pederi cidden hiç sevmem nedenlerini anlatıyorum

12 yaşıma kadar sarıyer/reşitpaşada oturdum. daha sonra bulunduğumuz mekana taşındık.7 yaşından öncesini pek hatırlamam. ilkokul 1 den itibaren çoğu olayı hatırlarım. okul evime yakın, sabah 7 de kalk okula git 12 de dön sistem buydu.ben hiç pederi bizim evde görmedim nerdeyse.2 tane anımı bilirim. 1 i abimi dövmüştü gece bi vakit de üstümdeki yataktan aşağı alıp.ben o sıra uyuyorum gibi yapıyorum da farkındayım her şeyin. nerden bilsin bu pekekent herşeyi hatırlıcak. neyse 2. anımda boşanma mevzusu vardı aile büyükleri toplanmış konuşuyorlardı. orda gördüm pederi evde.

önemli edit: beyler başlığa yazan herkese şuku veriyorum yeni entry girdikçe isterse takip edebilsin diye

-ananı gibmiş ondandır
-bende seni hiç sevmiyodum zaten

vs. vs.. saçma salak, kendine komik olduğunu düşündürecek fakat aslında gibim kadar espri anlayışı bulunmayan içerikli yazılar yazarsanız ananızı giberim.

10-15 dk sonra başlıcam giblemesenizde olur sırf içimi boşaltmak için yazıcam.

edit(not) : baba bile demem ben bu adama o derecede sevmem.baba diyince kalıcı, peder diyince saniyelik ileti gibi oluyo gözümde bilmiyorum.ama baba demem bu bine hayatta

2.edit: başlığı açıp böyle bi olaya girişmemin sebebi.refresh yapınca " babam ölmüş lan binler(böyle bişeydi) " adlı bir başlıkta ki yazıları okumamdır.

özet geçersek yazı : babasını pek tanımayan fakat o ölünce çok garip hisler yaşayan bir amlının ufak hikayesinden ibaret. ama benim ki pek öyle olmucak.yani ölürse o kadar ağıtlar yakarmıyım meçhul.

babasıyla karmaşık ilişkileri olan herkese gelsin bu parça.

http://www.youtube.com/watch?v=Aub7OkMr3fE