peki ben bu duruma nasıl geldim

LAn yazsana mk.

o geceyi hayal meyal hatırlıyorum. yaptıklarımı falan umursamadım, fark etmedim. hani sevgilime böyle davranmışııım, üstüne saplı bi kıza yavşamışım bi de kaptırmışım kendimi. beni reddetti diye sevgilimi suçlamştım. hiç kandırılma, ne biliyim oyuncak olduğum falan aklıma gelmemişti. olayları takıntı falan yapmıştım zamanında zaten. habire onun facesine bakıyordum. e-sosyal biri değil zaten kırk yılın başı bişi paylaşırdı. onda da heyecan yapardım. bi başkası yazınca da kendimi onla kıyaslardım. zengin binleri zaten ne takuma kıyasladıysam

o günden beri takıntıdır bende bu konu. yani birisine değer verdim, güvendim, bi sınır çekmeye çalıştım ama o çizgileri yıktılar geldiler ağzıma falan sıçtılar. 1 yılı aşkındır zaman geçti hala aklıma geliyo konuşmalarım

içinden uplamak geldi staj defteri yazıyorm amk btsn yazarım

insanlara güvenmedim, kandırırlar, aldatırlar onu öğredim. temkinli davrandım kimseyi de sevmemeye karar verdim

@23 katılıyorum. Bende değilim bu arada
Hoşuma gitti yani panpa sevdim değişik bişi

@88 sağol panpa

o yüzden artık ne zaman bi insanla konuşsam ya da tanışsam beklentilerimi en aşağıda tutuyordum. nasıl olsa gidicek, sevmeyecek, kandıracak, kullancak gibi içimden bağırıyorum. hani bi söz verir ya karşındaki bi plan yaparsınız ya ' ya senin yalanını gibiyim amcık ağızlı gelmicen biliyorum o iş yatacak orda züt gibi kalacam laf ettim mi de üste çıkacaksın yalan mı lan bin' diye bağırasım geliyo ama yüzümde inanmış gibi bi gülümseme ile oluuur diyorum ve geride bırakıyorum iyi kandırdın kendini diye avutuyorum. bunun yüzünden yaptığım hiçbirşey memnun olmuyo anlamsız geliyo değil ama tanıştığım bi kız bana senin hayatında kimse olmacayak çünkü buna izin vermiyorsun sırf acı çekmemek için tek başına öleceksin demişti. şimdi hak veriyorum ona

ne oluyo lan burda

11 ay geçmiş o günün üstünden az da değil ilk başlarda ne yapacağımı bilemedim. sonuçta bu zamana kadar edindiğim çevre, konuştuğum arkadaşlarım (!) sırtını dönmüştü çünkü bi çıkarı kalmamıştı bana. hem bu duygusal sebeplerden dolayı hem de anlatamayacağım başka nedenlerden dolayı iyice dibe vurmuştum bi çıkış yolu falan aradım kendime. hani bazı kadınlar saçlarının değiştirirler ya ayrıldıktan sonra benim de öyle bi değişkiliğe ihtiyacım vardı. fırsat olarak kullan dedim kendi kendime. daha önce kilo verdin falan hani gene dene o kadar şey yaptın dedim ama olmadı. pek bi umudum yoktu çünkü yardım eden yoktu iyice tek başıma hissettim kendimi

dışarı çıkmaya karar verdim. bebek adımları olsa da bi şekilde yürümek zorundaydım. olduğum yerden uzaklaşmak zorundaydı.bi tane kızla tanışmıştım şubat başlarında tam 1 sene önce bu zamanlarda o teselli oluyordu hem biraz ona sarıldım işte destek olsun diye hem de insanların olduğu yerlere gitmeye çalıştım aralarına katılmaya çalıştım . dediğim gibi sadece zamanın geçmesine çalışıyordum. oyalanmaya unutmaya çalışıyordum. değişmiyeceğimi ve değiştirilemez şeyler olduğunu da biliyordum ama en azından hani belki olur da yolda güzel birşeye rastlarım diye dışarı çıktım