- FiNAL - Bölüm 1-

O kadar çok olay yaşadım ki şu kısa hayatımda. Hayatı sorguladım. Yeri geldi kendimi , yeri geldi diğer canlıları sorguladım. Ve sonuç olarak 5 kapakçığı da topladım. 5 tane asır devirdim. Değiştirilemez zamanları değiştirdim. Şimdi intikamı mı almak için son kez zamanda sıçrıyorum…

Kendi yaşadığım zamana gittim. Ayaklarım yere bastı. Odamdaydım .Öncelikle anka kuşundan aldığım göz yaşlarını evde başka şişelere doldurdum .Hastahaneye gidip kapakçıklarımı tekrar taktıracaktım. Ancak hala dikkatimi şu çekiyordu. Kalbim hala dümdüz çalışıyordu. Hiçbir sorun çıkarmadı bana. Üstelik pangea’a kıtalar bölünmeden önceki manyetik alandan da etkilenmemişti. Bu problemi kafamda düşünerek kapıyı açtım. Ve düşündüğüm soru aklımdan uçup gitti…

Birazcık karşımda koskocaman bir uzay gemisi enkaz halinde bulunuyordu. Etrafıma baktığımda çoğu yerin harap olduğunu ve yandığını gördüm . Sürekli küçük çaplı depremler oluyordu. Tepelerin çoğunda dinazor motifleri vardı. Ve yerde yatan ölmüş kişilerin üstünde de Roma Dönemine ait olduğu farkedilen elbiseler. Tekrar kendimi yaşadığım tarihe döndürdüm. Ancak tablo yine aynıydı. Lanet olsun. Zaman tamamı ile yeniden mi yazılmıştı ?

Kafayı yeme derecesine geldiğim sırada arkamda bir ses duydum. Zaman makinem sarı sarı parlamaya başladı. Arkama bakmadan ;

-Demek tekrar geldin kalbimi söküp çıkaran adi….
-Bana 5 de. Takma adım odur. Şimdi seni almaya geldim. Görevini başarı ile tamamladın.
-Ne göre…?

Bir anda omzuma dokundu ve zamanda sıçradık…

Yüzüm ıslanıyordu. Gözlerimi zar zor açtım. Ayağı kalkmak istedim ancak uykulu olduğumdan dengemi sağlayamadım. Yukarı doğru baktığımda açık pencereden gelen yağmuru gördüm. Adeta bu karanlıkta kalmış , geçmişin izleri ile yanmış suratımı aydınlatıyor ve serinletiyordu. Pencereden dışarıya baktım. Yanan bir dünya. Hiçbir şeye değmeyecek bir dünya. Peki neden yağmur yağıyor ? Bu hala dünya için umut olabilir demek mi ? Ellerimi uzattım ve yağmurun o tatlı ve soğuk hissini doyasıya tattım...

Arkamı döndüğümde bir küvet gördüm. Tahtalaşmış bir küvet. Küvete doğru yaklaştığımda katılaşmış bir sıvının içerisinde birini gördüm. Bu arada makinem hala sarı sarı ışıldıyordu. Asıl patron buradaydı.
“Neredesin , çık ve bitirelim bu işi !” diye bağırdım. Yağmur şiddetini arttırıyordu.

-FiNAL- -Bölüm 2 -
Edit: Bu son değil bir 1 bölüm daha var

5 söze girdi

-Pekala paradox. Seni neden öldürmediğimi bende bilmiyorum. Sadece beni sana yollayan adam yani şuan küvette yatan adam seni öldürmememi istediyse muhakkak bir sebebi olduğu içindir diye düşündüm. Ve öyle de zaten. Sende tıpkı onun gibi zamanı değiştirdin. Ama nasıl ? Bana cevap ver ? Gerçek kalbindeki çip olmadan nasıl zamanı değiştirebildin ?

-Ama . Bunu sende mi bilmiyorsun ?

-Dalga geçme benle paradox. Her zaman bir numaran var değil mi ? O mekanik kalbin nasıl bu kadar fazla dayandı ? Ve yine soruyorum. Nasıl zamanı değiştirdin ?

-Lanet olası bunların hepsini sen planlamadın mı ?

-Hayır ! Kalbi senden aldığımda kendime nakledip paralel tüm zamanları kontrol edecektim. Kalbi naklettiğimde zamanı değiştirebiliyordum ancak yeni doğan paralel evrenleri birleştiremiyordum. Anlat bana. Sen nasıl çip olmadan zamanı değiştirdin ?

-Belki de sana bu görevi veren patronuna sormalıyız diye şüpheci bir tavırla yaklaştım 5’e.

Bu laftan sonra adam bir iki adım geri çekildi ve küvette yatan kişiye baktı. Ve şunları dedi…

-Bunu yapmış olabilir mi ? Bu…Bu ne muhteşem bir zeka… Lanet olsun.. Biliyordu. Her şeyi biliyordu. Bu sadece senin için tuzak değildi paradox… Benim için de tuzaktı !

Bu lafı ettiği sırada yüzü gerçekten dehşete düşmüş gibiydi. Cebimden anka kuşunun göz yaşını çıkardım.

-Onlar da ne ?
-Anka kuşunun gözyaşları. Romadan selamlarla diyerek sırıttım.
-Seni aptal diyerek üstüme yürüdü ve bana bir yumruk attı. Mavi ve kırmızı gözyaşlarını da cebimden aldı ve şu sözlerle devam etti.

-Pekala gözyaşları bende. Ve senin şu anda burnun kanıyor. Sen daha zamanda sıçramadan kırmızı gözyaşını üstüne dökerim ve derin eriye eriye yavaş yavaş ölürsün. Yani şuan hala patron benim.

-Hala patronsan ne bu surat ? diye alaycı bir tavır sergiledim.

Birkaç adım geri attı adam.

Neler oluyor diye düşünüyordu belli ki. Tam bu sırada tahtalaşmış küvetten bir anda bir el çıktı. Ben ve 5’in elindeki zaman makinesi ise adeta güneş gibi parlıyordu. Ortalık fena karışmışa benziyordu…

Tahta el boğazına yapışmıştı adeta bizim elemanın. Ben ise olanları sadece izliyordum. Şuan korkmam gereken asıl kişi hangisiydi buna karar vermeliydim .Ben bunları düşünürken tahtalaşmış el sivri bir hal alıp boğazını çizmeye başlamıştı 5’in. Sanki sen bana kazık atarsın ha , al işte sana kazık der gibiydi tahtalaşmış kişi . Yüzünü seçemiyordum…

Bir anda 5’in boğazının yarı yarıya kesildiğini gördüm. Tahtalaşmış adam boğazını resmen biçmişti sadece eli ile. Sonrasında 5’e “Göz yaşı “ diye bağırdım. Mavi renkliyi tahta adama dök. Sonuçta adam bir sıvı içinde tahtalaşmıştı. Kabuk bağlamış yara gibiydi. 5 bana şüpheci gözlerle baktı ve sonra kırmızı şişeyi eline aldı. “Hayır ! Lanet olası hayır maviyi dök ! “ diye bağırdım. Kırmızı şişeyi açtı ve tahta adamın üstüne doğru döktü. Mavi şişenin içindeki suyu da kendi boğazına …

Her şey ağır çekim almıştı… 5’e bakıp “Mavi şişede kırmızı , kırmızı şişede ise mavi gözyaşı vardı” dedim. Bana korku ve nefretle bir bakış attıktan sonra derisi soyulmaya başladı. Adeta alev alev yanıyordu. Bu arada tahtalaşmış elemanın ise tahtaları bir bir döküyordu. Sadece eli tahtalı kalmışken 5’in kalbine elini soktu ve kalbini, daha doğrusu benim kalbimi çıkardı. Sonrasında da eli de normal insan eline döndü… Ve asıl patron konuşmaya başladı.

-Sen sadece piyondun 5. Ve şimdi layıkıyla öl. Ancak kalbi son anda çıkardım bedeninden. Kalbe bir şey olmasını istemem. Bu kalp benim için önemli… Sonrasında bana doğru döndü ve beni şok edecek o sözü söyledi …

-Haksız mıyım baba ?

-FiNAL- -SoN-

-Haksız mıyım baba ?
-Ba..Baba mı ?
-Aynen öyle.

Demin küvetteki sıvı yüzünden tahtalaşmış ve asıl patron dediğimiz kişi oğlum muydu ? Ama benim oğlum yoktu ki... Söze devam etti

-Aslında her şey planlandığı gibi gitti baba. Ölmek üzereydim. Ölmeyeyim diye özel hazırlanmış bir karışımın içinde öylece uyudum. Sen ve 5 gereken her şeyi yaptınız zaten. Her şey tam istediğim gibi oldu. Ben gün geçtikçe iyileşirken sizler benim yerime çalıştınız. Konuşmama devam edeceğim ama önce şu kalbini ölmeyecek bir yere koyalım...

Konuştuğu sırada kalbim elindeydi ve atıyordu. Odada birkaç kez dolaştıktan sonra kalbimi buzluk gibi bir yere koydu . Ben şaşkındım. Çok şaşkın ve söze girdim.

-Sen nasıl ? Ne yaptın ? Senn.. Lanet olsun... Anlat. Bana tek tek her şeyi anlat. Benim oğlum yok sen nasıl oğlum olabilirsin anlat !
-Sakin ol baba. Artık kazanan benim. Tabi kide kazanan konuşması yapacağım. Sadece dinle. Kafandaki tüm sorular cevap bulacak.

Bu arada kendine bir içecek koydu ve bana doğru senle içer misin şeklinde kafasını salladı. Bende hayır diyecek şekilde salladım ve söze girdi...

-Klonlamanın yasal olduğu bir zamanda doğmuşum ben. Annem bara gelen birine sürekli içki içirmiş ve zaman yolcusu olduğunu öğrenmiş. Kafası gidip gelen bu zaman yolcusu ile beraber olmuş. Sonrasında ise zaman makinesini alıp klonlamaya zütürmüş. Zaman yolcusunun kafası yerinde değilmiş.Çünkü annem her bardağına uyuşturucu bir ilaç koymuş. Ancak zamanda sıçradığından olsa gerek bu adama uyuşturucu sadece zihin olarak etki etmiş. Annem makineyi kopyaladığı sırada zaman yolcusu onu yakalamış ve itip kakmaya başlamış. O arada klon robotları gelmiş . Ve zaman yolcusu bir klon robotunun üzerine atlamışsın kapakçık onda diye. Almışda.Ama sonrasında hırpalamışlar onu. Annem ise o kargaşada senin makinenin klonunu alarak kaçmış... işte o adam sensin baba…

ilerleyen zamanlarda annem makineyi bana da gösterdi. Sonuç olarak babam sensin. Bende makinelere ilgiliydim. Genetik olsa gerek. Aleti biraz kurcaladığımda asıl icat edilen makinenin tüm zamanları bir noktada birleştirme gibi bir gücü olduğunu gördüm. Ancak bu gücün toplanması için büyük bir enerji gerekiyordu . Kendime birkaç robot yaptım. Ve lakabı 5 olan bir suikastçi tuttum. Ona planımı anlattım. Başta inanmadı. Ancak bir zaman sıçramasından sonra seve seve kabul etti yolculuğu. Klonlanmış zaman makinesini birazcık değiştirdim. Böylece hayatımın belkide birkaç dakikası hariç hepsini feda ederek paralel zamandan senin yaşadığın gerçek zamana geçtim.

5’e planı şu şekilde söyledim. “Kalbini sök , mekanik kalp tak , geri gel “ . Bana ihanet edeceğini bildiğimden ona planı sadece sınırlı anlattım. Asıl planım şuydu baba. Senin gerçekte yarattığın makine sadece kalbindeki çipten almıyordu enerjisini. Ayrıca beyninden de alıyordu. Yani kalbindeki çip zaman makinenin annesi , beynin ise babası idi. Bir çocuk ne zaman en güçlü halindedir ? Annesi ve babası yanında olduğunda değil mi ? işte sende bu yüzden zamanı değiştirebiliyordun. Ancak bunu 5’e söyleseydim beynini de alırdı ve mutlak güce o ulaşırdı. Saf 5… Sadece kalbi kendine takıp güç peşinde koştu… Sana mekanik kalp taktırdım. Aslında o kalbin kapakçığa ihtiyacı yoktu. Sadece formaliteden bir görünüştü.Çok uzun süre sadece çiple yaşayabilirdin.Üstelik mekanik olması bile formaliteden di. Pangea’da iken mekanik kalbinin hiç sana sorun çıkarmamasından anlayamadın mı ?

. 5’e kalp parçaları belirttiğim tarihlere ışınla demiştim henüz senin yaşadığın gerçek evrene geçmeden önce. Bu 5 zaman yolculuğu da tarihte önemli noktalarda yapılıyordu. Ve tüm kapakçıklar sen tamamen tarihi değiştir diye konumlanmıştı. Sen her sıçramada tarihi değiştirerek muazzam bir paradoks enerjisi depoladın. ilk sıçramanda düşmesi gereken uzay gemisini kurtardın , 2.sıçramadan da yapılması gereken piramitleri yarım bıraktırdın , 3.sıçramanda ise akışı değiştiremedim diyordun ancak makinen doğru düzgün çalışmıyordu hatırlıyor musun ? Bir sonraki zamana sıçrarken senle beraber birkaç dinazor da başka zamanlara ışınlandı. Yani yine zaman akışını değiştirdin. 4.sıçramanda ise kendini gördün ve paradoks yarattın. Son sıçramanda da Romanın yıkılışını engelledin. Toplamda 5 paradoks enerjisine ihtiyacım vardı baba. Mutlak güç için gereken enerji. Şuan senin makinende bulunan enerji.

Bu .. Bu nasıl bir oyundu böyle… Gözümü kırpmadan dinliyordum…

-Neyse baba. Kazanan ben oldum. Beni durdurmak için tek şansın o gözyaşları idi. Ancak sen ne olur ne olmaz diye şişeleri renkli yapıp gözyaşlarını tam tersi renge koymuşsun. Anka kuşu sana kaderin ne kadar kötü dedi değil mi baba ?

-Şimd..Şimdi ne olacak ..

Üstüme doğru geldi ve zaman makinemi elimden aldı. Sonra kendi klon zaman makinesini bana verdi.

-Dediğim gibi baba. Asıl makine , 5 paradox enerjisi ile dolu olan makine bende. Tek lazım olan şey beynin. Korkma… Gel. Yat şu karışımın içine

Kaçmak istedim ancak kaçamadım. Elindeki zaman makinesi öylesine parlıyordu ki büyülenmiştim.
.

Beni katılaşmış karışımın içine yatırdı . Sonra üstüme bir toz dökerek sıvıyla karıştırdı. Yavaş yavaş tahtalaşıyordum.

-Evet baba. Zihin olarak ölmeyeceksin.Bu benim yattığım karışım değil , benim yattığım karışım beni iyileştiriyordu. Bu karışım ise seni robotlaştıracak gibi düşün . Şuan istesen de hareket edemezsin zaten .Çünkü şuan bedenin 5 paradox enerjisi dolu olan makinenin kontrolünde. Sen orada tamamen kururken bende kalbini kendime takacağım. Sen tam olarak kuruduğunda artık bedenin hiç hareket edemeyecek ve senin beynini sahte makineye bağlayacağım. Böylece gerçek makineyi ben kalbimle kontrol ederken sende zihninle sahte makineye bağlanacaksın. Sahte makine ile gerçek makine aynı zamanda olduğu için zihin gücün gerçek makineye de bağlanacak.Her ne kadar seni robotlaştıracak olsamda yine de bazı zamanlar duygular canlanacak zihninde ve beni engellemeye çalışacaksın biliyorum. Ancak zihninle beni engelleyemeyeceksin. Çünkü sahte makine senin düşüncelerini hapsedecek ve gerçek ana zaman makinesine sadece zihin dalga enerjini gönderecek. Ve bende böylece kalbimdeki çip ve zihin gücü ile tüm paralel evrenleri değiştirip kendim için olumlu hale getirip tek bir zamanda birleştirerek yenilmez olacağım…

Teşekkürler baba.. Teşekkürler…