Karaköy de ayakkabı vs satılan bir yer tarif ettiler. tarihi bir hamam varmış, onun biraz yanında pasaj gibi bir yer. içerisi ana baba günü. esnafın %99'u birbirinin akrabası gibi. alacağım şey de altı üstü bir şapka.

öyle raflara bakarken herkes bir şey itelemeye çalışıyor, yok diyorum. sadece şapka alacağım. şapkalara bakıyorum. biri hoşuma gitti. sordum, "15 lira abi. istersen bak ayakkabılarım var çeşit çeşit. hepsi de orijinaliyle bire bir" falan diyor gençce bir çocuk. yok dedim kardeş, şapka alıp gideceğim. 15 liralık şapka için cüzdanı çıkardım. eleman direkt elini cüzdana attı, 50 lirayı aldı.

kolundan tuttum, ne yapıyorsun birader dedim. abi yanlış anlama hızlı olayım derken art niyetsiz oldu, dedi. bir daha olmasın dedim ve parayı alıp cüzdana koydum ve cüzdandan iki on lira çıkarıp verdim. neyse bu gitti geldi, ben de 5 lira para üstünü alacağım. baktım yanımdan geçip gidiyor. yine tuttum kolundan "kardeş, hayırdır!" dedim. ne hayırdır, dedi. o an duruma ayıktım ama pisliğe bulaştığım belli olmuştu bir kere. lan para üstü nerede dedim, başladı "sen bana 15 lira verdin zaten, ne para üstü" diye çıkışmaya, ara ara yemin etmeye.

orada bir iki ağız dalaşı sonrası inanmazsan güvenlik kamerasına bakalım, bizde yanlış olmaz deyince yürü lan dedim. eleman bi' duraksadı. olum yürü, bakacağız dedim. çünkü adım gibi eminim. gittik mağazaya. dükkan sahibi bir dayı kenarda oturup sessizce olayı takip ediyor havasında güya. biri geldi, görüntüleri açacak cep telefonundan ama ne hikmetse interneti çekmiyor. ben beklerim kardeşim, sen dedin kameraya bakalım diye. açacaksın o görüntüyü dedim. o sırada eleman çırpınıyor, sen bana 15 lira verdin falan inanmazsan kasaya bak, dedi. kasayı açtı. iki tane on lira kuzu kuzu yatıyor amk.

neyse görüntülerin açılmasını inatla beklemeye devam ettim, gitmeyeceğimi anlatınca arkada oturan dayı, tamam oğlum senin kafan karışmıştır. ver abinin parasını falan yaptı. aldım parayı, tamam şapka da sen de kjalsın abi falan diye trip atıyor. ne yapayım şapkayı kardeşim, alışveriş yapmıyorum ben sizden. kalsın şapkanız deyip tezgahın üstüne bıraktım şapkayı.

güvenli bölgeye gidene kadar arkamı kolladım amk. çünkü eşkallerden belli ne mene huur çocukları olduğu. adamlar ayakkabıdan, şapkadan değil; alışveriş esnasında yaptıkları hırsızlıktan kâr yapıyorlar belli ki. hareketlerden belli bu hareketlerinin standart olduğu, alışkanlık olduğu.

etraf oçe dolu amk. ayık olmakta fayda var