paylaşmayı ailemizden öğrendik biz

fedakarlığı yemek olmadığında "zaten ben tokum" diyen annemizden öğrendik,
hayal kırıklığını milli takımdan.

sevgiyi git bakkaldan istediğin çikolatayı al diyen dedemizden öğrendik,
nefreti dokunmaya kıyamadığımız sevgilimizi başkasının hard core gibtiğini duyduğumuzda.

hoşgörüyü eriklerine saldırdığımız komşumuzdan öğrendik, hepsi sizin! dediğinde,
kıskançlığı üniversitede not paylaşmayıp sidik yarıştıran muallaklerden.

çaresizliği kızı gibilip kesilen acılı ailelerde gördük,
şımarıklığı kamera önünde zütünü başını sallayıp kazandığı paralarla bir aç kedi bile doyurmayan insafsızlarda.

asaleti ecdadımızdan öğrendik,
kardeşliği ayağımız burkuldu diye maçı bırakıp yanımıza gelen mahalle arkadaşlarımızdan.

öğrendik öğrenmesine de dıbına koyim, her sabah unutarak başlamıyo muyuz güne yine? ama iyi ki unutarak uyanıyoruz, yoksa nasıl gülümseyerek uyanabilirdik? sayılı günlerde de olsa.

hadi iyi geceler.

sabah gülümseyerek uyanın huur çocukları.

kimse mi okumadı lan? dıbınıza koyim sizin binler.

lan bu gibik emo için mi yazdım pekekentler. neyse ben gidiyorum gibeyim sizi de çarkınızı da