1. 7.
    0
    insanlarin samimiyetlerine inanasim gelmiyor, en yakinim demek istedigim insan bile bana zaman zaman guven vermiyor. insanlarin neredeyse her hareketlerinde art niyet ariyorum istemsizce. en sevdigim seyler genelde ayni zamanda en nefret ettigim seyler. yeni insanlarla tanistigimda hep supheci yaklasiyorum ki bu da beni onlardan uzaklasmaya itiyor. bunlara ragmen sevdigim birinin en kucuk sozune cok kolayca inanabildigim de oluyor ama daha sonrasinda dusunduklerim yuzunden tekrar ona olan guvenimi kaybediyorum.

    edit: dedim belki biri gibler de iki laf ederiz
    ···
  2. 6.
    0
    (bkz: ilk gibilişimi anlatıcam)
    ···
  3. 5.
    0
    (bkz: beyler anksiyete olan var mı acilllllllll)
    ···
  4. 4.
    0
    biz güzin ablamıyız ?
    ···
  5. 3.
    0
    çocukken seni taciz etmişler panpa
    ···
  6. 2.
    0
    hayır sadece abazasın.
    ···
  7. 1.
    0
    hayatımın çoğunluğunu karamsarlıklarımla, gizemli tavırlararımla geçirdim. bu tavırlarım sevgilimi kaybetmeme neden oldu, fakat yine de mutluyum. belki şizofrenim ama paranoya var abi ve yine de günün 4/3'ünü odamda geçiriyosam bilmiyorum şizofrenim galiba...
    ···