pavelowdan derlemeler part1

@15 yolda görürsen beni sıraya gir kardeşim sanada çıkar bi 10luk.

bilader bana da bi 20 lik ateslesene ayligi tukettim zor du4umdayum

yok ben 50cal machine tüfekli savaş helikopteriyim.

pawelek sandım kaleci olan :(

@10 çok haklısın kardeşim, din dogmatik oldugu için bazı yerlerde düşünmemiz araştırmamız yasaklanıyor, kıyaslanıyor.

ne diyon amk reserved

din karşıtı deilim ve amacım tanrıya tak atmakta deil ama onun yaptıklarına anlayabilmeye uğraşmaya ataistlik kafirlik denmesi ihtimalleri göz önüne getirmenin sapkınlık olması beni üzüyor

@8 dediklerin burada konusulcak şey değil, konussak bile sayfalarca entry tutar. dediklerin dinde dogmatik olarak geçer, asla sorgulayamazsın onu çünkü ondan büyüğü ondan ilerisi yoktur. dogmatik şeyler.

@5 tanrıya göre biz neyiz ki ? ister sever ister sevmez bize kendi gerçekliği dışında yalan da söyler. ve yalan söyledikten sonra yalan kavrdıbını kendi için deiştirir. tanrı bize yalan söylüyorda olabilir. nasıl olsa onu denetleyen kimse yok. her istediğini yapabilir.

@6 çok felsefik ve çok dini bir açıklama oldu seninki, senin cümlelerden devam edersek kitlenir kalırız.

düşünsene onun için bu koca yaratılış evreleri zamandan muaf olar ak kafasından geçiyor. ve buum onun için 1 an bile olmayan bir zaman dilimi bize katrilyonlarca yıla patlıyor. düşünüyor ben onlara kitap falan gönderirim sınarım. ama biz gerçek deiliz. sadece düşüncede var olan ama aslında olmayan şeyleriz

@2 öyle ama her kul onun gözünde eşittir, e peki niye herkes eşit bir hayat sürmüyor, benim yeğenim benden pahalı ayakkabı giyiyor, fakat niye o kız çocugu yırtık pırtık ayakkabılarla hayatını sürdürüyor ?

@3 tek bir cümleyle tüm insanların durumunu açıkladın kardeşim. şukular sana şelale olsun.

sorun orda kenk hepimizin gözleri kapalı

bir de şu ihtimali düşün. tanrının sadece yaratsam nasıl olurdu diye düşündüğü bir ırkız. ve sadece aklından geçmiş küçücük bir düşünceyiz. ama onun düşüncesi eylem olduğu için yaşamaya mahkumuz.

Zaman zaman bulundugum dünyaya isyan etmiş bezmiş bıkmış biriyim, yaratana bile kızdıgım zamanlar oldu. Yani çok günahlar işledim affolurmu bilinmez. dini yönden kötü biri olabilirim ama insanlara karşı iyi olma prensibimle yasamaya calısıyorum, insanlara yaptıgım iyilikler karşısında gülen yüzlerini görünce mutlu oluyorum. Size bir olay anlatıcam 3-4ay önce yasandı bu. işyerini kapatıyorduk saat 7.30-8.00 civarıydı, ışıkları kapatıp kepenkleri indirmeye 5-6dk kala dışarı çıktım, o andada yanımda 4yasında kız yeğenim vardı. amca bana barbie bebek alsana, amca bana hellokitti alsana, amca bana ozmo alsana diye sayıklayıp duruyordu (daha önceden), neyse kapı çıkışına geldiğimde elimde oyuncaklar vardı yegenime verdim. tam o sırada yanımdan üstü başı lekeli yırtık elbiseli bir adamla 4-5 yaslarında bir kız çocugu geldi, tam yanımdaki çöplerin içinden işe yararları seçip topluyorlardı. bir süre izledim onları uzaktan, ufak kız çocugunun ellerinde oyuncak dolu olan yegenime attıgı hüzünlü bakışları görünce içim parçalandı, gözlerim sulanmaya basladı, ah ulen böyle hayatmı olur şuncacık çocuk buralarda çöpçülük nasıl yapar dedim. hemen yanıma bizim elemanlardan birini çağırdım, cebime elimi attıgım gibi 10lirayı çıkardım ve ona verdim ve dedimki, 'abi bak bu parayı şu çöp toplayan kızın cebine gizlice sıkıştır, fakat parayı verenin benim oldugumu sakın söyleme, gizli kalsın'dedim. ve abim gidip parayı kızıncebine sıkıştırdı, kız tabi şaşırdı ne bu diye, kağıt parçası sanmış, çıkarıp baktı pembe bir banknot. yüzündeki gülümseme dünyalara bedeldi. çok mutlu olmustum, gözlerim iyice sulanmaya basladı, ve o gün gene dünyanın düzenine küfrettim... işte böyle bir şey binler, sert biriyimdir. fakat bu tür davranışlar sert bir insana ne kadar yakışır bilemem.
özet:özet mözet yok okumayacak olanlar gibtirsin gitsin.