0
bugün semt pazarında gezerken kasa kasa portakal gördüm. uzun süre bakıştık. bir zamanlar dedim... iç çektim... gözlerim doldu ... milyonlarcası evet milyonlarcası bir aradaydık. hangi babanın taşşaklarında sallanacağımızı bilmeden hep bir arada dururduk dedim... taşaklarda sallanmadan dalda sallandığımız günler geldi aklıma... kasalara doluşuşumuz.. meyve haline gelişimiz... üzüldüm... bir zamanlar dedim, bizde portakaldık.
sonra nedendir bilmem iki kilo tart şundan dedim... sanki herbiri torbaya girmek için can atıyordu... ellerim sebepsiz taşaklarıma gitti. pazarcı şöyle bir baktı. gibtir git burdan dedi... evlatlarımı sana bırakamam bin kurusu diyebildim.. adam tam tezgahın önüne dolanırken elime aldığım 2-3 portakalla kaçtım oradan...
eve gelip hepsini yedim... kabuklarını sıkıp esans yaptım kendime.. elim yine taşaklarıma gitti... evlatlarım dedim. sizleri çok seviyorum...
bu da böyle bir anımdır.
edit : imla
