoruz. o bana ben ona birşeyler öğretiyoruz. ben mesela yoklukla büyümüş birisiyim ve alışveriş felan anlamam pek. birgün geliyor haydi biraz sana birşeyler alalım diyor. çıkıp mağazalara gidiyoruz, fakat bunalıyorum ve beğenmedim diyip çıkarıyorum hemen oradan onu. başka bir mağaza yine aynı. birçok mağazadan çıktıktan sonra kızıyor bana burada deneyeceksin diyor. oysaki anlamadığı şey nefes alamıyorum içeride. başkalarının , tanımadığım insanların olduğu kapalı alanlarda nefesim kesiliyor. başım dönmeye başlıyor. hastayım, fakat o bunu unutuyor. ben ise utanıyorum hatırlatmıyorum. sonunda bir mağazaya sokuyor, birşeyler seçiyor.
-hadi bakalım şimdi seçtiklerimi dene.
çok beğendim alıp çıkalım diyorum ama denemeden alışveriş olmaz diyerek kabul etmiyor. bir iki üç derken son hatırladığım şey başka bir kıyafet denemek için kabine girecekken nefes diyerek yere yığılıyorum...

gözlerimi açtığımda başımda ağlar vaziyette buluyorum. birsürü insan çalışanlar, müşteriler ve nefes. nefes başımda ağlıyor diğerleri birşeyler yapmaya çalışıyor. tabi birde olay meraklısı halkımız yine tepemde. herkes bana baktıkça iyice kötüleşiyorum. ter içinde kalıyorum. gittikçe nefesim kesiliyor ve bu kez daha kötü oluyorum kendime gelememişken tamamen iptal oluyorum.
gözlerimi açtığımda biyerdeyim. neresi bilmiyorum. ama bir anda aklımdan olanlar geçiyor ulan alışveriş yapıyorduk biz diyorum. sonra etrafa bakınca anlıyorum hastanedeyim. iyi ama buraya nasıl geldim?onuda gibtiret nefes nerde?
biraz zaman geçince genç bir doktor geliyor odaya. nefes alışıma şuna buna bakıyor. birşeylere bakıyor aletlerle. sonra iki bacağıma birden hani nasıl anlatsam kasığın sağ ve soluna iğne vurduruyor. (aşağıda 1 ve 2 olarak okla gösterdiğim yerlere).
http://www.incicaps.com/igneler.jpg

ben derdimi anlatamıyorum, sesim çıkmıyor mal mal hareketler yapmaya çalışıyorum ama nafile. iğneleri vurup gidiyorlar. aradan 5 dakika geçiyor başka bir doktor gelip ne oldu sana diyor ama iğnelerden sonra acayip bi salaklık geliyor bana zaten konuşamıyorum birde iğneler düzelecekken gibti belamı. doktor cevap alamayınca ayağa kalk diyor mal mal bakıyorum. hastabakıcılara ayağa kaldırın diyor. kaldırıp bıraktıkları anda yere yığılıyorum. bacaklarımı hissedemiyorum altıma sıçacağım korkudan ama be dıbına koduklarım az önce iğne yaptılar bacaklarıma da diyemiyorum sürekli konversiyon demeye çalışıyorum ama ko kon kon diyip kalıyorum öyle rezil bir hale düşmemiştim o zamana kadar. yere düşünce doktor bu çocuk yürüyemiyor diyip çıkıyor odadan. dıbınakoyim diyorum tam türk bunlar birisi giber öbürüde hiç kim ne yaptı diye bakmadan teşhisi koyar gider.beni bir odaya zütürdüler sanırım gözlem odası gibi birşey olsa gerek, yatanlar vardı ama yatanlardan çok millet vardı kodumun odasında. hani şu herşeyi öğrenmeye çalışan tiplerden olur ya, kendi hastasını bırakıp neyi var acaba diye sizin peşinize düşerler. ben öyle mal gibi orda yattığım için sürekli gelip gelip üstüme soru sormaya başladılar. cevap veremedikçe birsürü senaryo yazdılar karşımda. başımdakiler 2-3 iyice bunalttılar ben yine nefes alamaz oldum kalkıp çıkayım diyorum bacaklarım tutmuyor. bilen bilir öyle panik durumlarında veli efendide yarışı birinci bitirmiş at gibi solursunuz. gittikce hızlanarak. o hale geldim ben o şekilde gittikçe nefes alamaz hale gelince etrafımdakilerde iyice takunu çıkardılar, çocuk ölüyor, yok kalp var galiba, yok şu galiba bu galiba. neden bununla kimse ilgilenmiyor felan diye bağırışmalar başladı. doktorun teki koştu geldi, oksijen mi ne taktı ağzıma ulan diyorum bunlar beni bişey yapacak kesin, dahada korkuyorum konuşabilsem bir diyorum adama el işareti fln yapmaya calısıyorum ama gibleyen kim. sonra dönüp ne geziyorsunuz burada toplandınız buraya felan diyor. oradakilere kızıyor. birisi ailesine haber versenize çocuğun felan tartışmaya başlıyor doktorla. ve doktor abi sağolsun o hala güldüğüm cevabı veriyor.
-kimsesiz o, kimsesi yok galiba bulamadık hiçbişey.

hemen neden bulamadılar onuda söyliyim, cüzdan taşımaktan o nedenle küçük bi çanta aldım ona koyuyorum hertakumu. telefon cüzdan kurum kimliği vs. pantolonun ceketin ceplerinde bişey tutmam. gerizekalılar ceplere bakıyor bişey bulamayınca kimlik felan da yok direk bırakıyolar kimseye ulaşamadık diye. sonra birisi orda helal olsun lan dedirtecek cevabı verdi doktora. doktor bey adamın kılığına kıyafetine bir bakmıyormusun bu adam kimsesiz gibi duruyormu?
üstümde takım elbise var baya kaliteli, kravatınan ayakkabılara kadar herşey tam gıcır amk adam haklı beyler. yapacağınız işi gibeyim havalarında gelip orda yattığım şeyin kenarında ki çantayı açıyor doktor engel olmaya calısıyor amk malı, adam tartışarak açıyor ve herşeyi buluyor telefon cüzdan şu bu. hatta kurum kimliğimi görünce doktora gösteriyor siz ne biçim doktorsunuz der gibi adamın gözüne sokuyor kimsesiz dediğiniz adam kim görüyormusun der gibi. sonrasını hatırlamıyorum panpalar nasıl oldu bilmiyorum kendimden geçtim sonra ağlama sesiyle uyandım. annem babam kuzenim, ablam başımdalar. annem ağlayıp duruyor. onları görünce rahatlıyorum biraz sonra doktorda geliyor durumu anlatıyor. babamlarla durumu konuşuyorlar annem sık sık bayıldığımı söylüyor. doktor beyin tomografisi mi mr mı ne bişey çektirin hemen diyor. bu durum normal değil diyip kendine gelince gidebilir diyor. bizimkiler işlemleri şunu bunu halledene kadar kendime geliyorum biraz. girip koluma çıkarıyorlar hastaneden ama ilginç bişey oluyor. bu hastaneyi biliyorum. gelmiştim buraya. ama neden gelmiştim? aklımı kurcalarken nefesi hatırlıyorum nerdeydi? ilk kendime geldiğimde gördüğüme emindim ama sonra neden kaybolmuştu? arabaya binerken hastaneyide hatırlıyorum.. nefesin bana gelmemi istediği hastaneydi burası.. nedense kafam karışmıştı. nasıl denk gelmişti?