parklarımız vardı eskiden

Liseyi bitirdim üniversiteye başladım, bir de sevgilim oldu üniversite zamanında. 4 sene sürdü beraberliğimiz çok eğlendik, sevdik, evlenme hayalleri kurduk, Kanuni Parkında elele geziyorduk, Seğmenler’de Botanik Parkında çimlere yatıp gökyüzüne bakarken hayaller kuruyorduk
Öğrenciydik çok paramız yoktu, zamanımızın çoğunu parkta bahçede geçiriyorduk, Meclis Parkına da az gitmedik hani. Bazen annemizin yaptığı pasta börekleri alıp Etlikten taaa Çankaya’ya seğmenler parkına gidiyorduk çimlere yayılıp onları yiyelim diye. Çocuklar top oynuyordu, kızlar ip atlıyordu, zaman zaman namazını kılan neneler dedeler bile vardı o çimlerde, sevgililer yan yana uzanıp müzik dinliyordu bir walkman’in kulaklığını paylaşarak. Gençler biralarını çekirdeklerini alıp oturup sohbet ediyorlardı, Bira dedim de o zamanlar kimse kimseye karışmıyordu demek ki bu kadar. Saygı diye bişey vardı galiba.Gençler biranın poşetini de yanlarına koyup çöplerini biriktiriyorlardı, bir kağıt parçası uçsa, çevreye saygıdan peşinden koşan insanlar vardı. Herkes kendi halinde vakit geçiriyordu, huzur vardı bir kere.
Bir gün yine sevgilimle Kanuni Parkında bankların birinde oturuyorduk, ben de kolumu omzuna atmıştım, park görevlisi amca geldi yanımıza, “Gençler ayrılın yasak!!” dedi. Anlam veremedim önce “Ne yasak amca dedim?” “Böyle oturmak yasak, ya ayrılın ya da çıkın parktan.” Mevzu yanında otururken kolumu sevgilimin omzuna atmış olmamdı. Ayrıldık(!) Evet ayrıldık o parktan ve bir daha gitmedik oraya, rahatsız edici bir durum vardı ortada.
Artık uzak parklara gidiyorduk, Botanik Parkına, Seymenler Parkına. Bu parklarda rahat rahat oturuyorduk, şakalaşıyorduk, elimi omzuna atıp, ya da beline dolayıp park boyunca yürüyebiliyorduk, sevgilimi yanağından öpünce kimse dönüp bakmıyordu, hatta bi keresinde dudağından bile öpmüştüm çimlerde uzanırken, kıpkırmızı olmuştu o, ben de kalbim güm güm atarak..
Okul tatile girdi yazlığa gittim hemen her yaz olduğu gibi, neredeyse 1,5 ay da kaldım sevgilimden uzak, her gün telefonlaşıyorduk ama cep telefonu yoktu ki o zamanlar bizde, ptt den kart alıyordum, onunla arıyordum ankesörlüden, hatta akademililer sitesindeki ankesörlünün üzerine numarasını da yazmışlardı, belli saatlerde de o beni arıyordu, çok özlüyorduk birbirimizi, gel artık diyordu son zamanlarda.
Tatil bitti döndük Ankara’ya. Buluşup Seymenler Parkına gidecektik. Annemin yolluk yaptığı böreklerden kalanları da aldım yanıma, yine çimlerde oturacaktık, Buluştuk sarıldık sımsıkı dakikalarca. Etlik’ten bindik yeşil çiftkatlı Çankaya otobüsüne, gittik Seymenler Parkı’na, yaz sonuydu ama çevrede kimse yoktu banklarda oturan birkaç kişiden başka, çimlere yöneldik oturalım diye, her yere minik tabelalar yapmışlardı, “Çimlerde Oturmak Yasak! , Çimlere Basmak Yasak!” diye. Anlam verememiştik o zaman, bizde boş bi bankta oturup, popomuz ağrıyınca da kalkıp eve dönmüştük. Sonra Meclis Parkı, Botanik Park, “Çimlere Basmak Yasak!!”

Sonra Avm’ler açıldı, parklar yasak!! Tüketime zorlamak mıydı Amaç?? Dağ taş, mahalle mahalle Avm oldu her taraf.

Sırada ne var??
Parkları yık, Avm Yap!!!
Sonra???

http://ekgibhayatlar.blogspot.com/