Aradan 1-2 ay geçmişti dedemin acısı neredeyse tamamen geçmişti. işlerde yolunda ilerliyordu bugün tarihi binanın açık arttırması vardı. Ortağmı da alıp açık arttırmanın yapılacağı yere gittik. içeri girdiğimizde tüm müteahhitler duymuş olucak ki herkes oradaydı. Zor bir açık arttırma olucaktı. Ama bu binayı almak istiyordum. Bankamızdaki hesabı kontrol ettik 600 bin liraya yakın bir para vardı. Gerekirse hepsini ortaya koyucaktık. ilk oturumda 10 kişiden 5 i çekilmişti. Üçüncü oturumda ise 3 kişi kalmıştık. Bunlar cebi geniş insanlardı ama kimsenin bir tarihi bina için 600 bin lira vereceğini düşünmüyorduk arkadaşla. 4. oturumda sadece iki kişi kalmıştık. Rakibimiz şehrimizin en ünlü müteahhitlerindenmiş sonradan öğrendik. Tarihi binayıda yıkıp bir iş hanı yapmak istiyormuş. Teklifleri verdik teklifimiz şöyleydi...

Bizim teklifimiz 400 bin onların teklifi ise 350 bindi. Açık arttırmayı biz kazanmıştık ama karşımızdaki müteahhitin gururundan olucak ki itiraz etti ve açık arttırmayı uzatmak istedi. Tabi bunun içinde 10 bin lirayı direk gözünü kırpmadan verdi. Açık arttırmayı uzatmak için 10 bin lira kadar bir para ödeme yapmak gerekiyormuş. Bizde yeni öğrenmiştik ve çok şaşırmıştık. Adamın bize ile kini git gide büyüyordu. ikimizinde gözünü çok büyük bir hırs bürümüştü. Gerekirse bankadan kredi çekip bu açık arttırmayı kazanıcaktık. Bizim verdiğimiz teklif direk 800 bin lira idi. Bunu ben istemiştim , arkdaşım yanaşmadı ilkten ama ben zar zor ikna edebilmiştim. Müteahhit teklifimizi görünce kıp kırmızı oldu. Sonuç olarak açık arttırmayı kazandık ve bina artık bizimdi. Şimdi tek yapmamız gereken güzelce bir tadilat yapmak ve daha çok reklam yapmaktı. Bankayada olan 200 bin lira civarı borcumuzu kapatmamız gerekiyordu. Borç olunca içimde ister istemez bir sıkıntı oluyordu çünkü. Tadilat tamamlanmak üzereydi ama başımıza çok kötü bir olay gelmişti ve bu bizim sonumuz bile olabilirdi...

Etli çiğköftemizden dolayı birkaç tane müşterimiz zehirlenmişti ve yoğun bakımda yatıyorlardı. Ama nasıl olur o kadar da tembihlemiştim ustaları. Polis ifade vermek üzere bizi karakola çağırdı. ifademizde hiçbir şeyden haberimizin olmadığını dile getirmiştik. Avukat yardımı ile kontrollü olarak serbest bırakmışlardı. Artık insanlar eskisi gibi çiğköfte almıyor , korkuyorlardı. Yavaş yavaş batıyor gibi görünüyorduk. Bu arada yoğun bakımdaki müşterilerimizin durumunda da korkulacak bir şey yokmuş ama bir kere lekelenince o leke çıkmıyor işte. Ortağımla o gece uzun uzun ne yapıcağımızı konuştuk. Mecburen bu işi bırakıcaktık. Bir anda parlayıp bir anda sönmüştük. Niçin Türkiye de etli çiğköfte satışının çok az olduğunuda şimdi anlamıştık. Çalışanlara bayileri satıp tazminatlarını verebilmiştik neyseki. Az kalan paramızlada banka borcunu ödedik. Artık içimizde en ufak bile hırs kalmamıştı. Sıradan olmak istiyorduk. Elemanların arasında gördüğüm bir bayan vardı eli, yüzü düzgün iyi biriydi. Bizde zaten 3 tane bayi bırakmıştık sadece onlarda etsiz çiğköfte yapıyordu artık. ikimizde bir yuva kurup sıradan bir insan olmak istiyorduk. Seraların orada yaptığımız eve yerleştik. Tek eksiğimiz bir eşti. Cesaretimi toplayıp bayan elamanımın yanına gittim. Onu kovmamıştım o çarşıdaki bayiye bakıyordu. Ona artık mutlu bir yuva kurmamı istediğimi ve onun bana eşlik etmesini teklif ettim. O da biraz süre isteyip ertesi gün cevabının olumlu olduğunu söylemişti. Arkadaşımda birini bulmuştu kendine düğünü toplu yapıcaktık. Düğünü yaptıktan sonra ben 3. katta arkadaş da 2. kata yerleşti ve o günden beridir çok mutluyumdur ve bir tanede çocuğum var. Bazen hayatta büyük olmak değilde sıradan olmak insanı daha mutlu edebiliyor. Yeterki istediğin yolda git ve asla haram ve fitneye başvurma. Arkadaşlar hikayem bu kadardır sizleri seviyorum sağlıcakla kalın.