21. Yüzyılın en temel iki problemi; Kibir ve Ego Savaşları. Insanlar birbirlerine bir yüzme yarışındaymış da kulaç farkı atıyormuşcasına saldırıyorlar, egolarıyla, kibirleriyle. Biliyorsunuz sosyal medya bunun en büyük tetikleyicilerinden birisi, instagramın, twitterın, incin.. Geçen arkadaşım bir resim paylaştı, sözde kolye, ama bakınca depremde yıkılmış bir evin avizesinden koparılmış bir parça gibi, büyük, rüküş ve sıradan. Amaç diğerlerini ezmek, benim kolyem daha büyük demek, biraz daha like almak, zamane gençleri işte. Eskiden bir fincan kahvenin 40 yıl hatrı olurdu, şimdi ise bir fincan kahve sadece instagramdan gelecek like'lardan ibaret.

solda bi başlık var kessin bizden bahsediyo hahhahaaa

@clementine oynasana olum oyununu oturmaya mı geldin ahahahaha

evet beyler hikayeler?

Yazamadım. Böyle kelime mi olur.Bir de örtmen olacak^^

Sonunda onunla görüşebileceğim biz zaman ayarlayabilmiştik.
Mado da oturup birer fincan *kahve* içelim dedim beraber oysa bu daha ikinci buluşmamızdı.
Girişteki avizeler ışıl ışıldı ama birden gözlerim gözlerine değdi sanki akşamın karanlığında incin top oynayan bir sokağı aydınlatır gibiydi yemyeşil, kocaman.
imkansızı istemiştik nerden bilelim kilometrelik bir denizi binlerce kulaçla geçmek gerektiğini.
Gecemiz güzel geçti evine bıraktım fakat çok değişik duygular içindeydik ikimizde.
Aradan biraz zaman geçti gün geçtikçe yakınlaştık birbirimize açıldık artık herşey tamamdı
Ne ben kibirliydim ne o egolarının insanıydı tamamen doğaldık sahiciydik.
Nerden bilebilirdim ki sonradan gerçek depremi yaşayacağımızı, bilemedik ikimizde ama aslında olan sonu belli olan bir oyuna bile bile lades demekti.
Son görüşmeden önce bana bir kahve bardağı ve kitap ayracı almıştı.
Sonra çıkardı kolyesini verdi bana, aslında o an anladım birşeylerin olduğunu.
Kibirin ve egonun olmadığı fakat beni depremlere sürükleyen bir ilişkinin bir fincan kahveyle başlayıp aslında ne kadar güzel olduğunu zaman geçtikçe anladım...

Hikaye değil gerçek bu arada:))

Clementine gel biz senle fis çalısalım burası bizi aşar

"işıl ılık süt iç"

Ben izliyom sizi ya siz oynayın...

tüm sevdiğim şeyleri bilen bir mühendis:))

evet sıra sessizde sanırım :D

Lan yazsanıza bir bayamlıkla ben yazdım ayıptır be.Canlanın azcıkın

radansa kelimeleri hazırlıyo musun?

Yarak kalkti dal sarkti yarak sarkti am kalkti am kalkti yarak sarkti yarak sallandi maymun kalkti got yuvarlandi yarak dolandi.

5 dakika içinde yolluyorum

subay olmak güzeldir. subaylar apolet takar. subaylar askerdir. asker olmak güzeldir. askerlik kutsal bi meslektir. askerler ülkemizi korur.

yeni kelimeleri radansa giriyo arkadaşlar... o zaman kadr hikayesini yazacak olanlar atsın... :D

hadi mi laaaaaaa

Öğretmen, kasvet,soğuk, suskun,umut, yıldız,gölge, intahar,çaba, deniz.

Açılan her yara, kitap AYRAÇI işlevini yerine getirmektedir, tüm kırgınlıklarımızı ZAMANLA unutur ve tekrar incinmek için davetiye çıkartırız adeta.. Yorgun hissediyorum, zihnimin iNCiNLiGi çıkış yolu bulunmayan bir labirente andırıyor.. Gittikçe daha da kayboluyorum, üstelik yolumu bulmama yardımcı olacak ekmek kırıntıları, ya da sihirli KOLYE hediye edecek iyilik perileri yok.. KULAÇ KULAÇ uzaklaşmak istiyorum, etrafımı saran KiBiRLi ve EGO'LU sahtekarlardan.. Hızlı adımlar ile salondan ayrılırken, AViZE takılıyor bir an için gözüme.. Bir zamanlar ben de en az onun kadar etrafıma ışık saçardım.. Eskidendi, çok eskiden.. Artık benliğimin, elimden düşüp de binlerce parçaya bölünen FiNCANDAN hiç bir farkı yoktu.. Gün geçtikçe yok oluyordum, eserleri ile övüne bilirlerdi..