Tamam güzel de bende ayakkabıcıyım panpa bu binlere gelip ayakkabı alan oluyo benden vermiyorum geçenlerde bi adamı yine senin gibi kandırmışlardı 100 liraya iki tane ayakkabı verdim çocuklar sevine sevine çıktılar... ertesi gün dükkana gelip ayakkabıları geri vermek istiyorlarmış almadım inanmayın bu binlere ayakkabı falan da almayın

Yavrum

Çanakkalede atan savaşırken bunun dedeleri karılarla kızlarla eğleniyordu

Sen yardım istediğinde gibe takmadılar 15 yaşında gençlerimiz savaşa gitti

Bunların çoğu kaçtı geldi birde burda ürediler

Bunların grdıbına acımıyorum bunların kendi halkı sahip çıkmıyor zengini zengin semtlerde otururken diğerleri mendil satıyor

Ha çükülersiniz eksilersiniz

Çocuklan çocuk diyeceksin 10 seneye yakın savaş var iç savaşın başlangıcından bahsediyorum

O zamandan beri ürüyorlar amk

ulan bunu insan okuyacak insan.. özet yazdırmayı da öğretemedik daha..

Beyler dün akşam üstüydü tam olarak. kafede 2 arkadaşımla muhabbet sohbet ediyorduk. konuşmamız gayet keyifli gidiyordu. birden cama gelen suriyeli çocuk dikkatimi çekti. mendil satıyordu. dışarısı oldukça soğuk ve ayağındaki terlikler dikkatimi çekti. kafedeki garsonlar çocuğu insanları rahatsız ettiği için kovmaya çalıştı. bende mani olarak bırakın gelsin içeri. benim yanıma otursun. dedim. o soğuk havada üşümesine izin veremezdim. garson istemeye istemeye aldı içeriye. konuşmaya çalıştım çocukla az çok Türkçe biliyordu. içmesi ve içinin ısınması için sıcak süt istedim garsondan. sütü geldi içmeye başladı. gülümsüyordu. o güldükçe bende mutlu oluyordum. camın ardından baktığı yaşantıyı yaşıyordu belki ilk kez. okula gidiyor musun ? diye bir soru yönelttim. hayır dedi. baban nerde ? dedim. baba tak tak suriya dedi. başını okşadım. ayaklarını sallıyordu. benimde gözlerim terliklerine gidiyordu. böyle dışarı çıkamazdı bu soğukta. hasta olmasına izin veremezdim. kalktım kafeden. bizimkilerden müsade isteyip çocuğun elinden tutup ayakkabıcıya doğru gittik. o hala peçete satma derdindeydi. ayakkabıcıya girdik 3 ayakkabı aldım elime hangisini istiyosun diye sordum. siyah bir ayakkabıyı seçti. ayakkabıcıyla pazarlığa koyuldum. öğrenciyim abi çocuğu tanımıyorum yap bir hayır sende dedim. oda azda olsa indirim yaptı saolsun. aldık ayakabıları. çorapları da yoktu. mağzaya girip 3 lü çoraplardan aldım. ilk çorabını sonra ayakkabısını giydirdim. çıktık mağzadan dışarı. mutluydu sürekli ayakkabılarına bakıyordu. cebine cüzdanımdaki son paramı verip doğru eve hadi bugün mendil satmak yok ayakkabılarına da sahip çık kimseye verme olur mu ? dedim. tamam dedi gülerek sonra yavaş yavaş gidişini izledim. param kalmadı evet belkide sigarasız kalıcam hatta bu haftayı aç kapatıcam ama o çocuğun ayaklarının sıcak durması beni doyurucak. elinizden geldiğince yardımcı olun beyler. cafelerde oturup önünüzde sıcak içecekler sigaralar keyif çatarken , dışarıdaki hayatın zorluğuyla boğuşan insanları göz ardı etmeyin.