peki ben bu duruma nasıl geldim

dışarı çıkmaya karar verdim. bebek adımları olsa da bi şekilde yürümek zorundaydım. olduğum yerden uzaklaşmak zorundaydı.bi tane kızla tanışmıştım şubat başlarında tam 1 sene önce bu zamanlarda o teselli oluyordu hem biraz ona sarıldım işte destek olsun diye hem de insanların olduğu yerlere gitmeye çalıştım aralarına katılmaya çalıştım . dediğim gibi sadece zamanın geçmesine çalışıyordum. oyalanmaya unutmaya çalışıyordum. değişmiyeceğimi ve değiştirilemez şeyler olduğunu da biliyordum ama en azından hani belki olur da yolda güzel birşeye rastlarım diye dışarı çıktım

11 ay geçmiş o günün üstünden az da değil ilk başlarda ne yapacağımı bilemedim. sonuçta bu zamana kadar edindiğim çevre, konuştuğum arkadaşlarım (!) sırtını dönmüştü çünkü bi çıkarı kalmamıştı bana. hem bu duygusal sebeplerden dolayı hem de anlatamayacağım başka nedenlerden dolayı iyice dibe vurmuştum bi çıkış yolu falan aradım kendime. hani bazı kadınlar saçlarının değiştirirler ya ayrıldıktan sonra benim de öyle bi değişkiliğe ihtiyacım vardı. fırsat olarak kullan dedim kendi kendime. daha önce kilo verdin falan hani gene dene o kadar şey yaptın dedim ama olmadı. pek bi umudum yoktu çünkü yardım eden yoktu iyice tek başıma hissettim kendimi

ne oluyo lan burda

o yüzden artık ne zaman bi insanla konuşsam ya da tanışsam beklentilerimi en aşağıda tutuyordum. nasıl olsa gidicek, sevmeyecek, kandıracak, kullancak gibi içimden bağırıyorum. hani bi söz verir ya karşındaki bi plan yaparsınız ya ' ya senin yalanını gibiyim amcık ağızlı gelmicen biliyorum o iş yatacak orda züt gibi kalacam laf ettim mi de üste çıkacaksın yalan mı lan bin' diye bağırasım geliyo ama yüzümde inanmış gibi bi gülümseme ile oluuur diyorum ve geride bırakıyorum iyi kandırdın kendini diye avutuyorum. bunun yüzünden yaptığım hiçbirşey memnun olmuyo anlamsız geliyo değil ama tanıştığım bi kız bana senin hayatında kimse olmacayak çünkü buna izin vermiyorsun sırf acı çekmemek için tek başına öleceksin demişti. şimdi hak veriyorum ona

@88 sağol panpa

@23 katılıyorum. Bende değilim bu arada
Hoşuma gitti yani panpa sevdim değişik bişi

insanlara güvenmedim, kandırırlar, aldatırlar onu öğredim. temkinli davrandım kimseyi de sevmemeye karar verdim

içinden uplamak geldi staj defteri yazıyorm amk btsn yazarım

o günden beri takıntıdır bende bu konu. yani birisine değer verdim, güvendim, bi sınır çekmeye çalıştım ama o çizgileri yıktılar geldiler ağzıma falan sıçtılar. 1 yılı aşkındır zaman geçti hala aklıma geliyo konuşmalarım

o geceyi hayal meyal hatırlıyorum. yaptıklarımı falan umursamadım, fark etmedim. hani sevgilime böyle davranmışııım, üstüne saplı bi kıza yavşamışım bi de kaptırmışım kendimi. beni reddetti diye sevgilimi suçlamştım. hiç kandırılma, ne biliyim oyuncak olduğum falan aklıma gelmemişti. olayları takıntı falan yapmıştım zamanında zaten. habire onun facesine bakıyordum. e-sosyal biri değil zaten kırk yılın başı bişi paylaşırdı. onda da heyecan yapardım. bi başkası yazınca da kendimi onla kıyaslardım. zengin binleri zaten ne takuma kıyasladıysam

LAn yazsana mk.

uyuyom ben yarın devam ederim

tek kaldık iyi mi amk

var mı kimse?

i̇kisinde de birbirinin numarası var zaten iyi de oldu en azından mecburen uzak duracaktım kendi irademle olmasa bile. neyse zaten ocak ayından sonra görüşmeler azaldı. ama gene de bi şekilde mesajlaşma oluyo du sevgilimle de gene kavga moduna girdiğim için artık olaylar gene aynı yörüngeye girdi. şubat ayında sevgilimden ayrıldım bitti gitti yeter kavga kavga falan diye.

o kavgada kız sevgilime istanbula gittiğimde onunla görüşücem demişt beğenirsem alırım falan elinden demişti. ben de gel falan dedim ama olayın o ayağını falan bilmiyordum o gün öğrendiğimde tamam ayrılabiliriz belki aramız kötü ama söyle ona böyle bir şey yok diye, anlat benim sana o gözle bakmak istemedim diye telefonunu vermiştim sevgilimin o zamandan beri telefon ondaydı uyku sersemi unutmuşum bu ayrıntıyı.

o kıza da mesaj attım ben bi kaç gün yokum diye. sevgiline mi döndün falan dedi yokum işte kafamı dinlice diye geçiştirdim beyler ikisiden de vazgeçemedim aslında biliyorum yargılıyorsunuz beni . zaten o da öyle dedi tutarssızsın sen demişti

sonra işte ağlamaya başladım. ben böyle olsun istemedim falan diye. kaç yıl emek verdm ben bu şekilde bitmesini istemiyorum diye. kaç zamandır tutuyordum kendimi saldım herşeyi. döktüm bütün içimi ikimiz de ağzımıza geleni saydık sövdük işte. rahatladık işte. neden onu aramadın dedi bana. aradım ama açmadı dedim.

herşeyi olduğu gibi konuştuk o yılbaşındaki gecede sabah da kendi kusmuğumda kalktım masanın üstünde gecenin finalini hatırlamadam

yurttaydım odada kimse yoktu kendime rakı sofrası kurdum işte meze peynir falan bişiler yaptım öyle camın kenarında içiyordum sevgilim aradı beni suçladı. sen iyisin dedim arkadaşların falan var dedim bak bana dedim. anlattı işte kafası rahat değilmiş dershanede çalışıyo muhasebeyi bitirdi işte. işleri falan batırmaya başlamış. benim iyi olduğumu mu iddia ediyorsun falan dediğinde zaten rakıyı falan içmişim başladım dygusala ben ne yapayım kırk yılın başı beni ben olduğum için seven biri çıktı falan diye

anlıcanız isaya da yaranamadık musaya da kendi lafımızın da arkasında duramadım ordan ora savruldum taki yılbaşına kadar