panpalar gülmeyene şuku verecem

panpalar alıntıdır ekşiden, normalde kolay kolay sesli gülmem ama bu epey komikmiş.

tam bir hafta önce, kurban bayrdıbının ikinci günü yaşandı. acısı henüz taze.

efenim babam irisinden bir tosun kesti. ben, kardeşlerim ve oğlum da parçalamaya yardım ettik. ama hepimiz idmansız, hepimiz ham olunca da ertesi gün kas ağrılarından dolayı her hareketi oy oy oyy sesleri eşliğinde yapıyoruz. özellike ben parmaklarımı bile kıpırdatırken ağrı çekiyorum.

neyse, evde kımıldamadan oturduğum ama sık sık oram ağrıyor, buram ağrıyor diye yandığım esnada oğlum "benim en çok kasıklarım ağrıyor" deyince durur muyum, hemen yapıştırdım espriyi "olm biz danayı kestik zannediyorduk, sen ziktin mi naaptın? ehehe". delikanlı paralize oldu, cevab veremedi. annesi de katıldı güldük falan.

dakikalar dakikaları, saatler saatleri kovaladı, ben unuttum olayı. tabi ayar sonradan gelecekmiş, ben nereden bileyim.

ben yine ağrılarımdan yakınırken kımıldattığım veya dokunduğum her yeri de saymayı unutmuyordum.

oy oyy oy sırtım ağrıyor. balta salladım ya, ondan. vay anam bacağımı oynatamıyorum. avuç içlerim, parmaklar, züt kaslarım bile ağrıyor. dedim, dediğim gibi de hanımdan tarihi ayarı yedim: "sen danayı kestin sanıyordum. dana mı seni zikti, naaptı?"

gülmekten başka yapacak hiç bir şey gelmedi elimden.

bir annenin yavrusuna ellemiycen arkadaş. naapar eder maymuna çevirir alimallah.