-1
ciddi ciddi fikir danışıyorum. taşak geçicek varsa gibtirsin gitsin. yıllardır kimselere anlatmadım. ama şu an nasihata ihtiyacım var.
92 doğumluyum. lise 1deyken yaşadığım şehirden başka bi şehirde bi kıza aşık oldum. bu kız, benim ruh ikizim dediğim bi kız. aynı ben. hislerimiz düşüncelerimiz. hissettiklerimizin zamanları bile aynı. aşık oldum doğal olarak.ama öyle böyle değil. işte hayatımın kadını bu dedim. gerçek aşk bu, yaşamayan anlayamaz. tanıştık muhabbet ettik ufak ufak. mesafe sorundu en başlarda da. telefon msn face falan gidiyoduk bi şekilde. 1 sene geçti. sonra onun da bana karşı bişeyler hissettiğini gördüm. 1 sene daha geçti. 11.sınıfa geldim. artık sevgiliydik baya. hiç resmileştirmedik ama öyleydik. o benden bi dönem üstteydi. dolayısıyla ben 11ken o sınava girecekti. sınav muhabbetine bir de mesafe eklendi. ayrılalım dedik. 2 ay ayrı kalabildik. devam ettik. senenin sonlarına doğru tekrar olmuyo dedik. yazın yine başladı. sonra benim sınav senem geldi. yine ayrldık. amaa dayanamıyoruz. dayandık. sınavlardan önce arardım ben onu geçen sene. o da beni bu sne aramaya devam etti. öyle arkadaşça konuşuyoduk artık. ama hissediyordum onda da hala duyguların ölmediğini. ya da öyle olmasını istediğimden, bilmiyorum. bu sene de geçti. benim smsim yoktu genelde sene içinde. sonlara doğru o mesaj atmaya başladı. ben tekrar bağlanmaktan, acı çekmekten korktuğum için mesajım yokmuş gibi davranıp çaldırıyordum. sonra sınavlar bitti, yine mesaj attı. korktum. cevap vermedim. eski acıları yaşamaktan korktum. çünkü 4 sene boyunca çok acı çekmiştim. gerçek aşk acısı. çok kişinin böyle gerçekten aşık olduğunu sanmıoyrum. geçenlerde, bi gece içtik fena. dayanamadım mesaj attım gece 3te. o gün bugündür cevap vermedi. bu yaz tatilde onun yaşadığı şehre gidicez. eninde sonunda görüşücez. çünkü ortak akrabalarımız falan var. binler ben 4 sene boyunca lise bitsin o zman tekrar her şeyi yeniden başlatırım diye düşündüm. ama şimdi, o adımı atmaya korkuyorum. 4 yıl boyunca bu anı bekledim. ama yapamıyorum. çok çaresizim binler. kaybetmekten korkuyorum, tamamen kaybetmekten. şu anda elimde değil çünkü. ne tepki vereceğini bilmiyorum. şu durumda bi umudum var. ama her şeyi açık açık konuştuktan sonra tamamen yok olabilir. ne yapacağımı bilmiyorum. akıl verin bana. gerçek aşkı yaşamış olanlar akıl versin. anlarlar çünkü. gidip her şeyi konuşayım mı yoksa bekliyim mi 4 senedir bekledğim gibi?
özet yok. gerçek aşkı yaşayanlar okusun.
