panpalar yıkılmış durumdayım lan

inanın o ana kadar full performans çalışmış bi beyinin iflası vardı. ben bitik ama bi yandan heyecanlı vaziyetteydim. yürüyordum ya da yürüyor taklidi yapıyordum gerçekten bilmiyorum. sergi kuruldu. benim tansiyon düşmüş biraz istirahat sonra revirden çıkıp yanlarına gittim. oturdum kimseye cevap vermeden. laptop çantasını elime alıp kafamı dağıtmak adına ama yapamadım sadece oturdum. akşama doğru daha iyiydim sanırım. yanıma geldiler gene. sadece kısa cümleler kurdum iyiyim, teşekkür ederim, hiçbirşeye ihtiyacım yok. ve asla gözlerine bakamadım.

belki ne alaka diyeceksiniz ama olay sadece bunlar değil. dinleyen var mı hala beni?

neyse devam ediyorum. içimi dökmek istiyorum sadece. zaten burdan başka arkadaşım ve dostum da yok. ailem? anlatmaya daha zaman var

burda da mı kalmadı kimse?

o zaman daha kısa anlatmalıyım sanırım .

neyse. tanıştık daha sonra. adını duydum. orada hiçbir şekilde projeye katkım olmadı ama geçtik finalleri. umurumda mıydı? hayır. amerikaya gidecektik. inanın bu bende hiçbir heyecan oluşturmadı hiçbir zaman. gittiğim ülkeleri merak eden varsa yazarım

okudum panpa. ilk yorumu ben yapayım ders konusunda ne kadar iyiysen kadınlar konusunda o kadar kötüsün. tabi o zaman için. neyse devam et. tıpı kazandıysan da benle iletişime geç tıpçıyım ben.

beyler devam edemiycem. yarın. yarın gene gelicem. bu sefer anlatıcam. zaten bu kısımları zor gelir sanırım sadece. ama yapıcam. yarın akşam daha önce yazdıklarımla beraber yeni başlıkta mı yoksa burada mı devam edeyim siz söyleyin yazın. dinleyen varsa yazsın ayrıca . yarın gene haber veririm. isteyen olursa dediğim gibi burdan ya da yeni başlıkta devam ederim. anlayışınız için teşekkürler. iyi geceler hepinize

burdan devam et

burdan panpa

sen yarra yemişsin :D

reserved bi ara okurum

anlat bi ara bakarız

bu başlıktan devam edeyim mi devam edicem beyler

beyler uyduramadı diyenler var mesaj olarak. gerçek hayatım bu benim. yaşamak istemediğim yükünü taşıyamadığım hayatım. en yakın arkadaşım intihar etti. aslında öldüğünü öğrendiğim gece başladım hikayeye.en yakınım artık yok. aynı sebeplerden. ama ben direnicem. biliyorum. eskisi gibi değilim. ama intihar edecek kadar acizde değilim.

buradan devam ediyorum sonuç olarak gittiği yere kadar. sonra sizden tavsiyeler alıcam. hiç yapmadığım bir şeyi yapıcam. çünkü geberip gitmek istemiyorum

ben de dinliyorum panpa. okumadım hepsini ama merak ettim bak.

en son ilk gördüğüm anı anlattım size.ilk günü. serginin 2. gününden devam ediyorum. arkadaşım için kendi inançlarınızda dua ederseniz sevinirim. intihar etmek ona yakışmadı. aynı kaderi paylaşıyoruz nerdeyse

2. gün artık daha iyiydim. akşam hiç dışarı çıkmadım sadece yattım. bi başlangıç mıydı bi son mu? gerçekten bilemiyordum dostlar. gerçekten içinden çıkamıyordum. birdaha görmek istiyordum o varlığı ama daha sonra göremeyecek olmam ona alışmadan uzaklaşmamı istiyordu benden. keşke yapsaydım. keşke becerebilseydim hiçbirşey yokmuş gibi hayatıma devam edip sadece amaçlarım için yaşamayı.

sabah erkenden kalkıp traş oldum. sonra duş aldım ılık suya bıraktım kendimi. derdimi ona anlattım. aklıma milyonlarca fikir ve o fikirlerin arkasına saklı tonca soru işareti. duygusuz olmak çok güzelmiş dedim güldüm birden. aynaya baktım. 85 kg 1 80 buğday ten ve ergenliğin getirdiği anca sertleşmeye başladığı sakallar ve göğsümdeki tüyler. ilk kez dikkatimi çekiyordu. bu arada bende sivilce çıkmaz beyler. çok garip ama genetik sanırım. fiziksel olarak varlığımı keşfettim. gözlerime baktım. göz göze geldim ruhumla. onun gözlerine benziyordu gerçekten. benim için yaratılmış bi varlık mıydı? olmamalıydı. benim için yaratılmamalıydı. çünkü ben sadece amaçları için doğmuş bir aracıydım. ya aynı amaçlara giden yolda yardımcı bir ortaksa ya da klonum? o zaman onun da duyguları yoktu. en iyisi yakından keşfetmekti. egolarım. keşke olmasalardı